علی شریف نژاد

اجرای بهینه ضربات پیچیده فورهند مستلزم هماهنگی بین اصلاحات قامتی و اجرای حرکت اصلی می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین زمان شروع و دامنه اصلاحات قامتی پیش بینانه (APA) و خطای ثابت و متغیر در ضربه فورهند تنیس روی میز در بازیکنان ماهر و مبتدی بود. برای این منظور شرکت کنندگان ماهر (10 نفر) و مبتدی (10 نفر)، ضربات فورهند را در پارادایم زمان بندی پیش بینی انطباقی اجرا کردند و همزمان الکترومایوگرافی عضلات قامتی منتخب آن ها ثبت شد. یافته های بررسی داده های الکترومایوگرافی عضلات قامتی نشان داد که اصلاحات قامتی پیش بینانه در تمامی عضلات قامتی قبل از شروع حرکت اصلی رخ داده است. علاوه بر این یافته های آزمون مانوآ (MANOVA) دو راهه نشان داد که اجرای بازیکنان ماهر در مقایسه با مبتدی از دقت بالا و خطای متغیر کمتری برخوردار بودند (P<0.05). همچنین نتایج همبستگی گشتاوری پیرسون نشان داد که در میان بازیکنان ماهر هم وقوع زودتر و هم دامنه بزرگتر اصلاحات قامتی پیش بینانه با دقت بالای اجرای آن ها همبستگی معنی داری دارد (P<0.05)، با این وجود در میان شرکت کنندگان مبتدی فقط زمان شروع اصلاحات قامتی پیش بینانه با دقت و خطای متغیر اجرای آن ها همبستگی معنی داری دارد (P<0.05). پایین تر بودن خطای متغیر در اجرای بازیکنان ماهر نسبت به شرکت کنندگان مبتدی و درعین حال عدم ارتباط آن با زمان شروع و دامنه اصلاحات قامتی پیش بینانه احتمالاً نشان دهنده تثبیت مدل های درونی در اثر تمرین و تجربه بلندمدت بازیکنان ماهر در آن مهارت ورزشی می باشد.

هدف از پژوهش حاضر اثر دستکاری قیود تکلیف در بازی در زمین های کوچک (اس.اس.جی) بر تعاملات تیمی و عملکرد تکنیکی بازیکنان در بازی رقابتی فوتبال بود. در یک راهبرد نیمه تجربی با اندازه های تکراری، 24 بازیکن مبتدی فوتبال از رده سنی 17-11 سال در دو گروه 12 نفره قرار گرفتند. در جلسات تمرین، گروه اول با تعداد بازیکن برابر و گروه دوم با تعداد بازیکن نابرابر در زمین با ابعاد (30 ×20) بازی کردند. دوره تمرینی شامل 4 جلسه مداخله در هفته به مدت سه هفته (در مجموع 12 جلسه) بود. هم چنین یک بازی رقابتی در آخر هر هفته برگزار شد که عملکرد بازیکنان در بازی های رقابتی 7 در مقابل 7 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل شبکه های تیمی نشان داد که گروه تمرینی با بازیکن نابرابر نسبت به گروه تمرینی با بازیکن برابر، میانگین چگالی تیمی بالاتری داشتند. کمترین مقدار مرکزیت بردار ویژه مربوط به گروه تمرینی با تعداد نابرابر بود و در شاخص کل پیوندها نیز در همه بازی ها بیشترین پاس کاری را داشتند. نتایج نشان داد بین پس آزمون و پیش آزمون عملکردهای پاس موفقیت آمیز (001/0p=)، دریبل (010/0p=) و شوت به سمت دروازه (05/0p=) تفاوت معناداری وجود دارد. این نتایج نشان می دهد که بازی های اس.اس.جی در ارتقا تعاملات تیمی و عملکرد تکنیکی بازیکنان فوتبال نقش به سزایی دارد و میتوان از انواع دستکاری قیود تکلیف در انتقال مهارتهای جمعی و تکنیکی به فوتبال رقابتی استفاده کرد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تغییرات ارتفاع زین بر اکسیژن مصرفی و اقتصاد انرژی رکاب زنی در دوچرخه سواران نخبه ملی بود. داده های مربوط به تجزیه گازهای تنفسی 15 دوچرخه سوار مرد شرکت کننده در این پژوهش ثبت شد. ارتفاع زین بر اساس استفاده از محدوده زاویه فلکشن زانو (25، 30 و 35 درجه) تعیین شد. اکسیژن مصرفی و تهویه ریوی به وسیله دستگاه گاز آنالایزر متامکس جمع آوری و اقتصاد انرژی از محاسبه تغییرات شیب بازده اکسیژن جذبی در هر ارتفاع زین محاسبه شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با مقادیر تکراری دوعاملی استفاده شد. نتایج نشان داد تغییرات ارتفاع زین بر مجموع مصرف اکسیژن اثرگذار است، درحالی که بر شیب بازده اکسیژن جذبی به عنوان شاخص اقتصاد حرکتی اثر معناداری نداشته است. در پژوهش حاضر دوچرخه سواران در ارتفاع زین 30 درجه، میزان اکسیژن مصرفی کمتری نشان دادند و این ارتفاع، در مقایسه با دو ارتفاع زین دیگر در وضعیت بهینه تری قرار داشت

