بررسی عنصر آتش در ایران باستان و چگونگی بازتاب آن در اندیشه مولانا (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
یکی از عناصر سازنده و بنیادی در جهان مادّی که همواره نقش ارزشمندی در زندگی بشر ایفا کرده است، «آتش» است. هر چه در جهان وجود دارد همگی به نوعی با این عنصر مقدّس در ارتباط است. آتش از دیرباز دراساطیر ایرانی، جایگاه ویژه داشته است. زرتشت به آن جنبه اخلاقی و معنوی داد و آن را علامت و نشانه زنده ای از پاکی و طهارت دانست. با توجه به راز آفرینی و شکوهمندی ذات آتش و نماد بودن آتش در اساطیر و افسانه های اقوام و ادیان گذشته و امروز، درمی یابیم که این عنصر همواره با زندگی و حیات انسان ها و مناسک و مراسم آیینی آن پیوند داشته است. مسلم است که آتش در پیشینه فرهنگی نیاکان ما، باور و اعتقادی دینی بوده است؛ اما امروز می توان آن را نماد پیوند در فرهنگ گذشته و حال دانست. عارف ایرانی مثل مولانا این آتش را در مکتب عشق و جمال به بیان های رمزی بیان نموده و دیدار با نور را چون زرتشت در مراحل سیر و سلوک نشان داده و در شهود باطنی به دیدار با نور رسیده است. این آتش همانی است که درگفته مولانا چنین انعکاس یافته است «هرکه این آتش ندارد نیست باد» و این آتش در شراب معنوی و موسیقی عرفانی و جمال معشوق بروز می کند و عرفان ایرانی را یکسره به رنگ خود درمی آورد. در این گفتار کوشیده می شود تا تفسیر و تحلیلی از آتش در دیدگاه مولانا با روش تحلیلی(کتابخانه ای) داده شود.Investigation of Fire in Ancient Iran and How It Reflects in Mowlana’s Thought
One of the constructive and fundamental elements in the material world, which has always played a valuable role in human life, is "fire." Whatever exists in the universe is related to this sacred element. Fire has long had a special place in Iran. Zarathustra gave it a moral and spiritual aspect and considered it a sign of purity. Given the mysterious nature of the fire and the symbolism of fire in myths of the past and present religions, we find that this element has always been linked to the life and lives of humans and its ritual ceremonies. It is certain that the fire in the cultural background of our ancestors was religious belief, but today it can be regarded as a symbol of bondage in past and present culture. Iranian mystics like Rumi expressed this fire in the school of love and beauty in expressive expressions and seeing light like Zoroastrians in the course of the spiritual journey, And has come to light with inward intuition. This is the fire that has been echoed by Rumi: "Whoever does not have this fire is nothing." And this fire appears in spiritual wine and mystical music and beauty of the beloved And completely colors the mysticism of Iran. In this speech, it is attempted to provide an interpretation and analysis of the fire in the view of Rumi through an analytical method (library).