این پ ژوهش با هدف بررسی رابطه احتمالی میان اضطراب خواندن، راهبردهای خواندن و سطح بسندگی خواندن یادگیرندگان زبان دوم انجام گرفت. بیشتر پژوهش های مرتبط با اضطراب زبان مطالعات کمی هستند. پژوهش پیش رو با رویکردی کمی و کیفی در دو مرحله صورت گرفت. بخش نخست تحلیل کمی است اما بخش پسین تحلیل کیفی است که شامل مطالعات موردی است که از داده های بیانی روش برون فکنی اندیشه استفاده شده است. در بخش کمی رابطه میان اضطراب خواندن و سطح بسندگی زبان (خواندن) سنجیده شد. برای این منظور پرسشنامه اضطراب خواندن در میان دو گروه متوسط و پیشرفته زبان آموز ایرانی توزیع شد تا رابطه میان اضطراب خواندن و سطح بسندگی زبان آنان مورد سنجش قرار گیرد. در بخش کیفی با استفاده از روش برون فکنی اندیشه رابطه میان اضطراب خواندن و راهبردهای خواندن مورد محاسبه قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان می دهد که 1) رابطه ای معنادار میان اضطراب خواندن و توانایی خواندن یادگیرندگان زبان وجود ندارد، 2) اضطراب خواندن بر سبک خواندن و ترجیح زبان آموزان در استفاده از بعضی از راهبردهای خواندن تاثیرگذار است.
