دوره تصدی مدیرعامل

در این تحقیق ارتباط بین دوره تصدی مدیرعامل با ارزش شرکت، هزینه های نمایندگی و ریسک اطلاعاتی مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از این تحقیق بررسی این موضوع می باشد که آیا افزایش دوره تصدی مدیرعامل، تاثیر قابل توجهی بر روی ارزش شرکت، هزینه های نمایندگی و ریسک اطلاعاتی دارد؟ برای این منظور نمونه ای مشتمل بر نود و شش شرکت از بین شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در طی دوره زمانی 1380 تا 1389 انتخاب گردید. در این تحقیق دوره تصدی به عنوان معیاری برای سنجش میزان افق تصمیم گیری مدیرعامل در نظر گرفته شده است. با در نظر گرفتن دوره تصدی مدیرعامل بعنوان متغیر مستقل، و استفاده از رگرسیون حداقل مربعات دو مرحله، آزمونهای تجربی نشان می دهد که دوره تصدی بلند مدت مدیرعامل با ریسک اطلاعاتی و ارزش شرکت در ارتباط می باشد همچنین میان دوره تصدی مدیرعامل و هزینه های نمایندگی رابطه معنی داری مشاهده نشده است.

هدف این تحقیق بررسی رابطه بین کیفیت سود و دوره تصدی مدیرعامل در شرکت های پذیرفته شده بورس اوراق بهادار تهران می باشد. برای آزمون فرضیه ها، از مدل اقلام تعهدی بال و شیواکومار (2008) و همچنین مدل باسو (1997) استفاده شده است. نمونه آماری پژوهش شامل83 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار در طی دوره زمانی 89- 83 بود. یافته های پژوهش نشان می دهد مدیران عامل با دوره تصدی بلندمدت در مقایسه با مدیران عامل با دوره تصدی کوتاه مدت گزارشگری جسورانه تری دارند. به علاوه مدیران عامل با دوره تصدی بلند مدت در نیمه اول دوره تصدی خود در مقایسه با نیمه دوم، گزارشگری محافظه کارانه تری دارند.

تحقیق حاضر به بررسی تأثیر بیش سرمایه گذاری بر مدیریت سود و تأثیر تعدیلی دوره تصدی مدیرعامل بر این رابطه در 177 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی 1384 الی 1394 می پردازد. هدف اصلی پژوهش، بررسی این موضوع است که آیا مدیران پس از بیش سرمایه گذاری، متعاقباً انگیزه هایی برای تحریف اطلاعات مالی از طریق مدیریت سود به نفع انتظارات سهامداران درباره بازده سرمایه گذاری دارند؟ به منظور آزمون فرضیه ها و الگو ها از داده های ترکیبی با روش برآورد حداقل مربعات تعمیم یافته استفاده شد. نتایج پژوهش نشان می دهد که بیش سرمایه گذاری فعلی شرکت ها با مدیریت سود متعاقب آن که به دو طریق استفادة فرصت طلبانه از اقلام تعهدی (مدیریت اقلام تعهدی) و دستکاری فروش (مدیریت سود واقعی) انجام شده است، ارتباط مستقیم و معناداری دارد. علاوه بر این، نتایج نشان می دهد که تأثیر بیش سرمایه گذاری بر مدیریت سود واقعی در مورد مدیران عامل با دوره تصدی بالا صادق است اما دوره تصدی مدیرعامل تأثیری بر ارتباط بین بیش سرمایه گذاری و مدیریت اقلام تعهدی ندارد. بنابراین، اعمال مدیریت سود واقعی در مقایسه با مدیریت اقلام تعهدی نیاز بیشتری به قدرت مدیرعامل دارد که این قدرت از طریق افزایش دوره تصدی به دست می آید.

