سلامت جسم و روان کارکنان از موضوع های مهم و در عین حال قدری مغفول مانده در سازمان های عصر حاضر است که به نظر می رسد مدیران سازمان ها می توانند با هدایت سبک رهبری خود به این سمت بر جابه جایی ها و ترک خدمت کارکنان تاثیرگذار باشند. مقوله جدیدی که در این زمینه در مباحث رهبری مطرح شده است مفهوم رهبری ارتقادهنده ی سلامت می باشد. تحقیق حاضر با هدف مطالعه ی ارتباط رهبری ارتقا دهنده ی سلامت با قصد ماندن کارکنان انجام شد. این پژوهش از جهت هدف، کاربردی و از نظر گردآوری داده ها، توصیفی و از نوع همبستگی است و به طور مشخص مبتنی بر تحلیل مسیر است. جامعه ی آماری این پژوهش، کلیه ی کارکنان ستاد استانی شرکت توزیع نیروی برق استان خراسان جنوبی را دربرمی گیرد که بر اساس آمارهای داخلی این شرکت، برابر 90 نفر مشخص شد. نمونه گیری به روش تصادفی ساده انجام گرفت؛ برای برآورد حجم نمونه از جدول نمونه گیری مورگان استفاده شد. ابزار گردآوری داده های این پژوهش، پرسش نام ه است. بدین منظور، برای سنجش متغیر رهبری ارتقادهنده ی سلامت از پرسشنامه ی به کارگرفته شده در تحقیق جیمنز و همکاران (2016) و برای سنجش قص د ماندن از پرسشنامه ی هانت، آسبرن و مارتین (1981) استفاده شده است. نتایج آزمون فرضیه های تحقیق بیانگر این است که فرضیه اصلی پژوهش مبنی بر تاثیرگذاری رهبری ارتقا دهنده ی سلامت بر قصد ماندن کارکنان تایید گردید و در بین مولفه های هفت گانه رهبری ارتقا دهنده ی سلامت فقط نحوه کنترل کارکنان بر قصد ماندن آنها اثر داشت و اثر گذاری سایر مولفه های رهبری ارتقادهنده سلامت بر قصد ماندن کارکنان معنادار نبود.
