دلبستگی اجتنابی

هدف از این پژوهش، مقایسه سبک دلبستگی در نوجوانان عادی و کم توان ذهنی آمـــــوزش پذیر می باشد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان عادی و کم توان ذهنی آموزش پذیر مدارس راهنمایی شهر تهران در سال 86 ـ1385 است که 250 نفر از طریق نمونه گیری چندمرحلـه ای انتخاب شدند که شامل 132 دانش آموز عادی (64 دختر و 68 پسر) و 118 دانش آموز کم توان ذهنی(57 دختر و 61 پسر) می باشد. میانگین سن گروه عادی 14 سال با انحراف معیار 83/0 و گروه کم توان ذهنی 8/16 با انحراف معیار 58/0 می باشـد. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه های جمعیت شناختی و آزمون دلبستگی کولینز و رید می باشد که ضریب اعتبار آن برای هر یک از سبک های دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسوگرا به ترتیب 81/0، 78/0 و 85/0 می باشد به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعـات از تحلیل واریانس دو راهه استفـاده شـده است. نتایج نشـان داد که در بین دانش آموزان عادی (دختر ـ پسر) میزان سبک دلبستگی ایمن بالاتر از دانش آموزان کم توان ذهنی است (001/0P<) میزان سبک دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا در دانش آموزان کم توان ذهنی (دختر ـ پسر) بیشتر از دانش آموزان عادی است (001/0P<). همچنین یافته های جانبی تحقیق نشان داد که صرف نظر از عامل هوشی آزمودنی ها، در آزمودنی هایی که سبک دلبستگی آنها ایمن نمی باشد، سبک دلبستگی اجتنابی در پسران و سبک دلبستگی دوسوگرا در دختران بیشتر است (001/0P<).

هدف: هدف این مطالعه بررسی مدل شفقت-خود به عنوان میانجی بین ابعاد دلبستگی با بهزیستی ذهنی در پرسنل زن و مرد زندان سپیدار شهر اهواز در سال 1393 بود. روش: از 230 پرسنل زن و مرد زندان سپیدار شهر اهواز 115 نفر به صورت داوطلب-مبتنی بر هدف با رعایت کلیه موازین اخلاق پژوهش انتخاب شدند، و مقیاس های تجارب در رابطه ی نزدیک (ECR)، شفقت-خود (SCS) و بهزیستی ذهنی (WEMWBS) را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از تحلیل همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی همزمان به روش بارون و کنی (1986) و با استفاده از نرم افزار آماری 16-SPSS و آزمون سوبل تحلیل شدند. یافته­ها: یافته­های مدل شفقت-خود به عنوان میانجی بین دلبستگی های اضطرابی و اجتنابی و بهزیستی ذهنی هم برای مسیرهای مستقیم و هم برای مسیرهای غیرمستقیم تایید شد. نتیجه­گیری: در نتیجه می توان بیان کرد که دلبستگی ایمن و شفقت-خود یک نقش راهبرد مقابله ای در ارتقاء بهزیستی و کنش وری روانشناختی دارند.

در سال های اخیر، ایران باروند روبه رشدونگران کننده طلاق درهمه استان هامواجه شده است.ازین رودراین پژوهش به بررسی نقش پیش بینی کنندگی دلبستگی اجتنابی واضطرابی ومهارت حل مسأله خانواده، دراحتمال طلاق پرداخته شد.این پژوهش به لحاظ هدف توسعه ای وازنظرروش همبستگی بود.جامعه آماری این پژوهش شامل زنان متأهل شهرمشهدبودکه باتوجه به ماهیت روش پژوهش که جزء طرح های همبستگی محسوب می شودو تعدادمتغیرهای پژوهشی، 400 نفربه شیوه دردسترس انتخاب وبه پرسشنامه های احتمال طلاق، اجتناب واضطراب درروابط نزدیک وحل مسأله خانواده پاسخ دادند.ازاین تعداددرنهایت 388نفربه عنوان حجم نمونه تعیین شدند.برای بررسی نقش پیش بینی کنندگی دلبستگی اجتنابی، دلبستگی اضطرابی ومهارت حل مسأله خانواده دراحتمال طلاق ازآزمون رگرسیون همزمان استفاده شد.نتایج حاصل ازتحلیل داده هانشان داد، R2 اصلاح شده چندگانه بین متغیر های دلبستگی اجتنابی، دلبستگی اضطرابی و مهارت حل مسأله دراحتمال طلاق 33/0 بودکه متغیرهای پیش بین 33درصداز واریانس احتمال طلاق راتبیین می کردند.ازاین بین، دلبستگی اجتنابی ومهارت حل مسأله قادربه پیش بینی احتمال طلاق بودند، امادلبستگی اضطرابی نقشی درپیش بینی آن نداشت. در مجموع نتایج این پژوهش نشان دادکه سبک دلبستگی اجتنابی و مهارت حل مسأله زنان می تواندازعوامل پیش بینی کننده ی مهم احتمال طلاق ایشان باشدچراکه توانایی حل مسأله خانواده یکی ازعوامل تعدیل کننده اثرات رویدادهای منفی زندگی است وسبک دلبستگی،عامل مهمی است که عملکردسالم وناسالم زناشویی راتوجیه می کندوروشی برای پاسخگویی به دلایل ناسازگاری زوج هاارائه می دهد