بر طبق نظریه ی نمایندگی، برای کاهش مشکلات و تضادهای نمایندگی بایستی سازوکارهای کنترلی مناسب به گونه ای اتخاذ گردد تا مدیرعامل در جهت منافع سهامداران حرکت نمایند و در ارتقای سطح شفافیت های مالی گزارشگری به سهامداران کمک نمایند. یکی از این راه کارها توجه به انگیزه های رقابتی مدیر عامل در قالب استراتژی هایی برای تقلیل با تعارض ها و هزینه های ناشی از شکل گیری روابط نمایندگی می باشد. هدف این پژوهش بررسی تاثیر انگیزه های رقابتی بر تجدید ارائه صورت های مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بر اساس تئوری محرک-پاسخ می باشد. در این پژوهش تعداد 72 شرکت در بازه زمانی 1389 تا 1395 مورد توجه قرار گرفتند و از طریق رگرسیون لوجستیک آزمون فرضیه های پژوهش انجام شد. نتایج نشان داد، انگیزه های رقابتی مدیر عامل باعث کاهش تجدید ارائه صورت های مالی شرکت ها می شود. همچنین مشخص گردید دوره تصدی مدیر عامل تاثیر انگیزه های رقابتی مدیر عامل بر تجدید ارائه صورت های مالی شرکت ها را در جهت منفی تعدیل می کند. در نهایت مشخص گردید، انتصاب مدیر عامل جدید از درون شرکت می تواند به تقویت تاثیر مثبت انگیزه های رقابتی مدیر عامل بر تجدید ارائه صورت های مالی کمک نماید.

قابلیت مقایسه یکی از مشخصه های کیفی اطلاعات مالی است که سودمند بودن آن را افزایش می دهد و به کاربران امکان می دهد تا شباهت ها و تفاوت های عملکرد مالی شرکت ها را شناسایی کنند. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر دوره تصدی مدیرعامل بر قابلیت مقایسه صورت های مالی با تاکید بر اندازه حسابرس می پردازد. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی بوده و از بعد روش شناسی همبستگی از نوع تحقیقات علّی (پس رویدادی) می باشد. کلیه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران به عنوان جامعه آماری پژوهش بوده که با استفاده از روش حذف سیستماتیک تعداد 123 شرکت انتخاب شده و در دوره ی زمانی 6 ساله بین سال های 1392 تا 1397 مورد تحقیق قرار گرفتند. روش مورداستفاده جهت جمع آوری اطلاعات، کتابخانه ای و برای آزمون فرضیه ها از رگرسیون خطی چندگانه استفاده شده است. برای اجرای آزمونها و تخمین نهایی مدلها از نرم افزار استاتا نسخه 15 استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان می دهد که دوره تصدی مدیرعامل بر قابلیت مقایسه صورت های مالی بررسی تاثیر معنادار دارد. اندازه حسابرس، تاثیر مستقیم دوره تصدی مدیرعامل بر قابلیت مقایسه صورت های را تقویت می کند.

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیرمراحل بلوغ، افول، رشد شرکت و دوره تصدی مدیرعامل بر ضعف کنترل داخلی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بین سالهای 1391 تا 1397 است. با استفاده از روش حذف سیستماتیک در مجموع 165 شرکت (1155 سال – شرکت)به عنوان نمونه انتخاب گردید. در این پژوهش از رگرسیون چندمتغیره و نرمافزار ایویوز 10 جهت پیادهسازی و آزمون فرضیه ها استفاده شده است. نتایج این پژوهش نتایج نشان می دهد که بین مرحله رشد شرکت و ضعف کنترل داخلی رابطه مثبت معناداری وجود دارد. بین مرحله بلوغ شرکت و ضعف کنترل داخلی رابطه منفی معناداری وجود دارد. بین مرحله افول شرکت و ضعف کنترل داخلی رابطه منفی معناداری وجود دارد. در شرکت هایی که در مرحله رشد قرار دارند، بین دوره تصدی مدیرعامل و ضعف کنترل داخلی رابطه منفی معناداری وجود دارد. در شرکت هایی که در مرحله بلوغ قرار دارند، بین دوره تصدی مدیرعامل و ضعف کنترل داخلی رابطه مثبت معناداری وجود دارد. در شرکت هایی که در مرحله افول قرار دارند، بین دوره تصدی مدیرعامل و ضعف کنترل داخلی رابطه مثبت معناداری وجود دارد.

