سید صمد آقامیری

مقدمه: مطالعات گوناگون حکایت از افزایش مشکلات گوارشی پس از زلزله دارد. از آنجا که در برخی مطالعات، ریشه مشکلات گوارشی در اختلالات روانی و نیز شیوع بالای اختلالات روانی پس از زلزله گزارش گردیده است، این مطالعه بر آن است تا ارتباط بین نشانه های اختلالات روانی و مشکلات گوارشی در بین مصدومین ترومای ناشی از زلزله بم در سال 1382 را در یکی از بیمارستان های شهر کرمان بررسی کند. روش ها: در این مطالعه مقطعی، مصدومین ترومای ناشی از زلزله که در بخش جراحی بیمارستان افضلی پور کرمان بستری بودند مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند. بیماران به دو گروه دارای مشکلات گوارشی و بدون مشکلات گوارشی تقسیم شدند. پرسشنامه اضطراب و افسردگی از طریق مصاحبه توسط پزشک برای تمامی این بیماران تکمیل شد. یافته ها: در این مطالعه نزدیک به 40 درصد بیماران بستری از مشکلات گوارشی رنج می بردند. 35 درصد این بیماران دچار بی اشتهایی، 40 درصد دچار سیری زودرس و 25 درصد دچار سوزش سردل بودند. نمره اضطراب و افسردگی در گروه بیماران با مشکلات گوارشی به طور معنی داری بالاتراز گروه بیماران بدون مشکلات گوارشی بود.(p<0.05) نتیجه گیری: با توجه به ارتباط بین اختلالات روانی و علایم گوارشی در بیماران پس از زلزله ، تسکین علایم روانی در اقدامات درمانی آسیب دیدگان زلزله پیشنهاد می گردد.

مقدمه: با توجه به آسیب پذیری کشور نسبت به حوادث ، لزوم برنامه ریزی و انجام اقداماتی در راستای کاهش اثرات و پیامدهای آن ضروری به نظر می رسد. یکی از این اقدامات، انجام فعالیت های مطالعاتی در این زمینه می باشد و در این بین استفاده از نظرات و تجربیات امدادگران، آسیب دیدگان و افراد درگیر با حادثه بسیار مؤثر است. لذا در این پ ژوهش در نظر است تا با نظرسنجی از امدادگران، به نقاط ضعف و قوت عملیات امدادی جمعیت هلال احمر در منطقه زلزله زده استان آذربایجان شرقی دست یافت تا در آینده مشکلات را کم رنگ یا از بین برد. روش ها: بررسی حاضر به روش پیمایشی به انجام رسیده است و یک بررسی توصیفی- تحلیلی می باشد. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه مردم آسیب دیده شهرستان های اهر، هریس و ورزقان بوده است. روش نمونه گیری مطبق و به صورت تصادفی بوده است. بر اساس فرمول کوکران، نمونه تحقیق شامل 491 نفر از مردم آسیب دیده ساکن در نقاط شهری و روستایی شهرستان های اهر، هریس و ورزقان بوده است. در این فرمول، تعداد جامعه آماری، بر اساس سرشماری سال 1385، برابر با 263639 نفر می باشد. این نمونه با درجه اطمینان 95 درصد و میزان اشتباه مجاز (دقت احتمالی مطلوب) 05/0محاسبه شده است. یافته ها: با توجه به یافته های توصیفی می توان استنباط نمود که عملکرد امدادگران در حوزه های توزیع اقلام مورد نیاز و نیز خدمات درمانی و کمک های اولیه در سطح خوبی ارزیابی شده است. تعداد قابل توجهی از آسیب دیدگان از عملکرد امدادگران رضایت داشته اند. تقریباً نیمی از مردم در مورد تأمین مایحتاج اولیه راضی بوده اند. اکثر آسیب دیدگان از نحوه توزیع آب آشامیدنی و دسترسی به آن راضی بودند. تقریباً نیمی از افراد، نحوه توزیع چادر های امدادی و نحوه اسکان اضطراری را در سطح خوبی ارزیابی نمودند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق به نظر می رسد در مجموع عملکرد جمعیت هلال احمر با توجه به حجم و گستره وسیع این حادثه، به خصوص در مورد توزیع اقلام مورد نیاز مردم و نیز خدمات بهداشتی و درمانی بسیار خوب بوده است. با توجه به نتایج تحقیق که رضایت مردم در محور وضعیت بهداشتی تقریباً متوسط بوده است، پیشنهاد می شود برنامه ریزی جامع تری در حوزه خدمات بهداشتی از سوی جمعیت هلال احمر صورت گیرد. از سوی دیگر، با توجه به اینکه تقریباً یک سوم شهروندان ایرانی در مناطق روستایی ساکن هستند، باید برای این تعداد قابل توجه از مردم، برنامه ریزی و پیش بینی های لازم در صورت وقوع حادثه صورت گیرد.

