پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی های روانسنجی مقیاس بهزیستی کارکن ژنگ، ژو، زائو و ژانگ (2015) انجام شد. بدین منظور، 201 نفر از کارکنان یک شرکت صنعتی در بوشهر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند و پرسشنامه های پژوهش را تکمیل کردند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس های بهزیستی کارکن، خشنودی شغلی، عاطفه ی مثبت و منفی، تعهد عاطفی، عملکرد شغلی و تمایل به ترک شغل بودند. بررسی همسانی درونی سؤالات پرسشنامه با روش آلفای کرونباخ و همبستگی هر سؤال با نمره ی کل آزمون نشان داد که این مقیاس از پایایی قابل قبولی برخوردار است به منظور بررسی روایی مقیاس بهزیستی کارکن از چند روش استفاده شد. اول، تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که ساختار سه عاملی این مقیاس از برازش مناسبی برخوردار است. دوم، نتایج حاصل از بررسی روایی همگرا و افتراقی نشان داد که مقیاس بهزیستی کارکن با مقیاس های خشنودی شغلی و عاطفه ی مثبت رابطه ی مثبت معنادار و با عاطفه ی منفی رابطه ی منفی معناداری دارد. سوم، نتایج حاصل از روایی پیش بین نشان داد که بهزیستی کارکن قادر به پیش بینی خشنودی شغلی، تعهد عاطفی، تمایل به ترک شغل و عملکرد شغلی می باشد. در مجموع، یافته های تحقیق نشان دادند که مقیاس بهزیستی کارکن یک مقیاس پایا و معتبر برای سنجش بهزیستی کارکنان ایرانی می باشد.