در این تحقیق رابطه بین ویژگی های مدیرعامل و رشدارزش شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور تعداد 117 شرکت طی بازه زمانی 1389 الی 1395 مورد بررسی قرار گرفت. داده های مالی مورد نیاز با مراجعه به صورت های مالی استخراج و توسط نرم افزار اکسل تلخیص، طبقه بندی و محاسبه شده و در نهایت به وسیله نرم افزار Eviews  تجزیه وتحلیل گردید. با توجه به روش های آماری انجام شده در سطح اطمینان 95/0 با بهره گیری از آزمون رگرسیون نتایج نشان داد که بین دوره تصدی مدیرعامل و ارزش شرکت ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد و در شرکت های با فرصت رشد نیز همین ارتباط تداوم دارد. بین مالکیت مدیرعامل و ارزش شرکت ارتباط منفی و معناداری وجود دارد و در شرکت های با فرصت رشد نیز همین ارتباط تداوم دارد. بین دانش مالی مدیرعامل و ارزش شرکت در شرکت های با فرصت رشد بالا رابطه مثبتی وجود دارد. علاوه بر این شواهد قابل اتکایی مبنی وجود رابطه بین دوگانگی مدیرعامل و ارزش شرکت با توجه فرصت های رشد شرکت ها در سطح اطمینان 95% یافت نشد.

حسابرسی به عنوان راهکاری کارآمد برای محدود کردن اختیارات مدیران در روابط قراردادی محسوب میشود. صورتهای مالی بخش عمدهای از اطلاعات مورد نیاز سرمایه گذاران و اعتباردهندگان شرکت را تأمین میکند. بر اساس چنین سطح اعتمادی به صورتهای مالی، نقش حسابرسان نیز حیاتی است و مدیرعامل به شهرت و اعتبار دست یافت، سعی در حفظ شهرت خود دارد. مدیران پس از اینکه به این سمت منصوب می شوند، به این دلیل که دوره تصدی بلند مدتی را برای خود پیش بینی نمی کنند، صرفا در جهت منافع سهامداران حرکت نمی کنند. بلکه از مدت کوتاهی که در این سمت قرار دارند در راستای رسیدن به منافع خود استفاده می کنند از این رو هدف این تحقیق بررسی این موضوع است که آیا دوره تصدی مدیرعامل و حسابرسی شرکت بر کیفیت حسابرسی تاثیر دارد یا نه؟ جامعه آماری شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بین سال های 1394 تا 1398 و با استفاده از اطلاعات 100 شرکت و روش رگرسیون خطی چند متغیره به آزمون فرضیه پرداخته شد که نتایج آزمون نشان داد دوره تصدی مدیرعامل و حسابرسی شرکت تاثیر معناداری بر کیفیت حسابرسی دارد.

هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین دوره تصدی و دانش مالی مدیرعامل با حق الزحمه حسابرسی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. جامعه آماری پژوهش شامل 129 شرکت است و دوره مطالعه، سال های 1387 تا 1394 را دربرمی گیرد. بر اساس نتایج آزمون فرضیه اول پژوهش، بین دوره تصدی مدیرعامل و حق الزحمه حسابرسی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. به بیان دیگر، هرچه تعداد سال های حضور مدیرعامل در شرکت افزایش یابد، حق الزحمه حسابرسی بیشتر می شود. با بررسی فرضیه دوم پژوهش مشاهده شد که بین دانش مالی مدیرعامل و حق الزحمه حسابرسی رابطه منفی و معناداری برقرار است. این نتیجه نشان می دهد شرکت هایی که مدیرعامل آنها از دانش مالی برخوردارند، نسبت به سایر شرکت ها حق الزحمه حسابرسی کمتری پرداخت می کنند. بر اساس نتایج تجزیه و تحلیل تکمیلی پژوهش نیز مشخص شد اثر همزمان دانش مالی و دوره تصدی مدیرعامل بر حق الزحمه حسابرسی منفی و معنادار است؛ به این مفهوم که دانش مالی مدیرعامل یکی از عوامل مهم برای حسابرسان در ارزیابی ریسک حسابرسی است

