لادن ریاضی

در این مقاله، چالش های اجرای فرآیند حسابرسی فناوری اطلاعات در شبکه بانکی ایران از طریق انجام یک مطالعه موردی در چهار بانک بزرگ ایرانی شناسایی شده است. داده ها از طریق انجام 20 مصاحبه با خبرگان هر دو حوزه مدیریت فناوری اطلاعات و حسابرسی فناوری اطلاعات مؤسسات اعتباری مزبور، و بررسی برخی از اسناد داخلی آنها جمع آوری شده است. در این پژوهش 20 مورد از چالش ها و مشکلات اصلی اجرای فرآیند حسابرسی فناوری اطلاعات شناسایی شد. یافته های پژوهش نشان داد که "عدم استقلال و وجود منافع مالی مشترک"، "ناتوانی برقراری ارتباط میان واحد حسابرسی فناوری اطلاعات و واحد فناوری اطلاعات"، "سازمان و ساختار اداری نامناسب نهاد تحت حسابرسی"، "فقدان دانش تخصصی فناوری اطلاعات و قابلیت های ضروری حسابرسی فناوری اطلاعات"، "تجربیات ناکافی و سوابق نامناسب حسابرسان فناوری اطلاعات"، "فقدان دوره های آموزشی معتبر و عدم برخورداری حسابرسان از گواهینامه ها و مدارک معتبر بین المللی حسابرسی فناوری اطلاعات" و "اعتماد به نفس ناکافی حسابرسان"، از اصلی ترین چالش های اجرای فرآیند حسابرسی فناوری اطلاعات به شمار می رود. شناخت این چالش ها ضمن فراهم آوردن زمینه مطالعات آتی در خصوص تدوین چارچوب ها و مدل های پیاده سازی حسابرسی فناوری اطلاعات در بانک ها برای پژوهشگران، به مؤسسات اعتباری کمک می کند تا با شناسایی این چالش ها، اقدامات موثری جهت اجرای فرآیند حسابرسی فناوری اطلاعات انجام دهند.

هدف: این پژوهش به تحلیل تطبیقی مقررات عمومی حفاظت از داده های اتحادیه اروپا (GDPR) و قوانین حفاظت از داده های ایالات متحده پرداخته و هدف آن ارائه پیشنهاداتی برای بهبود قوانین حفاظت از داده ها در ایران است.روش ها:  این تحقیق از روش های ترکیبی کیفی و کمی برای جمع آوری و تحلیل داده ها استفاده کرده است. داده ها از طریق مطالعه کتابخانه ای، پرسشنامه و مصاحبه های نیمه ساختاریافته جمع آوری و با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل شده اند.یافته ها: یافته ها تحقیق نشان داد که GDPR شامل چارچوب جامع و یکپارچه ای برای حفاظت از داده های شخصی است که به شفافیت، رضایت و اطلاع رسانی تأکید دارد، در حالی که ایالات متحده فاقد یک قانون جامع فدرال است و به مجموعه ای از قوانین بخشی و ایالتی متکی است. همچنین، اجرای GDPR برای کسب وکارها منجر به افزایش شفافیت و مسئولیت پذیری شده، در حالی که قوانین ایالات متحده پیچیدگی های بیشتری ایجاد کرده است.نتیجه:  نتیجه تحقیق حاضر نشان داد که قوانین GDPR به دلیل جامعیت و یکپارچگی خود، به کسب وکارها و سازمان ها امکان می دهد تا با اطمینان بیشتری داده های شخصی را پردازش کنند. این امر موجب افزایش اعتماد عمومی به سیستم های دیجیتال و کاهش نگرانی ها در مورد حفظ حریم خصوصی شده است. در مقابل، در ایالات متحده، فقدان یک قانون جامع فدرال باعث شده که سازمان ها با پیچیدگی ها و چالش های مختلفی در اجرای قوانین حفاظت از داده ها مواجه شوند. نکته دیگر اینکه در ایران، بهبود قوانین حفاظت از داده ها نیازمند توجه به فرهنگ و ساختار اجتماعی و اقتصادی کشور است. بنابراین، علاوه بر الگو برداری از قوانین موفق بین المللی، باید با در نظر گرفتن نیازها و شرایط بومی، قوانین جدیدی تدوین شود. همچنین، افزایش همکاری بین بخش های مختلف دولتی و خصوصی و استفاده از تجربیات کشورهای دیگر می تواند به اجرای بهتر و کارآمدتر قوانین کمک کند. به طور کلی، نتایج این پژوهش نشان می دهد که با تدوین و اجرای یک قانون جامع و یکپارچه حفاظت از داده ها مشابه GDPR و با استفاده از مکانیزم های موثر اجرایی و آموزشی، می توان به بهبود وضعیت حفاظت از داده ها در ایران دست یافت و از چالش ها و مشکلات موجود کاسته است. بنابراین، پیشنهاد می شود برای بهبود قوانین حفاظت از داده ها در ایران یک قانون جامع و یکپارچه مشابه GDPRتدوین و مکانیزم های اجرایی موثر ایجاد شود، آگاهی عمومی و آموزش افزایش یابد، از تجربیات موفق دیگر کشورها استفاده گردد، قوانین با نیازهای خاص جامعه و نظام حقوقی ایران تطبیق پیدا کند، نقش نهادهای نظارتی تقویت شوند، استفاده از فناوری های نوین در حفاظت از داده ها تشویق شود و  همکاری بین نهادهای دولتی و خصوصی فراهم شود.