هدف از این پژوهش بررسی موانع و راهبردهای بین المللی سازی دانشگاه فرهنگیان است. روش پژوهش کمی از نوع توصیفی و برای جمع آوری داده ها از شیوه پیمایش استفاده شد. جامعه آماری شامل: معاونان، مدیران کل، روسای دوایر در سازمان مرکزی و مدیران استانی دانشگاه فرهنگیان بود که با روش سرشماری در فرایند پژوهش شرکت کردند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته برمبنای طیف لیکرت برگرفته از پرسشنامه سلیمی و همکاران (1393) و خراسانی و زمانی منش (1391) با نظر 4 نفر از متخصصین در دو بخش موانع و راهبردها طراحی گردید. میزان پایایی پرسشنامه 84/. حاصل گردید. برای تحلیل داده ها علاوه بر آمار توصیفی از آزمون تی تک نمونه، تی مستقل، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون فریدمن استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که شرکت کنندگان عوامل فرهنگی، آموزشی، پژوهشی، ساختاری و تجهیزاتی را به عنوان موانع بین المللی سازی می دانند. آزمون تی مستقل برحسب جنسیت نشان داد که جنسیت بر موانع بین المللی سازی دانشگاه اثرگذار نیست. تجزیه و تحلیل داده ها در قالب تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که بین نظرهای شرکت کنندگان عضو هیئت علمی در خصوص موانع بین المللی سازی دانشگاه فرهنگیان تفاوت وجود دارد. اولویت بندی راهبردهای بین المللی سازی دانشگاه نشان داد که راهبرد سیاستگذاری، ارتباطی، دانشگاهی و حمایتی به ترتیب بیشترین نقش را در بین المللی سازی دانشگاه دارند. نتایج این پژوهش به مدیران کلان دانشگاه در شناخت موانع و اتخاذ راهبردهای بین المللی سازی دانشگاه فرهنگیان کمک خواهد کرد.
