مقایسه نمایش و حضور آب در باغ های ایران و هند

چکیده

باغ ایرانی در تاریخ هنر باغسازی جهان با سبک و هویت خاص خود شناخته می شود؛ که در برابر هجوم های سیاسی پایدار مانده و تبدیل به سنت شده است. این در حالی است که باغسازی در هند به میزان زیادی از سنت باغسازی ایرانی متأثر شده، اما به علت تأثیرات پس زمینه های مغولی، بستر و اقلیم هند تفاوت هایی با نمونه ایرانی داشته و هویتی هندی یافته است. در این میان اهمیت بررسی جایگاه آب به عنوان مطبوع ترین خصوصیت مشترک باغ ایرانی، جهت شناخت شیوه باغسازی هندی انکارناپذیر است. این مقاله بر آن است اثبات کند مفهوم آب در باغ ایرانی با ورود به هند و تأثیرپذیری از عوامل متعدد، تغییر یافته است؛ به گونه ای که برخلاف باغ های ایرانی که عنصر آب به منظور فضاسازی و منظره پردازی بوده و نمادی از پاکی، پویایی و حرکت است (عنصر نمادین)، در باغ های هندی از آب بیشتر به عنوان عنصری برای تزئین فضا استفاده شده است (عنصر تزئینی). با بررسی های صورت گرفته مشخص می شود حضور آب در باغ های هندی، حضوری ظریف در جوی هایی با تزئینات بسیار زیاد است که موجب می شود بستر حضور آب حتی از خود آب هم مهم تر جلوه کند.