هدف تحقیق حاضر بررسی ساختار معانی- بلاغی داستانهای روایی نوشتاری زبان آموزان ایرانی می باشد. بدین منظور 60 داستان روایی که دانشجویان زبان انگلیسی بر اساس کتاب مصور «قورباغه، کجایی» اثر مایر (1969) به رشته تحریر در آورده بودند مورد تجزیه و تحلیل ساختار معانی- بلاغی قرار گرفت. نتایج کلی تحقیق که بر اساس 25 رابطه دل من و تامسون (1987) و همچنین من، متیسون و تامسون (1992) بنا شده بود، نشان داد رابطه های توالی، سببی، شرحی یا توصیفی، وضعیتی و امتیازی رایج ترین روابط بلاغی در چنین متونی است. در نهایت، بررسی دقیق درختچه نمونه های بدست آمده تشابه چشمگیری در دو سطح بالایی سلسله مراتبی ساختار و تفاوت زیاد آنها را درسطوح پایین تر نشان می داد. این وضعیت نشانگر اهمیت توالی زمان در بیان وقایع داستان می باشد. همچنین پراکندگی رابط «آشناسازی» و یا «معرفی کننده» در جاهای خاصی از داستان و قابلیت جابجایی آنها از نظر نویسندگان تاثیر زبان اول را بیان می داشت.
