اشرف سادات موسوی

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تصویر ارائه شده از اختلالات روانی و افراد مبتلا به این اختلالات در دو دهه ی اخیر سینمای ایران انجام شد. روش: در این راستا با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند تعداد زیادی فیلم سینمایی مورد بررسی قرار گرفته و نهایتاً ۱4 فیلم بر اساس ملاک های ورود به تحقیق انتخاب شدند. سپس فیلم ها با روش تحلیل محتوای کیفی و رویکرد قیاسی تحلیل شدند. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد چهره ی ترسیم شده از افراد مبتلا به اختلالات روانی در این فیلم ها، چهره ای مردانه و محدود به قشر جوان و از طبقه ی بالای جامعه است. همچنین این چهره، خطرناک، بی ثبات، ناتوان و بی مسئولیت است. از طرفی اختلالات روانی در این فیلم ها، به ندرت درمان پذیر نشان داده شده اند. در مورد آگاهی و حمایت خانواده نسبت به اختلالات روانی، در 71/35٪ از فیلم ها، خانواده ها نسبت به وجود اختلال روانی در فرد آگاهی داشتند و از او حمایت می کردند. اما در سایر فیلم ها ما شاهد یک جو منفی و خالی از حمایت و آگاهی نسبت به اختلال روانی و فرد مبتلا به آن اختلال بودیم که همین مساله در بسیاری از موارد، روند درمان یا بهبود فرد را دچار مشکل می کرد. نتیجه گیری: آثار منفی ترسیم چنین چهره ای بر فرهنگ عمومی و در نهایت سلامت روان آن مورد بحث و بررسی قرار گرفت.

اهداف پژوهش حاضر با هدف مقایسه نگرانی از تصویر بدنی، خودشفقت ورزی و تنظیم هیجان زنان مبتلابه چاقی متقاضی و غیرمتقاضی عمل جراحی متابولیک لاغری انجام شد. مواد و روش ها در این مطالعه با استفاده از یک طرح پژوهشی علی مقایسه ای، دو گروه 80 نفره از زنان مبتلابه چاقی متقاضی و غیرمتقاضی عمل جراحی متابولیک لاغری در متغیرهای نگرانی از تصویر بدنی، خودشفقت ورزی و تنظیم هیجان مقایسه شدند. نمونه گیری به صورت هدفمند از مراجعه کنندگان بیمارستان میلاد تهران انجام شد. گروه متقاضی برای انجام ویزیت و مشاوره عمل جراحی متابولیک لاغری و گروه غیرمتقاضی به بخش تغذیه بیمارستان مراجعه کرده بودند. ملاک های ورود عبارت بودند از: شاخص توده بدن بیشتر از 30، سن 25-40 سال و سکونت در شهر تهران. برای گروه اول متقاضی عمل متابولیک لاغری بودن و برای گروه دوم متقاضی عمل متابولیک لاغری نبودن نیز جرء ملاک های ورود به پژوهش بود. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه نگرانی از تصویر بدنی (BICI)، مقیاس خودشفقت ورزی (SCS) و پرسش نامه تنظیم هیجان گروس (ERQ) استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها تحلیل واریانس چندمتغیره به کار رفت. دو گروه ازنظر سن و وضعیت تأهل تفاوتی نداشتند. یافته ها براساس یافته ها، نگرانی از تصویر بدنی در زنان متقاضی بیشتر از زنان غیرمتقاضی بود (P<0/001 و df=160 و F=215/129). زنان متقاضی عمل جراحی متابولیک لاغری در نمره کلی خودشفقت ورزی (P<0/001 و df=160 و F=176/488)، مهربانی به خود (P<0/001 و df=160 و F=130/415)، اشتراکات انسانی (P<0/001 و df=160 و F=160/596) و ذهن آگاهی (P<0/001 و df=160 و F=215/129) وضعیت پایین تر داشتند و در قضاوت خود (P<0/001 و df=160 و F=23/775)، انزوا (P<0/001 و df=160 و F=51/530) و فزون همانندسازی (P<0/001 و df=160 و F=67/353) بالاتر از زنان غیرمتقاضی بودند. ازنظر راهبردهای تنظیم هیجان، بین دو گروه در ارزیابی مجدد شناختی تفاوتی وجود نداشت، اما در فرونشانی (P<0/001 و df=160 و F=438/531) تفاوت معنادار بود. نتیجه گیری علی رغم توده بدنی یکسان، زنان مبتلابه چاقی متقاضی عمل جراحی متابولیک لاغری نسبت به غیرمتقاضیان، نگرانی بیشتر از تصویر بدنی و کمتر از خودشفقت ورزی داشتند. همچنین بیشتر از فرونشانی ابزاری برای تنظیم هیجان ها استفاده می کردند. در نظر گرفتن این تفاوت ها و پرداختن به آن ها قبل از عمل جراحی متابولیک لاغری می تواند در افزایش بهره وری درمان های انتخابی لاغری مؤثر باشد. ۴۰,۵