اخیرا ""فعالیت""، به عنوان واحد پایه ای در سیلاب درسی، وپیچیدگی ذهنی به عنوان معیاری برای به ترتیب قرار دادن فعالیت های کلاسی، توجه بسیاری از محققان را به خود جلب کرده است. تحقیق حاضر به بررسی تاثیر استفاده از فعالیت آسان و سخت، از لحاظ پیچیدگی ذهنی، بر عملکرد زبانی نوشتاری (صحت کلام، پیچیدگی لغوی، و پیچیدگی نحوی، و روانی کلام ) زبان آموزان ایرانی به عنوان زبان خارجی که از مهارت سطح بالا ومهارت سطح پایین در نوشتار برخوردار بودند، پرداخته است.ابتدا بر اساس بخش نوشتاری تافل (2003)،شرکت کنندگان به دو گروه با سطح مهارت بالا و سطح مهارت پایین تقسیم شدند. در ابتدا شرکت کنندگان در هر دو گروه فعالیت آسان تررا انجام دادند که نوشتن داستان براساس تصاویر بود. یک هفته بعد، آنها فعالیت سخت تر که نوشتن آزاد در مورد موضوعی استدلالی بود را انجام دادند. عملکرد نوشتاری گروه ها براساس معیار اندازه گیری صحت کلام، ، پیچیدگی لغوی، و پیچیدگی نحوی، و روانی کلام ارزیابی شد و چهار واریانس مختلط دوطرفه انجام شد. نتایج نشان دادند که در فعالیت سخت تر متن آنها از روانی وپیچیدگی نحوی بالاتر، اماصحت کمتری برخوردار است.فعالیت سخت تر تاثیر قابل توجهی برپیچیدگی لغوی نداشت. زبان آموزان درگروه سطح مهارت بالا در تمامی جنبه های عملکردبهتر عمل کرده بودند. رابطه متقابل بین پیچیدگی ذهنی فعالیت و سطح مهارت نوشتاری تاثیر قابل توجهی بر هیچکدام ازجنبه های عملکرد نداشت . براساس یافته ها، چنین نشان داده شد که مدل ""توجه محدود""، در مقایسه با ""فرضیه شناخت""، صحیح تر بوده و ""فرضیه سطح آستانه"" رد شد.
