تبیین تأثیر نوعثمانی گرایی بر روابط ترکیه عربستان از 2011 تا 2019 با تأکید بر قطر (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
ترکیه و عربستان به عنوان دو بازیگر قدرتمند خاورمیانه، از تأثیرگذاری زیادی بر معادلات منطقه ای برخوردار هستند. روی کارآمدن حزب عدالت و توسعه در ترکیه درسال 2002، تحولاتی عمیق در سیاست خارجی ترکیه به وجودآورد. نظریات احمد داوود اغلو با «نئوعثمانی گرایی» شناخته شده است. با وقوع خیزش های عربی در سال 2011، ماهیت روابط دو کشور که از زمان روی کارآمدن حزب عدالت و توسعه همکاری جویانه بوده، به رقابت و منازعه تغییر یافت و ترکیه و عربستان ، هرکدام سیاست متفاوت و متضادی را نسبت به قطر در پیش گرفتند. سوال اصلی مقاله عبارت است از اینکه نوعثمانی گرایی چگونه بر روابط منطقه ای ترکیه وعربستان (با تأکید بر قطر) تأثیرگذار بوده است؟ هدف اصلی مقاله، تبیین چگونگی تأثیر نئوعثمانی گرایی بر روابط منطقه ای ترکیه وعربستان (با تأکید بر قطر) است. روش مورد استفاده در مقاله تحلیلی-توصیفی می باشد. نتیجه ای که از مقاله حاصل می شود: تضاد منافع ترکیه-عربستان به واسطه بهار عربی وگفتمان اخوانی و سلفی، موجب ائتلاف ترکیه و قطر به دلیل حمایت این کشور از ایران در شورای همکاری خلیج فارس در سال 2017 شد.Explaining the Effect of Neo-Ottomanism on Turkish-Saudi Relations from 2011-2019 Emphasis on Qatar
As two strong players in the Middle East, Turkey and Saudi Arabia greatly influence the regional equations. In 2002, the Justice and Development Party's rise to power in Turkey profoundly changed the nation’s foreign policy. Ahmet Davutoğlu's ideas are known as “Neo-Ottomanism”. The 2011 Arab uprisings changed relations between the two countries from cooperation (since the Justice and Development Party's rise to power) to competition and conflict, with Turkey and Saudi Arabia adopting different and opposing policies towards Qatar. The main research question is, how has Neo-Ottomanism affected the regional relations between Turkey and Saudi Arabia (emphasis on Qatar)? The main research objective is explaining how neo-Ottomanism affects the regional relationship between Turkey and Saudi Arabia (emphasis on Qatar). This descriptive-analytical study concludes that due to Qatar's support for Iran in the Persian Gulf Cooperation Council in 2017, Turkey and Saudi Arabia's conflict of interests on account of the Arab Spring and the Muslim Brotherhood and Salafist discourse led to the Turkey-Qatar coalition.