کووید19

همه گیری کووید۱۹ و بحران ناشی از آن و واکنش های سیاستی کشورها منجر به ایجاد تأثیرات عمیق در حوزه های مختلف گردیده است. دولت های رفاه در سطح جهان-از جمله دولت های رفاه نوردیک-نیز با توجه به مسئولیت های خود در قبال شهروندان، به نوبه خود تحت تأثیر این بحران قرار گرفتند. دولت رفاه سوئد به عنوان یکی از نمونه های برجسته دولت های رفاهی شمال اروپا با ویژگی های اساسی مساوات طلبی، تعهد به ایجاد اشتغال کامل و ارائه مزایای رفاهی همگانی نیز از تأثیرات این بحران مصون نماند. با توجه به ویژگی های منحصر به فرد مدل سوئدی دولت رفاه از جمله مساوات طلبی، تعهد به ایجاد اشتغال کامل و ارائه مزایای رفاهی همگانی، این پرسش مطرح می شود که بحران همه گیری کووید۱۹ چه تأثیری بر کارکردهای برجسته دولت رفاه در سوئد داشته است؟ برای پاسخ به این سؤال با توجه به ویژگی های محوری دولت رفاه سوئد، فرضیه پژوهش بیان می کند که همه گیری کووید ۱۹ و بحران های ناشی از این همه گیری، موجب افزایش اقدامات حمایتی از بازار کار، افزایش هزینه های رفاهی و افزایش نابرابری در دولت رفاه سوئدی شده است. برای تبیین فرضیه از روش مورد پژوهی استفاده می شود و چارچوب نظری مورد استفاده نظریه اسپینگ اندرسن در ارتباط با گونه شناسی دولت های رفاه است. یافته های پژوهش نشان می دهد که بحران همه گیری کووید۱۹ با  افزایش اقدامات حمایتی دولت رفاه در حوزه بازار کار و افزایش هزینه ها و خدمات رفاهی، ویژگی های اصلی تعهد به اشتغال کامل و ارائه مزایای همگانی دولت رفاه سوسیال دموکرات سوئد و مدل سوئدی دولت رفاه را تقویت کرده است؛ اما در حوزه مساوات طلبی به عنوان یکی از عناصر کلیدی مدل سوئدی دولت رفاه، به نابرابری در سوئد به ویژه در میان جامعه مهاجرین دامن زده است.

هدفپژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط ورزش گروهی با سلامت روان وشکل گیری ویژگی های شخصیتی زندانیان در دوران بیماری کووید19 انجام شد.روش پژوهشپژوهش حاضر غیرتجربی از نوع توصیفی-کاربردی بود و جامعه آماری در این پژوهش، شامل تمام بزهکاران شهرستان لاهیجان در سال 1400 شامل 298 نفر بودند که با نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و بر اساس جدول مورگان، حجم نمونه168 نفر گزارش شد. در این پژوهش از پرسشنامه های شخصیتی نئو، سلامت روان و پرسشنامه ورزش گروهی غفاری (1382) به عنوان ابزارپژوهش و به منظور مشخص کردن قدرت متغیر ورزش گروهی برای پیش بینی سلامت روان زندانیان، از روش رگرسیون وجهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS ویرایش 22 و Smart PLS نسخه 3 استفاده شد. سطح معنی داری نیز در تمامی آزمونها 05/0 در نظر گرفته شد.یافته هایافته ها نشان داد ورزش گروهی با سلامت روان و شکل گیری شخصیت زندانیان دردوران بیماری کووید19رابطه مستقیم معنی دار دارد و باعث بهبود سلامت روان و شکل گیری شخصیت زندانیان شده است.نتیجه گیریانجام ورزش گروهی، همگانی کردن ورزش و نهادینه شدن آن در بین زندانیان جهت تاثیر مستقیم در کاهش هزینه های درمانی زندانها و سلامتی زندانی ها توصیه می گردد.کلیدواژه هاورزش گروهی، سلامت روان، شکل گیری شخصیت، زندانیان،کووید19

