دوچرخه سواری

گسترش دوچرخه سواری به عنوان یک موقعیت سفر، بخشی از حمل و نقل است تا در جای گزینی ماشین شخصی و تشویق به استفاده از آن نقش آفرین باشد. اگرچه ترافیک دوچرخه تنها درصد ناچیزی از کل جریان ترافیک را تشکیل می دهد، ولی تاثیر همین درصد ناچیز نیز باید در برنامه ریزی های حمل و نقل ایران در نظر گرفته شود. به همین منظور بسیاری از شهرها برنامه ریزی گسترده ای را برای تامین تسهیلاتی از قبیل اختصاص راه های مخصوص دوچرخه سواری به صورت خطوط ویژه عبور و مرور دوچرخه در خیابان ها به اجرا درآورده اند. در این رابطه افزایش استفاده از دوچرخه در حمل و نقل شهری، به واسطه ایجاد مسیرهای مناسب دوچرخه سواری، در کاهش حجم ترافیک شهری موثر خواهد بود. شهر شیراز با حجم بالا و تراکم زیاد جمعیت به عنوان یکی از کلان شهرهای ایران محسوب می شود که در صدد است تا با راه اندازی مترو (در آینده نزدیک) و دوچرخه سواری، ترافیک شهری و مشکلات ناشی از آن را کاهش دهد. هدف از ارایه این پژوهش، بررسی رابطه ایجاد مسیرهای ویژه دوچرخه سواری و کاهش حجم ترافیک شهری در بافت تاریخی شهر شیراز می باشد. این پژوهش بر این فرضیه استوار است که بین میزان استفاده از دوچرخه (به واسطه ایجاد مسیرهای مناسب دوچرخه سواری) و کاهش حجم ترافیک رابطه وجود دارد. برای بررسی این فرضیه از تحلیل های آماری و تحلیل های شبکه ای به واسطه نقشه های GIS استفاده شده است. روی کرد کلی حاکم بر روش تحقیق در این مقاله، ترکیبی از روش های تحلیل فضایی و تحلیل رابطه ای است و روش جمع آوری داده ها به صورت اسنادی است. نتیجه حاصل از این پژوهش نشان می دهد که تنها افزایش دوچرخه سواری در کاهش حجم ترافیک موثر نیست بلکه عوامل دیگری هم چون مسیر های ویژه دوچرخه سواری نقش مهمی در این کاهش ترافیک خواهند داشت.

با توجه به ضرورت توسعه پایدار و اهمیت روزافزون آن در مسایل شهری، امروزه در شهرهای مختلف دنیا، دوچرخه به عنوان وسیله نقلیه اصلی و پایدار جابه جایی ـ در کنار پیاده روی ـ روز به روز مورد توجه بیشتری قرار می گیرد. این امر از آنجا اهمیت بیشتری می یابد که حفظ محیط زیست، منابع طبیعی و انرژی ـ که از ارکان مهم توسعه پایدار به شمار می آیند ـ به شدت تحت تاثیر حمل و نقل شهری قرار دارند. شهر بناب از جمله شهرهایی است که دارای شرایطی مساعد (مانند آب وهوای مناسب، قرار گرفتن در جلگه، تراکم بالای جمعیت، طول کوتاه سفرهای شهری، نزدیکی روستاهای تابع و مانند اینها) برای دوچرخه سواری است. هدف پژوهش حاضر، نشان دادن اهمیت دوچرخه در حمل و نقل شهری بناب و بررسی علل گرایش شهروندان به این وسیله نقلیه پایدار است. روش تحقیق به صورت توصیفی ـ تحلیلی و با استنتاج از توزیع 105 پرسش نامه در بین شهروندان است، بدین صورت که ابتدا به نقش دوچرخه در ترددهای شهری و عوامل موثر استفاده از دوچرخه اشاره شده است. در ادامه، سابقه تاریخی دوچرخه در شهر بناب و وضعیت موجود آن، همچنین دلایل گرایش شهروندان بنابی به دوچرخه مورد بررسی قرار گرفته و در پایان به یافته های تحقیق پرداخته شده است. بر اساس نتایج و یافته های تحقیق، بیشتر از 71 درصد پرسش شوندگان برای اهداف مختلف از دوچرخه استفاده می کنند. دانش آموزان بیشترین قشر استفاده کننده از دوچرخه هستند، ضمن اینکه کوتاهی مسیر مهم ترین عامل در استفاده از دوچرخه برشمرده می شود.

