مصر باستان، از اولین تمدن های بزرگ بشری است که آثار باستانی و نقاشی های فراوانی از آن بجای مانده است. معماری مصر باستان دارای ویژگی های منحصربه فردی بوده که برجسته ترین آن ها، وجود مقابر و معابد عظیم سنگی و به دور از شهرها است؛ در حالی که از شهرها و کاخ های آن ها، بدلیل استفاده از مصالح کم دوام، بجز چند مورد محدود که به شدت ویران شده اند، اثری باقی نمانده است. این روند در تمام دوره های تاریخی معماری مصر باستان دیده می شود. هدف از این مقاله، پیدا کردن ارتباط بین ویژگی های بارز معماری و هنر مصر باستان و جهان بینی مردم این سرزمین است. در این مقاله که به روش کیفی انجام شده، ابتدا به کمک روش مطالعه کتابخانه ای، به گردآوری اطلاعات مربوط به مفاهیم زمان، مرگ و دین در مصر باستان، جهت فهم جهان بینی آن ها، پرداخته شده است، سپس به کمک داده های بدست آمده و مشاهده آثار معماری و نقاشی، به تحلیل ارتباط میان این آثار و جهان بینی مردم این سرزمین پرداخته شده است. دو دیدگاه اصلی در جهان بینی مصریان باستان شامل نگاه مادی به این جهان و جهان پس از مرگ و همچنین اعتقاد به برتری و جاودانگی جهان پس از مرگ نسبت به این جهان وجود دارد که نحوه ارتباط این دو تفکر با هنر نقاشی و معماری این سرزمین بررسی و تحلیل شد.