در مطالعات متفاوتی برتری کانون توجه بیرونی نسبت به کانون توجه درونی با استفاده از معیارهای نسبتاً ساده توصیف شده است.این پژوهش با هدف آزمون فرضیه عمل محدود شده کانون توجه از طریق بررسی مکانیسم های زیربنایی نوروفیزیولوژیک عضلات اندام تحتانی در پرش عمودی تحت تأثیر کانون توجه انجام شد. بدین منظور، 12 والیبالیست ماهر مرد (میانگین سنی92/1 ±24 سال، میانگین وزنی 8/7 ±5/73 کیلوگرم)که به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کرده بودند، حرکت پرش عمودی را روی صفحه نیروسنج در دو وضعیت کانون توجه بیرونی و درونی اجرا کردند. در طول پرش، سیگنال های الکترومایوگرافی سطحی عضلات اندام تحتانی با استفاده از دستگاه الکترومایوگرافی که با دستگاه صفحه نیروسنج از نظر زمانی همسان شده بود، ثبت شد. نتایج آزمون تی همبسته نشان داد که ارتفاع پرش در وضعیت کانون توجه بیرونی از وضعیت کانون توجه درونی بیشتر بود. همچنین، نتایج آزمون تحلیل واریانس مرکب نشان داد که تفاوت معناداری در زمان شروع و پایان فعالیت عضلانی در دو وضعیت کانون توجه بیرونی و درونی وجود نداشت (زمان شروع: (0.85 = P)، زمان پایان: (0.08 =P ). بین فعالیت الکتریکی عضلات در فاز درونگرای پرش عمودی در دو وضعیت کانون توجه بیرونی و درونی تفاوت معنادار وجود داشت (0.005 = P)، اما در فاز برونگرا تفاوت معنا دار مشاهده نشد (0.069 =P ). این نتایج حاکی از این است که هماهنگی برون عضلانی تحت تأثیر نوع کانون توجه قرار نمی گیرد، اما هماهنگی درون عضلانی تحت تأثیر کانون توجه بیرونی افزایش می یابد و کانون توجه بیرونی موجب توسعه خودکاری بیشتر در کنترل حرکات می شود که این موضوع با فرضیه عمل محدودشده هم راستاست.

هدف این مطالعه، تعیین اثر سه نوع بریس مختلف بر پایداری دینامیک موضعی با استفاده از حداکثر نمای لیاپانوف حین دویدن در افراد مبتلا به ناپایداری مچ پا بود. 12 آزمودنی مبتلا به ناپایداری مچ پا در گروه آسیب دیده و 12 آزمودنی سالمدر این مطالعه شرکت کردند. گروه آسیب دیده، روی تردمیل 70 گام با بریس سخت، نیمه سخت، نرم و بدون بریس دویدند. گروه سالم، تنها در وضعیت بدون بریس آزمون دویدن را انجام دادند. حداکثر نمای لیاپانوف با استفاده از داده های کینماتیک محاسبه شد. نتایج نشان داد حداکثر نمای لیاپانوف کوتاه دوره در دویدن با بریس نیمه سخت در گروه آسیب دیده به طور معناداری با سایر وضعیت های بریس مچ پا متفاوت است، اما دویدن با بریس نیمه سخت تفاوت معناداری در حداکثر نمای لیاپانوف کوتاه دوره گروه آسیب دیده در مقایسه با گروه سالم ایجاد نکرد. با توجه به این نتایج، به نظر می رسد دویدن با بریس نیمه سخت توانسته است وضعیتی نزدیک به دویدن گروه سالم فراهم کند.

