برخی مطالعات تجربی موجود نشان می دهند که شادی به مثابه یک مقوله و یک سازه اجتماعی تغییرپذیری هایی را در دوره های مختلف زندگی به نمایش می گذارند. واقعیت بیولوژیک سن در کنار تأثیر اجتماعی نسل، کیفیت تجربه شادی و واکنش به موقعیت های شادی آفرین را می تواند توضیح دهد و در پی پاسخگویی به این سؤال است که چگونه زنان و دختران در دوره های مختلف زندگی خود شادی را تجربه و معناسازی می کنند. در این مقاله با اتکا به رویکردی کیفی و براساس مصاحبه های نیم ساخت یافته فردی و گروه های کانونی، با دختران و زنان شهر کرمان، ذهنیت و تجربه و تفسیر این گروه ها در سه دوره سنی (نوجوانی، جوانی و میانسالی) از سازه شادی بررسی شده است. نتایج پژوهش بیانگر این است که درک و تفسیر زنان از شادی در چرخه زندگی ثابت نیست و تجارب نسلی، سیاست جنسیتی و واقعیت بیولوژیِک سن چطور در دوره های مختلف زندگی تغییراتی را نمایش می دهند و در فعالیت ها و علایق آنها نمود خارجی می یابد. نتیجه فوق علاوه بر آن که مؤید اهمیت تفسیرهای جامعه شناختی از شادی به موازات توجه به وجوه روان شناختی غالب از آن است، دلالت هایی را نیز برای برخی اقدامات و مداخلات مثبت در مدیریت عواطف این گروه های سنی دارد.