زمینه و هدف: با شیوع کووید 19 ابعاد مختلف زندگی همه انسانها بویژه زنان خانهدار دستخوش تغییر شد؛ محدودیتهای اجتماعی و آشفتگیهای روانی همراه با همهگیری، تابآوری آنان را به چالش کشید. هدف این پژوهش، تعیین نقش تصورات مثبت و منفی از خدا و کیفیت زندگی در پیشبینی تابآوری زنان خانهدار شهر تبریز بود. مواد و روشها: پژوهش کمی حاضر، از نوع پژوهشهای توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری شامل همه زنان خانهدار ساکن شهر تبریز در اواخر زمستان سال 1400 و اوایل سال 1401 بوددّ از بین آنان 222 نفر به شیوه نمونهگیری دردسترس انتخاب شده و با توجه به شیوع سویه امیکرون کروناویروس به صورت آنلاین به پرسشنامه تصور از خدا، مقیاس تابآوری کانر و دیویدسون، و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی پاسخ دادند. برای تجزیهوتحلیل دادهها از نرمافزار SPSS-16 استفاده شد. یافتهها: نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که تصور مثبت از خدا با تابآوری بالا و تصور منفی از خدا با تابآوری پایین همراه است (05/0 > P)، همچنین، بین کیفیت زندگی و مولفههای آن با تابآوری رابطه مثبتی وجود دارد (05/0 > P). بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون خطی چندگانه 43 درصد از تغییرات تابآوری بوسیله متغیرهای تصور مثبت از خدا (32/0=β) و کیفیت زندگی (54/0=β) قابل تبیین است. نتیجهگیری: توجه هرچه بیشتر بر آموزهای مذهبی و ایجاد تصورات مثبت از خداوند و نیز، بهبود کیفیت زندگی زنان خانهدار در راستای ارتقای تابآوری آنان در مواجهه با چالشهای زندگی، پیشنهاد میشود.

این پژوهش با هدف تعیین مقایسه شاخص های سلامت نوزادان و اضطراب زنان باردار فعال و غیرفعال مبتلا به کووید۱۹ انجام شد. پژوهش حاضر کاربردی و از نوع علی– مقایسه ای بوده و به شکل میدانی انجام گرفت. جامعه آماری شامل تمام زنان باردار مبتلا به کووید۱۹ بوده که به مراکز بهداشتی درمانی شهر تهران در سال 1401-1400 مراجعه کرده اند. از این میان تعداد ۱۰۰ زن باردار به عنوان نمونه پژوهش بصورت هدفمند انتخاب شدند، به طوری که ۵۰ زن باردار فعال مبتلا به کووید۱۹ و ۵۰ زن باردار غیرفعال مبتلا به کووید۱۹ وارد مطالعه شدند. برای ارزیابی فعالیت بدنی از پرسشنامه بین المللی فعالیت بدنی و برای ارزیابی سطح اضطراب از پرسشنامه وندنبرگ (۱۹۸۹) استفاده شد. همچنین برای تجزیه و تحلیل آماری از روش ناپارامتریک یو من ویتنی، نرم افزار SPSS(نسخه 24) استفاده گردید. نتایج نشان داد که بین شاخص سلامت نوزادان (آپگار، اندازه دورسر، قد و وزن) متولد شده از زنان باردار فعال و غیرفعال مبتلا به کووید۱۹ اختلاف معنی داری وجود ندارد (0.05≤P)، اما بین اضطراب گروه زنان باردار فعال و غیرفعال مبتلا به کووید۱۹ اختلاف معنی داری وجود دارد (P=0.0001 ،u= 235 ). به طوری که با استفاده از میانگین رتبه ها چنین مشخص می شود که گروه غیر فعال با میانگین رتبه ۸۰/۷۰ دارای میزان اضطراب کل بیشتری نسبت به گروه فعال با میانگین رتبه ۲۰/۳۰ بوده است.