رشد روز افزون شهر نشینی، جمعیت شهری و به تبع آن رشد عبور و مرور و رفت و آمدهای ساکنان شهر با وسایل نقلیه موتوری در سطح برون و درون شهری، مشکلات بسیاری را در سیستم حمل و نقل ایجاد نموده است. بر این اساس برای کاهش معضلات ترافیک، حمل و نقل وآلودگی هوا برنامه ها و طر حهای متنوعی اجرا می گردد. یکی از برنامه هایی که با اجرای عملی و صحیح آن می توان تا حد قابل توجهی آرامش را به سیستم حمل و نقل و عبور و مرور شهری باز گرداند، توسعه حمل و نقل انسان گرا (پیاده روی _ دوچرخه سواری) می باشد. در این پژوهش چگونگی انتخاب معیارهای صحیح و مناسب برای مسیر های دوچرخه در مناطق مختلف با توجه به موقعیت مکانی و عوامل موثر بر آن مورد بررسی قرار گرفته و این نتیجه به دست آمده است که در طراحی مسیر های دوچرخه هر اندازه به کیفیت طراحی توجه گردد و معیارهای مناسب برای مسیر های دوچرخه سواری در نظر گرفته شود استفاده از دوچرخه و درنتیجه گسترش دوچرخه سواری در امر حمل و نقل درون شهری، گذران اوقات فراغت توسط افراد مختلف بیشتر می گردد، زیرا امنیت و آرامش خاطر استفاده کنندگان که از عوامل بسیار مهم در طراحی مسیر می باشد، در نظر گرفته شده است. روش پژوهش در این تحقیق توصیفی، تحلیلی بوده، جمع آوری اطلاعات نیز به روش اسنادی و میدانی انجام گرفته که با استناد به طرح های اجرا شده و معیارهای طراحی مربوط به موضوع، بررسی و نتیجه گیری شده است.

هدف پژوهش بررسی تفاوت تراکم استخوانی ستون فقرات کمری و گردن ران دوچرخه سواران حرفه ای با همتایان غیرورزشکار آن¬هاست. این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی است. 17 نفر از دوچرخه¬سواران حرفه ای حاضر در لیگ دسته یک دوچرخه¬سواری باشگاه های کشور با میانگین سنی 87/0±52/23 سال، قد 81/2±94/174 سانتی¬متر، وزن 17/3±12/73 کیلوگرم، سابقه فعالیت در رشته دوچرخه¬سواری 2/1±3 سال و 17 نفر از افراد سالم غیرورزشکار با میانگین سنی 40/1±94/22 سال، قد 40/2±65/172 سانتی¬متر، وزن 39/3±27/71 کیلوگرم در این تحقیق شرکت کردند. داده ها به¬وسیله دستگاه سنجش تراکم مواد معدنی استخوان (DEXA) جمع¬آوری شد و پرسشنامه سابقه پزشکی توسط پزشک متخصص تکمیل شد. تراکم مواد معدنی استخوان گردن و تروکانتر ران و همچنین مهره های دوم تا چهارم کمری اندازه¬گیری شد. اطلاعات مربوط با به¬کارگیری روش آماری توصیفی و آزمون t مستقل (05/0≥p) و با استفاده از نرم¬افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحقیق نشان می دهد بین تراکم مواد معدنی استخوان ران و مهره های کمری دوچرخه¬سواران و افراد غیرورزشکار تفاوت معنی¬داری وجود ندارد (95/1=T، 059/0=p و 86/1=T، 071/=p). همچنین، ارزش های عددی تراکم مواد معدنی استخوان گردن ران و مهره های دوم، سوم و چهارم کمری دوچرخه¬سواران بیشتر از همتایان غیر ورزشکار آن¬ها بود، ولی از لحاظ آماری تفاوت معنی¬دارای بین آن¬ها وجود نداشت. با توجه به اینکه دوچرخه¬سواران حرفه ای تمرینات شدید و طاقت فرسایی انجام می دهند، انتظار می رود تراکم استخوانی دوچرخه سواران تفاوت معنی¬داری را با گروه غیرورزشکار داشته باشد، ولی نتایج این تحقیق نشان داد که تمرین و فعالیت ورزشی به تنهایی نمی تواند عاملی مؤثر در افزایش تراکم استخوانی باشد. احتمالاً نوع تمرین و شیوه اجرای آن می تواند از عوامل تأثیرگذار بر افزایش تراکم استخوانی دوچرخه¬سواران حرفه ای باشد (Tscore بین 1- و1)؛ بنابراین توصیه می شود دوچرخه¬سواران برای افزایش تراکم استخوانی، فعالیت های ورزشی دیگری مثل تمرینات با تحمل وزن غیر از دوچرخه¬سواری انجام دهند و شیوه های تمرین مناسب را انتخاب کنند.

