در دهه های اخیر فرایند جهانی شدن اقتصاد ساختار و سازمان اقتصادی-اجتماعی و فضایی ممالک را بهگونه ای ملموس تحت تاثیر قرار داده است. این فرایند با یکپارچه نمودن اقتصادکشورها، موجب سازمان یابیجدیدی از مناطق شهری بهویژه کلانشهرها درمقیاس جهانی شده، کهدارای مناسب اتو پیوندهای تنگاتنگاقتصادی واجتماعی هستند.این مقاله ارتباط فرایند جهانی شدن باتوسعه مناطق کلان شهری به ویژه بازتابهای اینپدیده در مدیریت وبرنامه ریزی مکانی-فضایی مناطق کلانشهری را مورد بررسی قرار داده است. تحقیق به روش توصیفی و تحلیلی واز طریق مطالعهکتابخانهای واسنادیانجامگرفتهاست.نتایج حاصلازمطالعاتنظری و موردی مناطقکلانشهرینشانمیدهد،تحولاتساختاریاخیردراقتصادجهانی باز تابگستردهای در تعدیل ساختارها ورویکردهای مدیریت و برنامه ریزی مکانی-فضایی این مناطق، به خصوص در تعدادی از کشورهای در حال توسعه جهت سازمان یابیفضای جغرافیایی مناسب برای ایفای نقش مطلوب در ابعادملی وجهانی داشته است. نتایج حاصل ازبررسی سیاستها و برنامه های فضایی منطقه کلانشهری تهران نیز نشانمیدهد، با وجودگسستگی دردیدگاههای توسعه کلان شهر تهران ،حداقل در سیاستها و برنامه های فضایی دو دهه اخیر به تحولات ناشی از جهانی شدن اقتصاد مناطق کلانشهری و استفاده از قابلیتهای و توانمندیهای بالقوه توجه شده است. با این حال به دلیل حاکمیتساختارهایسنتی مدیریت و برنامهریزی دولتی، عملاً این منطقه واکنش های مناسبی به الزامات ناشی از فرایند جهانی شدن اقتصاد نداشته و از جایگاه مناسبی در سطح ملی، منطقه ای و بین المللی برخوردار نمی باشد.
