این پژوهش در راستای بررسی عوامل موثر بر تغییر رفتار کارکنان شهرداری در محیط مجازی در زمان کروناانجام شده است. روش تحقیق به کار گرفته شده در این پژوهش از نظر هدف کاربردی، از نظر نوع داده ها کمی و از نظر نحوه گردآوری داده ها، توصیفی و از نوع پیمایشی است. جامعه آماری در این پژوهش کارکنان منطقه 15 شهرداری تهران می باشند که حدودا 1500 نفر می باشند. از جامعه آماری مذکور با توجه به ضوابط نمونه گیری (بر اساس شیوه نمونه گیری مندرج در جدول مورگان) تعداد 291 نفر به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شده اند. در مرحله بعد بر اساس مدل مفهومی پژوهش، سوالات و فرضیه های پژوهش، با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته, گویه های مستخرجه در نمونه آماری تحقیق مورد پرسش قرار گرفته است. در بخش آمار توصیفی، توصیف داده ها در دو بخش متغیر های زمینه ای و متغیر های اصلی ارائه گردیده و در بخش آمار استنباطی، از آزمون های کولموگروف – اسمیرنف جهت تعیین نرمال بودن داده ها و از آزمون پارامتری رگرسیون جهت بررسی فرضیه های تحقیق استفاده شده است. با توجه به نت ایج به دست آمده، جامعه پذیری کارکنان، فعل و انفعالات جامعه پسند کارکنان و تحسین از جانب دیگران بر تغییر رفتار کارکنان منطقه 15 شهرداری تهران در محیط مجازی تأثیرگذار می باشند. فرضیه فوق تایید می گردد.