باوجود حجم زیاد مطالعات انجام شده در زمینۀ بازخورد مقابلهای، محققان معدودی به بررسی نگرش زبانآموزان به این نوع بازخورد پرداختهاند و همین مطالعات اندک نیز نتایج مختلف و گاه متضادی دربرداشته است. در عین حال، هیچ پژوهشی برای یافتن عوامل موثر بر شکلگیری این نگرشها انجام نگرفته است. مطالعۀ حاضر به بررسی نگرش زبانآموزان ایرانی به دریافت بازخورد از معلم و همکلاسیها و همچنین نقش سن در نگرش آنها پرداخت. بدین منظور، پرسشنامهای میان 136 زبانآموز توزیع شد. نتایج حاکی از نگرش مثبت زبانآموزان ایرانی نسبت به دریافت بازخورد از همکلاسیها و همچنین وجود رابطۀ معنادار میان سن زبانآموزان و نگرش آنها نسبت به دریافت بازخورد از همکلاسیها و معلمان و همچنین دریافت انواع بازخورد شفاهی بود. برخلاف نوجوانان که در مقایسه با بزرگسالان بیشتر به دریافت بازخورد از همکلاسیهای خود متمایل بودند، زبانآموزان بزرگسال بیشتر خواهان دریافت بازخورد از معلم خود بودند. علاوه بر آن، از میان انواع بازخورد، بزرگسالان بازخوردهای تلویحی را ترجیح میدادند، در صورتی که زبانآموزان نوجوان مایل به دریافت بازخورد واضح بودند. نتایج پژوهش حاضر بر اهمیت آگاهی مدرسان زبان نسبت به نگرش زبانآموزان و عوامل موثر بر شکلگیری این نگرشها دلالت دارد.