گسترش استفاده از اتومبیل ، باعث شده است مسائل اجتماعی متعددی در شهرها، بویژه شهرهای بزرگ، به وجود آید. یک رویکرد اساسی در مقابله با این مسائل اجتماعی، گسترش استفاده از دوچرخه در حمل و نقل درون شهری است که در بسیاری از شهرهای بزرگ دنیا استقبال شده، اما در ایران هنوز توسعه نیافته است. عدم گسترش فرهنگ استفاده از دوچرخه متأثر از عوامل متعددی است. نگرش به دوچرخه نیز می تواند نقش مهمی در میزان استفاده از دوچرخه داشته باشد، اما این رابطه کمتر بررسی قرار شده است. بر این اساس، پژوهش حاضر به دنبال آن است که میزان استفاده از دوچرخه را در سفرهای کوتاه درون شهری بررسی و ارتباط آن را با نگرش به دوچرخه آزمون نماید. روش انجام پژوهش، پیمایشی است. جامعه آماری، مردان 64-15ساله شهر اصفهان هستند که400 نفر به عنوان نمونه، تعیین و با استفاده از نمونه گیری تصادفی چند مرحله­ای انتخاب شدند. ابزار تحقیق ، پرسشنامه محقق ساخته است که اعتبار آن به روش تحلیل عاملی و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شده است. یافته های تحقیق نشان می دهند، میزان استفاده از دوچرخه در بین مردان پایین است، اما یافته های تحلیلی بیانگر این هستند که هر چه نگرش به دوچرخه مثبت تر می شود میزان استفاده از آن افزایش می یابد. بر این اساس، با توجه به یافته های تحقیق، با تقویت نگرش شناختی و احساسی شهروندان به دوچرخه می توان فرهنگ استفاده از دوچرخه را در حمل و نقل کوتاه درون شهری گسترش بخشید.

هدف پژوهش حاضر بررسی موانع استفاده از دوچرخه به عنوان وسیله ای برای حمل و نقل شهری دربین کودکان از دیدگاه مادران خود بود. روش پژوهش توصیفی از نوع کاربردی بوده که به شکل میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام مادران خانواده های ایرانی بود که متاسفانه اطلاعاتی در مورد تعداد آنان وجود نداشت. با توجه به نبود ابزار استاندارد در این زمینه، ابزار پژوهش پرسش نامه محقق ساخته ای با 14 سوال اصلی بود که پس از تأیید روایی صوری و سازه و پایایی (86/0=α) به صورت انتخاب خوشه ای چند مرحله ای توزیع گردید. داده های 5863 پرسش نامه برگشتی توسط نرم افزار اس. پی. اس. اس و با از آزمون فریدمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که از دیدگاه مادران ""عدم مهارت کافی برای دوچرخه سواری"" با میانگین رتبه ای (79/9) و "" نبود مسیر های مخصوص دوچرخه سواری"" با میانگین رتبه ای (11/9) به ترتیب مهم ترین مانع و ""کاهش شأن اجتماعی در اثر دوچرخه سواری"" کم اهمیت ترین مانع از دید گاه مادران بود. بنابراین لزوم برنامه ریزی مناسب جهت برچیدن موانع اساسی دوچرخه سواری کودکان لازم و ضروری می باشد.

