حقوق بین الملل به گفته ی استاد هربرت هارت دارای دو دسته از قواعد است که دسته ی اول را قواعد اولیه (حقوق معاهدات) و دسته ی دوم را قواعد ثانویه (حقوق مسئولیت). در عرصه بین المللی معمولاً این قواعد ثانویه است که در اجرای حقوق بین الملل دشوار می گردد. این در حالیست که اگر در موضوعی حقوقی قواعد اولیه در اجرا از سوی دولت ها بی اهمیت تلقی گردد (یا بین دو یا چند دولت در خصوص اختلافی، قواعد اولیه ای باشد اما کافی برای حل اختلاف نباشد و طرفین هم میلی به انعقاد معاهده جدید برای آن اختلاف نداشته باشند) اجرای مسئولیت بین المللی (قواعد ثانویه) هم سخت می گردد. دقیقاً اختلاف بین فلسطین و اسرائیل در همین موقعیت است. چراکه نه معاهداتی برای حل بحران از سوی طرفین منعقد شده که پایبند به آن برای حل اختلاف گردند و نه مسئولیت اسرائیل به نحو کارآمدی مورد شناسایی مراجع بین المللی قرار گرفته است. هرچند دیوان بین المللی دادگستری، شورای امنیت و مجمع عمومی در این خصوص فعالیت هایی داشته اند. در این نوشتار بررسی خواهیم نمود که اختلاف اسرائیل و فلسطین دقیقاً در کدام حوزه حقوق بین الملل است و همچنین نقش اجرای حقوق بین الملل را توسط برخی از مجریان عرصه بین المللی مورد مطالعه قرار خواهیم داد.
