ابن سیناحکیم برجسته و مسلمانی است که به دلیل هوش و نبوغ سرشاری که داشته در علوم مختلف زبانزد خاص و عام گشته و او را مؤسس و مبتکری می دانند که لااقل در عصر خود همتایی نداشته است. شیخ الرئیس صاحب و رئیس مکتب مشاء در عصر اسلامی است که تأثیرات فراوانی در مکاتب و فیلسوفان پس از خود داشت، از جمله کسانی که از او به نیکی یاد می کند اما او را به نقد و انتقاد می کشاند حکیم نامدار حضرت امام خمینی(ره) است که از او به عنوان بزرگ ترین نابغه و شگفتی یاد می کند که از نظر تیز فهمی و قریحه همتایی نداشته است اما با همه این ها دچار لغزش ها و خطاهای فراوانی شده است.
در این مقاله بر آنیم تا برخی مسایل فلسفی ابن سینا از جمله معاد جسمانی، حرکت جوهریه، اتحاد عاقل و معقول و ... را درمنظر امام خمینی(ره) به نقد و بررسی بنشانیم و گاهی نیز از آرای دیگران مانند صدرالحکمای شیرازی بهره ببریم، گرچه هدف، اثبات و ارائه برهان بر مطالب نیست.