هدف این مطالعه مقایسه اثر دو روش رکابزدن بر شاخص خستگی و فعالیت عضلات اندام تحتانی دوچرخهسواران جاده بود. هشت دوچرخهسوار جاده در دو جلسه مجزا با فاصله یکهفته در آزمایشگاه حاضر شدند. در یک جلسه با روش فقط فشار و در جلسه دیگر با روش فشار-کشش رکاب زدند. فعالیت الکترومایوگرافی سطحی عضلات راسترانی، پهن خارجی، پهن داخلی، دوسررانی، نیموتری، دوقلوی خارجی، دوقلوی داخلی و درشتنی قدامی ثبت شد. هر نوبت آزمایش تا حد واماندگی و براساس پروتکل ازپیشتعیینشده انجام شد. بین فازهای فشار و استراحت حین دو روش رکابزدن در فعالیت عضلات اختلاف معنادار بود، اما در روش فقط فشار فعالیت عضلات بهطور معناداری بیشتر بود. همچنین دوچرخهسواران با روش کشش- فشار دیرتر به واماندگی رسیدند. باتوجه به نتایج این مطالعه، روش رکابزدن کشش- فشار باعث فعالیت کمتر عضلات و به تبع آن باعث افزایش کارایی میشود. به دوچرخهسواران جاده پیشنهاد میشود که از روش کشش- فشار برای رکاب زنی استفاده کنند

به موازات نقش بیشتر خودروها در شهرها و آشکار شدن آثار منفی آن برای ساکنان شهرها و محیط زیست، به تدریج تمایلات عمومی برای کاهش استفاده از این وسیله و جایگزینی آن با روش های حمل و نقل عمومی و پایدار شکل گرفته است. در این بین، دوچرخه به عنوان یکی از مُدهای سفر، مهم ترین شیوه حمل و نقل پاک شهری محسوب می گردد که دارای منافع و مزایای متعدد اقتصادی و زیست محیطی است. شهر تهران نیز مشابه تمامی کلانشهرهای بزرگ در حال توسعه، گریبانگیر مشکلات ترافیکی و حمل و نقل به عنوان یک زیرساخت شهری است. این در حالی است که مُدهای حمل و نقل پایدار شهری همچون پیاده روی و دوچرخه سواری می توانند نقش مؤثری در این زمینه ایفاء نمایند و در حال حاضر جایگاه چندانی در سهم از سفر در این شهر ندارند. این مطالعه، با هدف بررسی میزان پذیرش اجتماعی استفاده از دوچرخه در سطح کلانشهر تهران تدوین شده و از الزامات این مطالعه، رویکردهای رایج کالبد گرا و کم توجهی تحقیقات پیشین به ابعاد اجتماعی و روان شناختی دوچرخه سواری در شهرها است. مبنای مطالعه به کمک روش تحقیق کمی با راهبرد پیمایش و مبتنی بر «مدل گسترده تئوری رفتار برنامه ریزی شده» است. تقویت نظری این مدل با اضافه نمودن شاخصه های جدید و مرتبط با محیط مصنوع انجام شده است. ابزار این مطالعه به کمک یک «پرسشنامه محقق ساخته» بوده و تکمیل آن توسط 495 نفر از ساکنان مرد کلانشهر تهران به شیوه نمونه گیری طبقه ای صورت گرفته است. یافته های مطالعه با روش تحلیل عاملی تاییدی و مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد؛ اولاً تمامی پارامترهای به کار رفته در مدل دارای ارتباط معنادار آماری با متغیر وابسته است و همچنین بر خلاف مطالعات قبلی، موضوع دوچرخه در بین ساکنان شهر تهران از وجهه مثبت برخوردار بوده و اولویت های تصمیم گیری باید در جهت رفع موانع و افزایش مشوق ها برای پذیرش عملی استفاده از آن به عنوان یک وسیله حمل و نقل سوق یابد. از بین عوامل روان شناختی تشکیل دهنده رفتار دوچرخه سواری، سلامتی مهم ترین مؤلفه در نگرش به دوچرخه و هنجارها بیشتر از عامل نگرش در رفتار دوچرخه سواری موثر بوده اند. در میزان اثرگذاری هنجارها نیز، بیشترین تأثیر به ترتیب در «هنجارهای تاکیدی» و «هنجارهای توصیفی» مشاهده گردید. «کنترل ادراکی رفتار» نیز نقش اندکی در این زمینه داشته است. مطابق آزمون همبستگی اسپیرمن، ویژگی های درک شده از مقوله باورهای رفتاری؛ مهم ترین عامل شکل دهنده به نگرش بوده اند و مؤلفه های سلامتی، فایده و ضرورتمندی حمل و نقلی، ارتباط بیشتری با آن داشته اند. همچنین مشخص گردید که بین ویژگی های محیط مصنوع و شکل گیری نگرش، ارتباط معناداری برقرار است. در نهایت نتایج به دست آمده از مطالعه، با تحقیقات متعدد کشورهای پیشرو مقایسه شده و پیشنهاداتی نیز ارائه شده است.