پژوهش پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه ی سبک های دلبستگی و مولفه های تمایزیافتگی با تاب آوری در دانشجومعلمان دانشگاه فرهنگیان تهران در سال تحصیلی 96-1395 انجام گرفت. روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. به همین منظور نمونه ای با حجم 325 نفر از دانشجومعلمان دانشگاه فرهنگیان تهران با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و پرسشنامه های سبک های دلبستگی بزرگسالان کولینز و رید، تمایزیافتگی اسکورون و فریدلندر و تاب آوری کانر و دیویدسون بر روی آنان اجرا شد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیری استفاده شد. یافته ها نشان داد که همچنین دلبستگی اجتنابی و جایگاه من با تاب آوری رابطه مثبت و معنا داری دارد ( P< 0/01). در نتیجه می توان گفت چون افراد دلبسته ایمن، از تمایزیافتگی بالایی برخوردارند بنابراین در روابط خود باز بوده و از تاب آوری بالاتری نسبت به افراد دلبسته نا ایمن برخوردارند و در مقابل افراد دلبسته نا ایمن به دلیل اجتناب از موقعیت ها و نیاز داشتن به تایید دیگران، در روابط خود تمایزیافتگی پایین تری دارند و به گونه ای تاثیرگذار از تاب آوری پایینی برخوردارند. همچنین می توان گفت، جایگاه من و ویژگی های آن یعنی احساس یکپارچه خود و توانایی پیروی اندیشمندانه از اعتقادات شخصی خود با وجود اعتدال فشار از سوی دیگران، پیش بینی کننده قوی و مثبت تاب آوری افراد در مواجهه با حوادث و مشکلات زندگی است.

پژوهش حاضر با هدف مقایسه سبک های دلبستگی با گرایش به اعتیاد انجام گرفت. جامعه آماری این تحقیق کل دانش آموزان پسر اول تا سوم دبیرستان های شهر تهران است که در سال تحصیلی 96-97 مشغول به تحصیل بودند. به روش نمونه گیری چند مرحله ای 135 نفر انتخاب و تست روی آنها اجرا شد. سپس برای هرسبک 30 نفر که بالاترین نمره را در آن سبک داشتند انتخاب و مورد تحلیل قرار گرفت. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه دلبستگی بزرگسالان و آمادگی به اعتیاد استفاده شد. پس از تجزیه و تحلیل داده ها به علت تخطی از فرض همسانی واریانس ها از آزمون غیر پارامتریک کروسکال-والیس و آزمون تعقیبی U من-ویتنی استفاده شد. یافته های حاصل از آزمون کروسکال-والیس نشان داد که بین سه سبک دلبستگی ( ایمن، اضطرابی و اجتنابی ) با گرایش به اعتیاد تفاوت معناداری وجود دارد و نتایج آزمون تعقیبی U من-ویتنی نشان داد که بین سبک های دلبستگی دو به دو با گرایش به اعتیاد هم تفاوت معنادار وجود دارد.

هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه سبک های دلبستگی با تعهد زناشویی در افرادی است که مرتکب بی وفایی در روابط زناشویی شده اند. روش: روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. جامعه مورد پژوهش کلیه افراد متأهل که مرتکب بی وفایی شده اند می باشد که در بهار سال 95 به مراکز مشاوره شهر تهران مراجعه کرده بودند، که 428 نفر به روش دردسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های سبک دلبستگی بزرگسالان هازن و شیور، و تعهد زناشویی آدامز و جونز استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده ها به روش همبستگی و رگرسیون همزمان و با استفاده از نرم ازفزار PLS -3 انجام شده است. یافته ها : نتایج بدست آمده نشان داد سبک های دلبستگی می توانند 13 درصد از تغییرات تعهدزناشویی افراد مرتکب بی وفایی را پیش بینی نمایند. همچنین ضریب رگرسیون سبک دلبستگی اضطرابی (01/0 p ≤ ) و ضریب رگرسیون سبک دلبستگی اجتنابی (05/0 p ≤ ) بر تعهد زناشویی معنادار بود. اما ضریب رگرسیون سبک دلبستگی ایمن معنادار نبود. نتیجه گیری: از آنجا که ازدواج و انتخاب همسر یکی از تصمیمات مهم زندگی می باشد و با توجه به نقش پیش بینی کنندگی سبک های دلبستگی نا ایمن یعنی اضطرابی و اجتنابی، باید بر لزوم بررسی این دو متغیر در مشاوره های پیش از ازدواج و همچنین آموزش والدین در زمینه تربیت کودک و سبک های دلبستگی تأکید کرد.

نشخوار فکری به‌عنوان یک راهبرد شناختی ناسازگار در اختلالات مختلف همچون افسردگی تأثیرگذار است. هدف این پژوهش بررسی نقش میانجی نشخوار فکری در رابطه دلبستگی ناایمن اضطرابی و اجتنابی با افسردگی است. در پژوهش 120 نفر افراد مبتلا به اختلالات افسردگی، وسواس-اجبار و اضطرابی از بیمارستان مهر به‌صورت هدفمند انتخاب شدند. افراد به مقیاس نشخوار فکری (نولن هوکسما و مارو، 1991)، پرسشنامه افسردگی بک ( ﺑﻚ و همکاران، 1961 ) و پرسشنامه تجربیات در روابط نزدیک (برنن و همکاران، 1998) پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از الگویابی معادلات ساختاری انجام شد. نتایج نشان داد که نشخوار فکری به طور معناداری در رابطه دلبستگی ناایمن اضطرابی و افسردگی نقش میانجی را ایفا می­کند. در این پژوهش رابطه بین نشخوار فکری و دلبستگی اجتنابی تأیید نشد. بر اساس نتایج پژوهش سبک دلبستگی اضطرابی می­تواند با تاثیر بر میزان نشخوار فکری در شکل­گیری افسردگی نقش داشته باشد.

با وجود طراحی و برگزاری دوره های آموزشی تخصصی رایگان و اختیاری در زمینه های آموزشی و پژوهشی، استادان دانشگاه فرهنگیان از این دوره ها استقبال زیادی نمی کنند. از این رو، هدف پژوهش حاضر شناسایی بازدارنده های مشارکت اعضای هیئت علمی در فرصت های بالندگی است. پژوهش حاضر کیفی و با استراتژی داده بنیاد است. برای جمع آوری داده ها با 26 نفر از اعضای هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام گرفت. معیار تعداد مصاحبه ها اشباع داده ها بود. داده های با روش شش مرحله ای آرباخ و سیلورستاین، شامل پیاده سازی متن، شناسایی ایده های تکراری و مطالعه متن مصاحبه، شناسایی بخش های مرتبط مصاحبه، شناسایی ایده های تکراری، تم سازی، خلق سازه های نظری، و روایتگری، تحلیل شد. یافته ها نشان داد مهم ترین موانع مشارکت استادان دانشگاه فرهنگیان در دوره های بالندگی حرفه ای عبارت اند از مانع فردی (شامل نگرش فرد نسبت به خود و نگرش فرد نسبت به شغل)، مانع سازمانی (شامل عامل شغلی، عامل دوره آموزشی، عامل فرهنگ سازمانی، عامل اقتصادی، و عامل ساختار سازمانی)، و مانع موقعیتی (شامل موقعیت اجتماعی فرد و موقعیت شغلی فرد). براساس نتایج، موانع مشارکت اعضای هیئت علمی در دوره های بالندگی چندبعدی و درهم تنیده است و در تعامل با هم سبب می شوند، استادان دانشگاه فرهنگیان تمایل به شرکت در دوره های بالندگی حرفه ای و به تبع آن یادگیری را نداشته باشند.