هدف این تحقیق بررسی رابطه بین دوره تصدی مدیرعامل و ارزش وجوه نقد مازاد شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. تحقیق حاضر از لحاظ هدف جزوه تحقیقات کاربردی است. از لحاظ ماهیت جزوه تحقیقات مروری است. از بعد ماهیت داده های تحقیق جزوه تحقیقات کمی است. جامعه آماری تحقیق حاضر شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد که پس از حذف محدودیت ها 147 شرکت به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. بازه زمانی مورد بررسی بین سال های 1394 الی 1399 می باشد. نتایج حاصل از آزمون فرضیه اصلی اول بیانگر این است بین دوره تصدی مدیرعامل و ارزش وجوه نقد مازاد رابطه منفی و معناداری وجود دارد. به عبارتی با افزایش دوره تصدی مدیرعامل، ارزش وجوه نقد مازاد کاهش می یابد.

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر قدرت مدیر عامل بر عملکرد مالی شرکت ها با نقش تعدیلگری سطح افشای مسئولیت اجتماعی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. این پژوهش از لحاظ هدف، جزو تحقیقات کاربردی است و از نظر شیوه گردآوری داده ها در گروه بندی پژوهش های پس رویدادی است. جامعه آماری پژوهش، کلیه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1400 – 1396 است. به منظور انتخاب نمونه آماری، از روش حذف سیستماتیک استفاده شده که پس از اعمال معیارهای مربوطه، تعداد 172 شرکت به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در تحقیق حاضر به منظور آزمون فرضیه های پژوهش از تحلیل رگرسیونی استفاده شده است. نتایج حاصل از آزمون فرضیه های پژوهش نشان داد که دوگانگی وظیفه مدیرعامل بر عملکرد مالی شرکت تأثیر معکوس و معناداری دارد. مسئولیت پذیری اجتماعی رابطه بین دوگانگی وظایف مدیرعامل و عملکرد مالی شرکت را تضعیف می کند. همچنین دوره تصدی مدیرعامل بر عملکرد مالی شرکت تأثیر مستقیم و معناداری دارد. مسئولیت پذیری اجتماعی رابطه بین دوره تصدی مدیرعامل و عملکرد مالی شرکت را تقویت می کند.

مسئولیت اجتماعی شرکت معمولاً به عنوان یک مدل تجاری تعریف می شود که در آن شرکت ها به جای در نظر گرفتن سود اقتصادی، نگرانی های اجتماعی و زیست محیطی را در عملیات تجاری و تعاملات خود با سهامداران خود ادغام می کنند. نگرانی اصلی ذینفعان توجه به منافع آن ها و در نتیجه ایجاد ارزش برای آن ها است. مسئولیت پذیری اجتماعی شرکتی می تواند منافع تمامی گروه های ذینفعان را شامل شود. از این رو هدف پژوهش حاضر، تعیین ارتباط بین مسئولیت پذیری اجتماعی شرکتی و ارزش برای شرکت با تأکید بر دوره تصدی مدیرعامل است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف جزو تحقیقات کاربردی می باشد. جامعه آماری شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران هستند و با روش نمونه گیری هدفمند 133 شرکت در نمونه آماری قرار گرفته اند. دوره زمانی پژوهش سال های 1391 تا 1401 است. ارزش شرکت با استفاده از معیار؛ نسبت کیو توبین، نرخ بازده دارایی ها و نرخ بازده حقوق صاحبان سهام اندازه گیری شد. مسئولیت پذیری اجتماعی شرکتی نیز با استفاده از چک لیست آقایی و کاظم پور(1395) مورد سنجش قرار گرفت. دوره تصدی مدیرعامل نیز از طریق تعداد سال های متوالی مدیریت یک شرکت سنجش گردید. نتایج نشان می دهد، بین مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت ها و ارزش شرکت(کیوتوبین) ارتباط مستقیم و معناداری وجود دارد. در حالی که بین مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت ها و ارزش شرکت(بازده دارایی ها و بازده حقوق صاحبان سهام) ارتباط معناداری وجود ندارد. همچنین دوره تصدی مدیرعامل وقتی زیاد باشد می تواند مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت را افزایش داده و در نتیجه منجر به افزایش ارزش بازار شرکت(کیو توبین) می شود.