موفقیت در رشته ورزش سه گانه تابستانی به کارایی بهینه دویدن بدون ایجاد اختلال ناشی از دوچرخه سواری بستگی دارد. تغییر الگوی دویدن می تواند باعث بروز آسیب در اندام تحتانی به ویژه در مچ و کف پا گردد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر خستگی ناشی از دوچرخه سواری بر تغییرات مرکز فشار و توزیع فشار کف پایی حین دویدن در ورزشکاران سه گانه کار مبتدی بود. بدین منظور 12 سه گانه کار مبتدی (با میانگین سنی 14/2 ± 76/23 سال؛ وزن 54/2 ± 45/78 کیلوگرم؛ قد 32/2 ± 82/179 سانتی متر) به صورت در دسترس انتخاب شدند و در این پژوهش شبه تجربی شرکت کردند. برای ایجاد خستگی از یک پروتکل 12 مرحله ای دوچرخه سواری بر روی دستگاه کارسنج استفاده شد و میزان انحرافات مرکز فشار و توزیع فشار کف پایی به وسیله دستگاه فوت اسکن، قبل و بعد از پروتکل خستگی در فازهای مختلف دویدن اندازه گیری گردید. نتایج نشان می دهد که حداکثر فشار واردشده در نواحی داخلی پاشنه (0.029= P )، ناحیه استخوان کف پایی اول (0.001= P )، ناحیه استخوان کف پایی دوم (0.001= P )، ناحیه استخوان کف پایی سوم ( P=0.01 ) و ناحیه استخوان کف پایی چهارم ( P=0.017 ) به صورت معناداری افزایش یافته است؛ اما ناحیه میانی پا کاهش را نشان می دهد ( P=0.045 ). شایان ذکر است که پس از خستگی در مرحله تماس، سوپینیشن پا به طور معنا داری کاهش یافته است (P=0.02 )؛ اما در مرحله میانی استقرار، پرونیشن به صورت معناداری افزایش پیدا کرده است (P=0.04) . بر اساس این یافته ها می توان گفت که خستگی ناشی از دوچرخه سواری باعث افزایش فشارهای کف پایی و تغییر در انحرافات مرکز فشار می شود و این عوامل می توانند باعث ایجاد درد و آسیب دیدگی های اندام تحتانی گردند؛ ازاین رو، پیشنهاد می شود سه گانه کاران مبتدی عضلات اینورتور خود؛ به ویژه عضله درشت نی قدامی را تقویت نمایند.

این پژوهش با هدف مقایسه شیوع نقص تنه در میان ورزشکاران سه رشته ورزشی متفاوت انجام شد. بدین منظور، 30 ورزشکار به روش هدفمند دردسترس، از هر رشته ورزشی با آزمون پرش تاک ارزیابی شدند و افراد مبتلا به نقص تنه با یکدیگر مقایسه شدند. از آزمون های تحلیل واریانس آنوا و خی دو برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد. نتایج پژوهش، تفاوت معناداری را بین نمرات آزمون پرش تاک و شیوع نقص تنه در سه رشته ورزشی متفاوت نشان نداد، ولی اطلاعات ارزشمندی نظیر درصد و تعداد افراد مبتلا به نقص تنه در سه رشته ورزشی تنیس روی میز، دوچرخه سواری و شنا (شناگران قورباغه و پروانه) که ماهیت و الگو های حرکتی متفاوتی از هم دارند، به دست آمد. با غربالگری، ارزیابی و شناسایی دقیق نقص تنه می توان احتمال بروز عوامل خطرزای آسیب، به خصوص آسیب رباط متقاطع قدامی زانو که ارتباط مستقیمی با نقص تنه دارد را در ورزشکاران به حداقل رساند.