مقدمه: با توجه به اهمیت بهداشت دهان و دندان در ارتقای سلامت بیماران دریافت کننده دیالیز و لزوم توجه بیشتر دندانپزشکان و مسئولان وزارت بهداشت در تصمیم گیری ها و برنامه ریزی برای این قشر خاص، در این مطالعه فراوانی و وضعیت پوسیدگی لثه و دندان در بیماران دیالیزی مرکز هلال احمر تهرانپارس بررسی شد. روش ها: این مطالعه مقطعی درسال 1384 در 69 بیمار همودیالیزی مرکز هلال احمر تهرانپارس به روش نمونه گیری سرشماری انجام شد. روش جمع آوری اطلاعات به صورت مشاهده، معاینه و مصاحبه بود. علاوه بر اطلاعات دموگرافیک و بالینی بیمار وضعیت دهان و دندان نیز بررسی شد. یافته ها: میانگین (انحراف معیار)DMF در کل افراد 9/9± 2/17و در افراد دارای دندان 6/2± 44/11 بود. میانگین (انحراف معیار) NIDCR 4/25±5/34 بود. 8/45% بیماران بدون دندان استفاده شبانه از پروتز داشتند. 2/54% از بیماران بدون دندان لقی پروتز فک پایین داشتند. 5/37% از بیماران بدون دندان دارای ضایعات دنچر استوماتیت در فک بالا بودند. از نظر درگیری فوکا در دندان های مورد نظر 5/41 درصد درگیری فورکا درجه یک و 8/26 درصد فورکا درجه دو داشتند. 2/51 درصد افراد مشکلی از نظر درگیری فورکا نداشتند. از لحاظ آماری بین درگیری فورکا و مدت دیالیز ارتباط معنی داری مشاهده نشد (P=0.654). از نظر جرم فقط 1/11 درصد از افراد جرم نداشتند و 9/88 درصد دارای جرم زیر لثه ای و2/62 درصد فقط دارای جرم بالای لثه بودند. از لحاظ دفعات مسواک زدن حدود یک سوم افراد مسواک نمی زدند یا گاهی اوقات مسواک می زدند. از نظر روش مسواک زدن نیمی از افراد روش افقی را برای مسواک زدن به کار می بردند. ارتباط معنی داری بین DS در فک بالا و استفاده شبانه از پروتز یافت نشد. نتیجه گیری: بیماری کلیه و دیالیز اثری در پوسیدگی دندان ندارد و باعث تشدید آن نمی شود که احتمالاً به دلیل خاصیت آنتی باکتریال اوره بزاق در این افراد می باشد. در این خصوص لزوم مطالعات بیشتر در سطح جامع و گسترده تر و با توجه به رژیم های غذایی و دارویی ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: حوادث و بلایا هر ساله در جهان منجر به مرگ و معلولیت جسمی و روانی میلیون ها نفر و صدمات مالی بسیاری می گردد. به دنبال هر حادثه و بلایی استرس های روانی زیادی به بازماندگان وارد می شود که می تواند اثرات جبران ناپذیری را برجای گذارد؛ لذا سیاست گذاری های ویژه در این خصوص می تواند از پیامدها و عوارض روان شناختی آن جلوگیری کند. روش ها: این پژوهش به روش کیفی و به صورت تلفیقی از طریق مشاهده میدانی، بررسی گزارش ها و مصاحبه عمیق با مسئولان استخراج شد. پس از جمع آوری داده ها، اطلاعات تحلیل گردید. جامعه مورد پژوهش را تمامی مقالات مربوط به حوزه عوارض ناشی از بحران تشکیل می دهد. یافته ها: یکی از پیامدهای نامطلوب بحران، شیوع اختلالات روانی در بین بازماندگان است که آگاهی و سازماندهی مناسب در مقابله با بلایا و حوادث موجب کاهش شیوع اختلالات روانی می شود. از شایع ترین مشکلات روحی- روانی آسیب دیدگان می توان به یادآوری مکرر صحنه های حادثه در فکر و ذهن، در خواب و بیداری، مثل تخریب منازل، اجساد و مجروحان، به خصوص اطفال زیر آوار مانده، احساس غمگینی و ناامیدی، تحریک پذیری، ترس از تنها ماندن و نگرانی در مورد آینده نامعلوم اشاره کرد. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت بهداشت روانی و تأمین سلامت روحی- روانی تمامی افراد زمان وقوع بحران و بازماندگان بحران، لازم می باشد تا تمهیداتی در این خصوص انجام گیرد. در چنین شرایطی اعمال مدیریت صحیح و منطقی توسط سازمان ها، مسئولان و امدادگران و نیز نحوه عملکرد آنان در بازگرداندن شرایط مناسب روحی- روانی و اجتماعی قبل و همچنین جلوگیری از پیامدهای منفی و دیرپای روان شناختی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.