تاب آوری؛ ظرفیت تحمل مخاطرات بیشتر، بازگشت سریع پس از مخاطرات، کاهش تخریب در اثر مقدار معینی از مخاطرات تعریف شده است. در این مطالعه "" میزان تاب آوری اقتصادی ایران طی دوره 1392- 1375"" مورد بررسی قرار گرفته است. شاخص تاب آوری با استفاده از مطالعات بریگوگلیو و بورمن و همکاران توسط مؤلفه های؛ ثبات اقتصاد کلان،کارایی بازارهای خرد، حکمرانی خوب، توسعه اجتماعی، صحت (درستی) سیاست های مالی، صحت (درستی) سیاست های پولی، اثربخشی (کارایی) دولت، نظارت همه جانبه، سلامت (صحت) بانکی، تنوع صادرات، استقلال(آزادی) صادرات، استحکام خارجی، بدهی خصوصی و ذخائر بین المللی خالص و میزان سرمایه گذاری بین المللی تعریف و اندازه گیری شده است. نتایج این مطالعه نشانگر آن است که تاب آوری اقتصاد ایران طی دوره مورد بررسی تا سال 1383 روند افزایشی داشته ولی از سال 1384 تا 1390 روند نزولی داشته است. پایین بودن تاب آوری اقتصاد ایران نشانگر آن است که در صورت بروز شوک خارجی از یک سو آسیب بالایی به اقتصاد کشور وارد شده و از سوی دیگر سرعت بازیابی و بازگشت اقتصاد به شرایط عادی پایین می باشد.