هدف از انجام پژوهش حاضر، استفاده از رو شی نوین مبتنی بر تکنیک های شبکه های اجتماعی برای شناسایی نقشه های خودسازمانی در تیم های فوتبال بود. نوع پژوهش مشاهده ای بود و براساس داده های استخراج شده از سایت فیفا، بعد از هر بازی شاخص های شبکه در دو سطح میکرو و ماکرو سازمان دهی شدند و سه بازی رسمی تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی 2018 تحلیل شدند. درمجموع، 517 فاز هجومی در سه بازی تحلیل شدند. برای هر فاز هجومی یک سری ماتریکس های مجاورت ایجاد شدند که براین اساس، مقادیر چگالی، ضریب خوشه بندی و مرکزیت بازی براساس موقعیت نسبی بازیکن در زمین در دو سطح با است ف اده از ن رم اف زار Nod XL تحلیل شدند. نتایج حاصل توضیحی را برای عملکرد تاکتیکی و ویژگی های شبکه های تیم ملی ایران در این بازی ها فراهم کرد و مقادیر پایین چگالی و ضریب خوشه بندی بر وجود راه حل های تاکتیکی ضعیف در فاز هجومی دلالت داشتند. به طورکلی، یافته های این پژوهش راهبردهایی عملیاتی را فراهم می کنند که بتوان ازطریق آن ها ساختار شبکه تیمی و شاخص های آن را در تیم های فوتبال بررسی کرد و بتوان به مربیان در درک ویژگی های رفتار تیمی، بهبود تصمیم گیری درحین مسابقه و ارائه پروتکل های تمرینی مناسب کمک کرد .

انجام برخی از فعالیت های ورزشی همچون اسکی باعث می شود تا ورزشکاران همواره در معرض ارتعاشات ناشی از ناهمواری زمین قرار گیرند، که در تکرارهای زیاد باعث ایجاد خستگی عضلانی و آسیب در فرد می شود. لذا هدف از این تحقیق بررسی اثرات خستگی بر ضریب انتقال ارتعاشات و فعالیت عضلانی در عضلات افراد در معرض ارتعاشات می باشد. بدین منظور 12 نفر مرد جوان در معرض ارتعاشات کف در حالت اسکات در فرکانس 12 هرتز و با شدت 9/0 متر بر مجذور ثانیه تا رسیدن به خستگی کامل قرار گرفتند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می-دهد که وجود خستگی در سیستم اسکلتی عضلانی بدن موجب افزایش مقدار هر دو متغیر تحقیق به صورت همزمان می شود. به عبارت دیگر تنها افزایش فعالیت عضلانی در عضله نشان دهنده وقوع خستگی در افراد نمی باشد. زیرا بر اساس نتایج تحقیق، افزایش میزان فعالیت عضلانی بدون وقوع خستگی در عضله باعث کاهش ضریب انتقال ارتعاشات می گردد.

فشار صفحه ای پا فشاری است که بین سطح خارجی پا و مکان اتکای پا وجود دارد. اطلاعات مستخرج از چنین فشاری برای پژوهش های مربوط به مطالعه نحوه راه رفتن، مشکلات تعادلی، طراحی کفش، بیومکانیک ورزشی و پیشگیری از آسیب های ناشی از نبود حفظ تعادل به کار می رود؛ بنابراین، لزوم ایجاد روش ها و ساخت سیستم هایی برای اندازه گیری فشار و نحوه توزیع آن در کف پا به خوبی احساس می شود. با استفاده از یک سیستم قابل حمل می توان تحلیل پایداری و تحلیل رفتار حرکتی فرد را انجام داد. سیستم کفی هوشمند داخل کفش نیز می تواند ازطریق ارسال داده بی سیم به صورت لحظه ای اطلاعات و داده های رفتار حرکتی و پایداری و تعادل فرد را دراختیار مربی یا حتی پزشک معالج فرد قرار دهد. ازطرفی، لازمه اندازه گیری لحظه به لحظه پارامترهای راه رفتن طبیعی عبارت اند از: قابلیت حمل مجموعه سنسورها، نبود محدودیت ازلحاظ برد کاری، قابلیت کاشت داخل کفش یا کفی و قابلیت داده خوانی در شرایط مطلوب که اصلی ترین الزام های چنین سنسورهایی هستند؛ براین اساس، هدف از انجام این مطالعه، طراحی ساخت و اعتبارسنجی کفی هوشمندی بود که توانایی اندازه گیری متغیرهای بیومکانیکی مدنظر را داشته باشد. با بررسی دقیق نتایج و نمودارهای حاصل، درنهایت سنسور اثر هال با ارتفاع پنج میلی متر و قطر دو میلی متری ناحیه مغناطیسی برای کاشت در کفی انتخاب شد. پس از ساخت کفی ذکرشده، ۱۰ نفر به عنوان آزمودنی به طور تصادفی انتخاب شدند. برای انجام مرحله تست برداری، هر فرد باید کفی ها را به پا می کرد و دو آزمایش ایستا و پویا را (راه رفتن) انجام می داد. تست های انجام شده برای کفی مجهز به سنسور اثر هال انجام شدند و با نتایج آزمون های حاصل از کفی پدار مقایسه شدند. نتایج دو آزمون پدار و کفی سنسور اثر هال تطبیق خوبی داشت و ضریب رگرسیون عددی نزدیک به یک بود که نشانگر هماهنگی زیاد نتایج کفی مجهز به سنسور اثر هال با پدار است. شایان ذکر است که طبق نتایج پژوهش امکان ساخت انواع سنسورها در اندازه ها و ابعاد گوناگون وجود دارد و نسبت به کاربرد موردنظر یا حتی تغییرات ساختاری و طراحی کفی در آینده آزادی عمل بیشتری وجود دارد. مجموعه عوامل یادشده علاوه براینکه کاربردی نوین برای سنسورهای اثر هال ارائه می دهند، نوید امکان ساخت محصول تجاری با استفاده از این نوع سنسور را نیز می دهند.

