مقاله حاضر به بررسی مؤلفه ها و شاخص هایی می پردازد که باعث تأثیر اخلاقی تربیتی زیارت بر زائران می شوند. این مؤلفه ها تا پنج مورد شمارش شده اند. عامل نخست، اعتقاد و ایمان به زیارت شونده به عنوان پیامبر یا امام است. عامل دوم، عشق و علاقه زائر به مزور است و در واقع، زیارت بدون علاقه به مزور معنا ندارد. عامل سوم، شخصیت و جایگاه مزور است. عامل چهارم، برخورداری زائر از آمادگی پیشین از طریق اجتناب از گناه و استغفار از گناهان پیشین است. عامل پنجم، نیز احساس حضور در محضر مزور می باشد که از طریق شیوه هایی؛ مانند اذن دخول تقویت می شود.