بزرگترین عامل سرزندگی فضاهای جمعی، حضور مردم و تعامل اجتماعی آن ها با یکدیگر است و میدان از مهمترین فضاهای شهری است که از گذشته بستر شکل گیری زندگی اجتماعی بوده است. در واقع همه میدان های ایتالیا در گذشته، با رویکرد واحدی فضای جمعی و عمومی محسوب نمی شدند، بلکه براساس دوره زمانیِ ساخت آن مکان ها و رویکرد غالب در آن دوره، پویایی و سرزندگی خود را داشته اند. بطوری که به مرور زمان و در دوره های آینده بخاطر سیاست های مدیریت شهری که در مورد میادین تاریخی در ایتالیا صورت گرفته است به تداوم زندگی شهری در آن میادین منجر شده است و امروزه به عنوان فضاهای سرزنده شناخته می شوند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که در گذشته عوامل تجمع و حضور مردم در میادین، با توجه به زمان ساخته شدن آن متغیر و متفاوت بوده است و امروزه این عوامل سیال هستند ولی نقش کالبد آن ها ثابت است. مطابق با یافته های این مقاله، پارادایم هایِ تراکم مفید افراد در محیط، وجود عناصر خوانا، امنیت اجتماعی، تعاملات اجتماعی و حس تعلق به مکان در محیط شهری به عنوان عوامل تجمع مردم و سرزندگی در فضاهای عمومی بویژه میادین ایتالیاست.