در پژوهش حاضر به دنبال بررسی شاخص های کیفیت زندگی در محله جلوان با پیشینه روستایی، ارزنان با پیشینه بافت فرسوده و شهشهان با پیشینه تاریخی هستیم. روش تحقیق از نوع توصیفی - تحلیلی بوده و در آن گردآوری داده ها بر پایه پرسشنامه هایی می باشد که در میان محلات 3گانه و بر اساس جمعیت ساکن در هر محله توزیع گردیده است. جامعه آماری آن شامل350 نفر در بافت فرسوده بوده که به شیوه تصادفی ساده برای مطالعه انتخاب شده اند. برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده گردید که در نهایت به منظور تحلیل آمار گردآوری شده از نرم افزارSPSS و از روش آماری تی تک نمونه ای استفاده گردید. نتایج نشان داد که در بین زیرشاخص ها فقط در دو زیرشاخص کیفیت روابط اجتماعی و سلامت محیطی در محله جلوان میانگین محاسبه شده بیشتر از میانگین مطلوب(3) است که این نتایج از لحاظ آماری معنادار نمی باشد. بنابراین باید عنوان کرد که در هیچ یک از زیرشاخص ها میانگین محاسبه شده بیشتر از میانگین مطلوب نمی باشد. این بدان معنا است که در هر سه محله مورد مطالعه زیرشاخص های کیفیت زندگی کمتر از میانگین مطلوب است. نتایج مقایسه شاخص ها نیز نشان داد که در هر سه محله مقادیر میانگین محاسبه شده کمتر از میانگین مطلوب است. نتایج همچنین نشان داد که در بین سه محله مورد مطالعه محله شهشهان بالاترین کیفیت(43/2) و محله ارزنان پایین ترین کیفیت(02/2) را دارا می باشند. در این میان محله جلوان بین دو محله فوق با مقدار 24/2 قرار دارد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تغییرات ارتفاع زین بر اکسیژن مصرفی و اقتصاد انرژی رکاب زنی در دوچرخه سواران نخبه ملی بود. داده های مربوط به تجزیه گازهای تنفسی 15 دوچرخه سوار مرد شرکت کننده در این پژوهش ثبت شد. ارتفاع زین بر اساس استفاده از محدوده زاویه فلکشن زانو (25، 30 و 35 درجه) تعیین شد. اکسیژن مصرفی و تهویه ریوی به وسیله دستگاه گاز آنالایزر متامکس جمع آوری و اقتصاد انرژی از محاسبه تغییرات شیب بازده اکسیژن جذبی در هر ارتفاع زین محاسبه شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با مقادیر تکراری دوعاملی استفاده شد. نتایج نشان داد تغییرات ارتفاع زین بر مجموع مصرف اکسیژن اثرگذار است، درحالی که بر شیب بازده اکسیژن جذبی به عنوان شاخص اقتصاد حرکتی اثر معناداری نداشته است. در پژوهش حاضر دوچرخه سواران در ارتفاع زین 30 درجه، میزان اکسیژن مصرفی کمتری نشان دادند و این ارتفاع، در مقایسه با دو ارتفاع زین دیگر در وضعیت بهینه تری قرار داشت

