در تحقیق حاضر ، عوامل مؤثر برگروه بندی در کلاس های درس زبان انگلیسی از دیدگاه معلمان دو کشور ایران و ژاپن میان ۲ گروه شرکت کنندگان شامل نوزده معلم زبان انگلیسی شاغل در ایران و ژاپن و هشتادوسه دانش آموز ایرانی از طریق یک طرح اقدام پژوهی صحت سنجی شد. دیدگاه معلمان حاکی از وجود هفت عامل شامل یک) سطح زبانی، دو) سن، سه) نیازهای دانش آموزان، چهار) عوامل روان شناختی، پنج) تعداد دانش آموزان در کلاس، شش) تعداد جلسات کلاسی و هفت) تقسیم تصادفی بود که تمایل معلمان ایرانی را در سطوح آموزش های غایت-محور و معلمان ژاپنی را به سمت روش تدریس های فرایند_محوری نشان می داد. دانش آموزان نیز با در نظر گرفتن عواملی همچون یک) استفاده از هم کلاسی های قوی در هر گروه، دو) استفاده از گروه های همگن، سه) اختیار عمل با معلم (دانش و تجربه)، چهار) دوستی و رفاقت، و پنج) رفاقت توأم با سطح زبانی، تنها به ارتقای سطح زبانی خود و نه لزوماً ارتقای سطح مهارت های اجتماعی اهمیت می دادند. درنتیجه، با استناد به شواهد به دست آمده در این تحقیق، توصیه می شود قبل از اجرای هر رویکرد جدید_ در اینجا اجرای کارهای گروهی در راستای آموزش به شیوه ی ارتباطی_ ابتدا می بایست رویکردهای ارزشی متصدیان آموزش و یادگیری یا همان مدرسان موردبررسی قرار گیرد و در صورت وجود تفاوت، در اساس و پایه، به جای اجرای سازوکارهای مربوطه و صرف هزینه، به بررسی ماهیت اعتقادی معلمان و دانش آموزان آن ها و به ویژه به هم راستا کردن نگرش متصدیان آموزشی با تغییرات جدید پرداخت.
