مسئولیت اخلاقی یکی از حوزه های فلسفی با بیشترین اهمیت عملی در زندگی فردی و اجتماعی ماست. پی. اف. استراسون با تکیه بر همین وجه عملی استدلال کرد که نظریه ی فلسفی مسئولیت اخلاقی، از منازعات مربوط به اراده ی آزاد و تعین گرایی مستقل است و صرفاً براساس شرایط توجیه پذیری نگرش های واکنشی مانند نکوهش و ستایش است که بناشدنی است. این مقاله میزان موفقیت رویکردهای استراسونی را که به رویکرد نگرش های واکنشی معروف اند، بررسی می کند. به این منظور، با معرفی چالش های ناظر به پیشینه نشان خواهیم داد موفقیت این رویکرد در برابر این چالش ها، تنها با محدودکردن تصویر شهودی ما از نگرش های واکنشی ممکن است. برای اثبات این ادعا ابتدا نظریه ی اسکنلن را که خودسازگارترین نماینده ی رویکرد استراسونی محسوب می شود، معرفی می کنیم و سپس ابتنای نظریه ی او به محدودیتی غیرشهودی از نگرش های واکنشی را نشان خواهیم داد و از این طریق، حدود کمینه و بیشینه ی موفقیت رویکرد استراسونی را نتیجه خواهیم گرفت.