با توجه به ضرورت توسعه پایدار و اهمیت روزافزون آن در مسائل شهری، امروزه در شهرهای مختلف دنیا دوچرخه به عنوان یک وسیله نقلیه اصلی و پایدار روزبه روز موردتوجه بیشتری قرار می گیرد. بنابراین هدف از اجرای این پژوهش ارزیابی مطلوبیت طراحی مسیرهای شهری برای دوچرخه سواری و رابطه آن با شاخص های شهر دوستدار دوچرخه در سطح شهر یزد است. این تحقیق ازنظر هدف کاربردی- توسعه ای و ازنظر ماهیت و روش، توصیفی از نوع پیمایشی است. جمع آوری اطلاعات در این پژوهش به شیوه کتابخانه ای، اسنادی و پیمایشی بوده است. جامعه آماری پژوهش شهروندان شهر یزد است. برای برآورد حجم نمونه با توجه به حجم و اندازه جامعه و تجانس و همگونی افراد جامعه، از روش تخمین شخصی استفاده شده است که 120 نفر به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شده اند. در این پژوهش از روش های هدفمند (گلوله برفی و متواتر نظری) استفاده شده است. به منظور ارزیابی و رتبه بندی شاخص ها از تکنیک UTA  و برای تحلیل داده ها از آزمون های آماری در نرم افزار SPSS استفاده شده است. براساس نتایج به دست آمده از تکنیک UTA و وزن دهی شاخص های مربوط که به روش سلسله مراتبی فولر انجام گرفته است، مشخص شد که معیار امنیت با وزن 0.344 در رتبه اول و معیار پیوستگی با وزن 0.181 در رتبه آخر قرار دارند. در تحلیل همبستگی پیرسون مشخص شد که بین متغیرهای درآمد، جنسیت، سن و تحصیلات با سطح رضایت دوچرخه سواران، رابطه معناداری وجود ندارد؛ اما بین رعایت استانداردها در مسیرهای شهری با سطح رضایت این افراد رابطه برقرار است. درنهایت می توان نتیجه گرفت که مطلوبیت طراحی مسیرهای شهری برای دوچرخه سواری می تواند منجر به ایجاد شهر دوستدار دوچرخه در سطح شهر یزد شود.

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش دارایی های نامشهود و سرمایه های ارتباطی در ارتقاء قابلیت های بازاریابی فدراسیون دوچرخه سواری بود. این تحقیق از لحاظ نتیجه و هدف از نوع تحقیقات کاربردی، از نظر استراتژی پژوهشی از نوع تحقیقات همبستگی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری بوده که به شکل میدانی اجرا شد. جامعه آماری تحقیق شامل تمامی اعضای فدراسیون دوچرخه سواری، اعضای هیئت های استانی دوچرخه سواری و صاحب نظران حوزه دوچرخه سواری (214 نفر) بود. روش نمونه گیری به صورت کل شمار بود و تمامی اعضای جامعه به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه های قابلیت های بازاریابی آثاهن- گیما (1993)، دارایی های نامشهود حسینی (2018) و سرمایه ارتباطی شاکریان (2013) استفاده شد. در تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی برای به طبقه بندی داده ها و در آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون های همبستگی پیرسون در نرم افزار اس پی اس اس و مدلسازی معادلات ساختاری در نرم افزار ایموس استفاده شد. نتایج نشان داد بین دارایی های نامشهود سازمانی و قابلیت های بازاریابی، سرمایه ارتباطی و قابلیت های بازاریابی و دارایی های نامشهود سازمانی و سرمایه ارتباطی رابطه مثبت معناداری وجود دارد. نتایج مدل تحقیق نشان داد که دارایی های نامشهود بر قابلیت های بازاریابی، سرمایه ارتباطی بر قابلیت های بازاریابی، دارایی های نامشهود بر سرمایه ارتباطی اثر مثبت معناداری داشتند. همچنین مشاهده شد دارایی های نامشهود سازمانی از طریق متغیر میانجی سرمایه ارتباطی بر قابلیت های بازاریابی فدراسیون دوچرخه سواری اثر مثبت معناداری دارد. در نهایت با توجه به نتایج تحقیق می توان گفت که مسئولان فدراسیون دوچرخه سواری برای دستیابی به توسعه قابلیت های بازاریابی در فدراسیون علاوه بر منابع ملموس به دارایی های نامشهود فدراسیون توجه خاصی و ویژه ای داشته باشند.

