موضوع این مقاله «سیمای شبلی در منطق الطیر عطّار و دیگر آثار وی» می باشد. عطّار برای بیان افکار و اندیشه های عرفانی خود، از عرفا و شیوخ در قالب داستان و حکایت بهره می گیرد و همگان به خصوص سالکان راه را به پیروی از احوال و اقوال آنها تشویق می کند. در این مقاله به معرفی شبلی، صوفی و عارف قرن سوم و چهارم، که مورد توجه و احترام بزرگان تصوف بود پرداخته شده است. وی عاشق مجنون و عارف بلند مرتبه ای است که در حال و علم بی همتا بود. نکته ها و اشارات و رموز و عبارات و ریاضات و کرامات فراوانی از وی نقل شده است. عطار در منطق الطیر و دیگر آثار خود به ذکر حکایاتی از زبان وی می پردازد و بدین ترتیب اندیشه ها و باورهای عرفانی خود را گاه به زبانی ساده و گاه رمزی بیان می کند. در این مقاله کوشش شده تا به تفسیر، تحلیل و شرح داستان ها که هرکدام تقریباً یک تمثیل رمزی می باشند توجه شده و به رمزها و نمادهای نهفته در آنها اشاره شود. هرکدام از این حکایت ها به گونه ای با اصول و سیر و سلوک عرفان گره می خورند و عطار با شگردی خاص از زبان شبلی برای بیان مسایل خود استفاده می کند که در این مقاله به آنها اشاره شده است.
