سازمان های دفاعیِ مبتنی بر فناوری برتر به دلیل ویژگی های خاص مانند: وابستگی به نوآوری، اهداف راهبردی، اتکا به دانش کاربردی و ماهیت پویا، نیازمند توجه بیشتر به قابلیت های متناسب با شرایط خود، از جمله قابلیت نوآوری می باشند. به همین دلیل در این پژوهش به بررسی اثر قابلیت نوآوری فناورانه (مشتمل بر قابلیت نوآوری محصول و فرایند) بر عملکرد محصول دفاعی پرداخته شده است. روش تحقیق از منظر هدف، اکتشافی و توصیفی و از منظر دستاورد، کاربردی است. در راستای بومی سازی متغیرهای ادبیات موضوع با سازمان های دفاعی مبتنی بر فناوری برتر در ایران، از روش گروه کانونی استفاده و داده های موردنیاز، در قالب پرسشنامه از 58 سازمان دفاعی حوزه الکترونیک جمع آوری شد. تحلیل نتایج معادلات ساختاری کمترین مربعات جزیی با استفاده از ابزار پی.ال.اس، نشان می دهد قابلیت نوآوری محصول و فرایند، موجب بالا رفتن کیفیت مدیریت فناوری می گردد. علاوه بر تایید معناداری مسیرهای مدل، نقش میانجی گری مدیریت فناوری در مسیر قابلیت نوآوری فرایند و عملکرد محصول دفاعی مورد پذیرش قرار گرفت. با توجه به یافته ها، پیشنهاد می گردد مدیران در راستای ارتقای قابلیت نوآوری فرایند و محصول در سازمان عمل نموده تا ضمن افزایش کیفیت مدیریت فناوری، عملکرد محصول دفاعی را از منظر راهبردی و پاسخگویی به نیاز مشتریان بهبود دهند.