هدف این تحقیق تدوین مدل کارایی گردشگری دوچرخه سواری در ایران با رویکرد مبتنی بر نظریه داده بنیاد مدل اشتراس وکوربین بود. روش تحقیق آمیخته بوده است که جامعه آماری این تحقیق در بخش کیفی شامل کلیه صاحب نظران در حیطه بهروزی، مدیریت منابع، گردشگری به ویژه رشته دوچرخه سواری اعم از اساتید دانشگاهی، کلیه مدیران فدراسیون دوچرخه سواری و کارشناسان مدیریتی بودند که نمونه گیری بر اساس مصاحبه های عمیق و روش نمونه گیری هدفمند و تکنیک نمونه گیری گلوله برفی تا اشباع نظری و کفایت به 13 مصاحبه رسید. در بخش کمی 384 نفر طبق جدول مورگان در تحقیق شرکت کردند که برای تعیین موثق بودن داده های کیفی از روش" کدگذاری های باز و روش بازبینی و در قسمت کمی تحلیل عامل تأییدی و ابزارسازی صورت گرفت و تحلیل داده های کمی در محیط نرم افزار مکس کیودا و کمی در محیط نتایج کدگذاری اولیه بیانگر90 کد باز که برخی به شرح زیر بوده استدانش تخصصی مدیران، داشتن تجربه مدیریتی در حوزه گردشگری ورزشی، سنجش بهره وری صنعت گردشگری، داشتن تخصص مدیران و مربیان " که نتایج کدبندی محوری و روابط بین مقوله های شناسایی شده در غالب دوازده کدمحوری با نام های نرم افزاری، جذب سرمایه، مدیریت بهره-وری، هیجانی، کارایی، رفتاری، سرمایه انسانی، ساختار مالی، رشد اقتصادی، سخت افزاری، عملکردی اثربخشی مهم بوده که استخراج شد و مدل نهایی کیفی شماتیک تائید شد و پرسشنامه و تحلیل عامل تأییدی هم دارای برازش مناسب بوده است.

مقدمه و هدف: بررسی پروفایل هورمونی رشته های ورزشی مختلف در تحقیقات فراوانی جهت ارائه معیار و شاخص به کار می رود. با توجه به اهمیت رشته دوچرخه سواری تحقیق حاضر به بررسی پروفایل هورمونی دوچرخه سواران مرد تیم ملی ایران می پردازد.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی ۹۵ نفر از مردان دوچرخه سوار تیم ملی ایران با میانگین و انحراف معیار قد 4.5±175.4 سانتی متر، وزن 3.8±74.5 کیلوگرم و شاخص توده بدن 0.7±23.9 کیلوگرم بر مترمربع به عنوان نمونه مورد بررسی قرار گرفتند. متغییر های تحقیق شامل: (سطح سرمی هورمون تستوسترون، هورمون رشد، هورمون رشد شبه انسولینی، هورمون لوتئینی، هورمون تحریک کننده تیروئید و هورمون اریتروپویتین) بود که ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و به صورت ناشتا از ورید ناحیه آرنج آزمودنی ها خونگیری به عمل آمد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل و بررسی شدند (0.05>P).یافته ها: در مردان دوچرخه سوار تیم ملی ایران میانگین سطح سرمی هورمون تستوسترون 0.23± 4.44 نانوگرم/میلی لیتر، میانگین سطح سرمی هورمون رشد 0.17± 0.24 نانوگرم/میلی لیتر، میانگین سطح سرمی هورمون رشد شبه انسولینی 56.64±246.3 میکروگرم/لیتر، میانگین سطح سرمی هورمون لوتئینی 0.72±2.44 واحد بین المللی/لیتر، میانگین سطح سرمی هورمون تحریک کننده تیروئید 0.8±2.33 میلی واحد بین الملل/لیتر و میانگین سطح سرمی هورمون اریتروپویتین 0.97± 4.79 میلی واحد بین المللی/ لیتر بود.بحث و نتیجه گیری: مقادیر مرجع هورمون های بررسی شده برای جمعیت عمومی ورزشکاران نخبه معتبر نیست. محدودیت های مرجع جدیدی باید برای متغیرهای هورمونی در ورزشکاران نخبه ایجاد شود. زیرا وضعیت متابولیسمی، تغذیه ای و تمرینی آنها با جمعیت عادی غیرورزشکار متفاوت است.