هدف این مطالعه، بررسی ارتباط بین حداکثر گشتاور مفاصل اندام تحتانی با حداکثر نیروی عکس العمل زمین در تکلیف فرود تک پا بود. 30 ورزشکار به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. متغیرهای کینتیکی و کینماتیکی اندام تحتانی طی فرود تک پا، توسط دستگاه تحلیل حرکت و صفحه نیرو جمع آوری شدند. نتایج آماری نشان داد که ارتباط معناداری بین حداکثر گشتاور فلکشن، اداکشن و روتشین هیپ و مفصل مچ پا با حداکثر نیروی عکس العمل زمین وجود ندارد ؛ اما ارتباط معنا داری بین حداکثر گشتاور مفصل زانو و مفصل تحت قاپی با حداکثر نیروی عکس العمل عمودی زمین وجود دارد. یافته ها نشان داد که بین نیروی عکس العمل عمودی زمین و گشتاور زانو و مفصل تحت قاپی ارتباط وجود دارد؛ بنابراین، هرچه میزان نیروی عکس العمل عمودی زمین بیشتر باشد، میزان باری که به این دو مفصل وارد می شود بیشتر است و می تواند این دو مفصل را درمعرض آسیب بیشتر قرار دهد.

هدف از پژوهش حاضر تعیین ارتباط بین قد و توان هوازی بیشینه (VO2 max) در آزمون پله کویین و سنجش گازهای تنفسی روی چرخ کارسنج بود. 54 دانشجوی دختر تمرین کرده با میانگین سنی 93/1 ±22/23 سال قد 19/8 ±13/162 سانتی متر توده بدن 59/8 ± 97/57 کیلوگرم شاخص توده بدنی 24/2 ± 03/22 کیلوگرم بر مترمربع و درصد چربی بدن 79/4±24/24 درصد آزمودنی های پژوهش بودند که به سه گروه قدی کوتاه 11/3 ± 22/153 سانتی متر متوسط 77/1 ± 27/161 سانتی متر و بلند 17/3 ± 91/171 سانتی متر تقسیم شدند. توان هوازی بیشینه با استفاده از دو آزمون پله کویین و سنجش گازهای تنفسی روی چرخ کارسنج اندازه گیری شد. یافته ها نشان داد بین توان هوازی بیشینه در گروه های کوتاه متوسط و بلند قد در هر یک از دو آزمون پله کویین و سنجش گازهای تنفسی روی چرخ کارسنج تفاوت معناداری وجود ندارد(05/0p). به هنگام مقایسه توان هوازی بیشینه اندازه گیری شده در آزمون های پله کویین و سنجش گازهای تنفسی روی چرخ کارسنج در درون هر یک از گروه های قدی تفاوت معناداری دیده شد (001/0 P<)؛ به این ترتیب که توان هوازی بیشینه به دست آمده در پله کویین در هر سه گروه بیشتر بود. همچنین بین توان هوازی بیشینه و قد در کل آزمودنی ها در هر دو آزمون همبستگی معناداری دیده نشد (05/0> P). نتیجه این که بین توان هوازی بیشینه و قد در دو آزمون پله کویین و سنجش گازهای تنفسی روی چرخ کارسنج ارتباطی وجود نداشت؛ بنابراین می توان گفت بین توان هوازی بیشینه و قد در آزمون پله کویین ارتباطی وجود ندارد.