واکاوی دیدگاه رزالیند گویین درباره عناصر بنیادین استدلال در قرآن کریم و چگونگی نقش آنها در تشکیل استدلال (مقاله پژوهشی حوزه)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (حوزوی)
آرشیو
چکیده
یکی از مسائل قابل توجه در تحقیقات قرآنی، بررسی شیوه های استدلالی به کار رفته در قرآن کریم است. اساساً خداوند چگونه در قرآن کریم استدلال کرده و از چه عناصر بنیادین در این استدلال ها استفاده شده است؟ از میان قرآن پژوهان غربی، رزالیند ورد گویین در این زمینه تحقیق مفصلی انجام داده است. در مقاله حاضر تلاش شده با روش توصیفی-تحلیلی، دیدگاه گویین درباره عناصر بنیادین استدلال در قرآن کریم و چگونگی نقش آنها در تشکیل استدلال های قرآنی واکاوی شود. با بررسی های انجام شده، این نتیجه به دست آمد که گویین سه عنصر بنیادین را در استدلال های قرآنی کشف می کند که عبارت اند از: عهد، نشانه ها و سنت. گویین عهد را به منزله قاعده ای عام می داند که در بسیاری از استدلال های قرآنی نقش مؤثری ایفا می کند. وی این استدلال ها را در قالب استدلال مبتنی بر قاعده شناسایی می کند. علاوه بر این، به گفته وی، قواعد فرعی متعددی از عهد ناشی می شود که به نوبه خود استدلال هایی را شکل می دهند. مباحث گویین درباره شیوه های استدلالی در قرآن و عناصر بنیادین در آنها، زاویه هایی جدید به تحقیقات قرآنی داده و زمینه ای مناسب را برای پژوهش هایی اصیل در این حوزه فراهم می کند.Delving into Rosalind W. Gwynne’s View of the Fundamental Elements of Reasoning in the Holy Qur’an
One of the significant issues in Qur’anic research is the study of the reasoning methods used in the Holy Qur’an. Basically, how did God argue in the Holy Qur’an, and what fundamental elements were used in these arguments? Among Western scholars of the Qur’an, Rosalind Ward Gwynne has done extensive research in this area. In the present article, an attempt has been made to use a descriptive-analytical method to delve into Gwynne’s views on the fundamental elements of reasoning in the Holy Qur’an and how they play a role in the formation of Qur’anic reasoning. From the studies carried out, it was concluded that Gwynne has discovered three fundamental elements in the Qur’anic arguments, which include: covenant, signs, and tradition. Gwynne considers the covenant as a general rule that plays an important role in many Qur’anic arguments. She identifies these arguments as the rule-based arguments. In addition, she says, there are various sub-rules of the covenant that in turn form certain arguments. Gwynne’s discourses concerning the methods of reasoning in the Qur’an and the fundamental elements in them give new perspectives to Qur’anic research and provide a suitable ground for authentic research in this field.
تبلیغات
