تبیین امامت در پرتو قرآن و عترت
حوزه های تخصصی:
دریافت مقاله
آرشیو
چکیده
متن
مقاله حاضر که در سه قسمت تدوین شد، نقد مقاله محسن کدیور در روزنامه شرق در
روزهاى چهاردهم و پانزدهم اسفند سال 84 مىباشد که با عنوان «بازخوانى امامت در پرتو نهضت حسینى» چاپ شده بود. در این مقاله کدیور تلقى جدیدى از امامت و دیدگاه تشیع در اینباره داشته و معتقد است که، امامت در عصر ائمه، یک مفهومى نزد شیعه داشته و اکنون مفهوم دیگرى که عوام پسندانهتر است رایج مىباشد. ناقد در جواب این ادعاى کدیور، سعى دارد چهار ویژگى مهم را با دلایل قرآنى و روایى براى امامان معصوم ثابت کند که عبارتند از: 1) عصمت امامان؛ 2) نصب الاهى امامان؛ 3) وجود نص براى امامت هر یک از امامان؛ 4) دارا بودن علم غیب توسط امامان مىباشد. نویسنده براى هر یک از ویژگىهاى فوق الذکر براى ائمه از دلائل محکم عقلى و نقلى استفاده کرده و معتقد است که، دیدگاه تشیع درباره این ویژگىها و اصول ثابت درباره امامت تغییر نکرده است. در قسمت دوم مقاله نویسنده به جریان غلو و تفویض درباره امامان اشاره کرده و با ذکر دلائلى از لسان خود ائمه و جریان غلو و تفویض توسط آنان را تشریح مىنماید و روایاتى در ذم و لعن غالیان و مفوضه از امامان معصوم، نقل مىکند.
در قسمت سوم و پایانى مقاله، ناقد به یکى دیگر از ایرادهاى کدیور در مبحث امامت و دیدگاه شیعیان در اینباره اشاره کرده، که وجود دعاهاى مأثور از ائمه از جمله صحیفه سجادیه، دعاى عرفه و مناجات شعبانیه است که در آن شئونى براى امامان ذکر شده و بوى غلو از آن ساطع مىشود. ناقد به تحلیل فرازها در ادعیه مذکور اشاره کرده است. در آخرین بخش از مقاله مذکور درباره سختگیرىهاى علماى قم نسبت به جریان غلو و جلوگیرى از افراطهاى صورت گرفته توسط برخى از شیعیان اشاره و پاسخ ادعاهاى کدیور در اینباره نیز داده شده است. ناقد در عین حال برخى از مطالب غیرواقعى نسبت داده شده به ائمه توسط برخى از مداحان و روضهخوانها را مىپذیرد و آنها را مورد نکوهش قرار مىدهد و مدعى است که، علماى فعلى بارها از چنین اظهاراتى هشدار دادهاند و هرگز موافق نسبت دادن امور کذب و غیرواقعى به امامان شیعه توسط برخى از جاهلان نبوده و نیستند.
روزهاى چهاردهم و پانزدهم اسفند سال 84 مىباشد که با عنوان «بازخوانى امامت در پرتو نهضت حسینى» چاپ شده بود. در این مقاله کدیور تلقى جدیدى از امامت و دیدگاه تشیع در اینباره داشته و معتقد است که، امامت در عصر ائمه، یک مفهومى نزد شیعه داشته و اکنون مفهوم دیگرى که عوام پسندانهتر است رایج مىباشد. ناقد در جواب این ادعاى کدیور، سعى دارد چهار ویژگى مهم را با دلایل قرآنى و روایى براى امامان معصوم ثابت کند که عبارتند از: 1) عصمت امامان؛ 2) نصب الاهى امامان؛ 3) وجود نص براى امامت هر یک از امامان؛ 4) دارا بودن علم غیب توسط امامان مىباشد. نویسنده براى هر یک از ویژگىهاى فوق الذکر براى ائمه از دلائل محکم عقلى و نقلى استفاده کرده و معتقد است که، دیدگاه تشیع درباره این ویژگىها و اصول ثابت درباره امامت تغییر نکرده است. در قسمت دوم مقاله نویسنده به جریان غلو و تفویض درباره امامان اشاره کرده و با ذکر دلائلى از لسان خود ائمه و جریان غلو و تفویض توسط آنان را تشریح مىنماید و روایاتى در ذم و لعن غالیان و مفوضه از امامان معصوم، نقل مىکند.
در قسمت سوم و پایانى مقاله، ناقد به یکى دیگر از ایرادهاى کدیور در مبحث امامت و دیدگاه شیعیان در اینباره اشاره کرده، که وجود دعاهاى مأثور از ائمه از جمله صحیفه سجادیه، دعاى عرفه و مناجات شعبانیه است که در آن شئونى براى امامان ذکر شده و بوى غلو از آن ساطع مىشود. ناقد به تحلیل فرازها در ادعیه مذکور اشاره کرده است. در آخرین بخش از مقاله مذکور درباره سختگیرىهاى علماى قم نسبت به جریان غلو و جلوگیرى از افراطهاى صورت گرفته توسط برخى از شیعیان اشاره و پاسخ ادعاهاى کدیور در اینباره نیز داده شده است. ناقد در عین حال برخى از مطالب غیرواقعى نسبت داده شده به ائمه توسط برخى از مداحان و روضهخوانها را مىپذیرد و آنها را مورد نکوهش قرار مىدهد و مدعى است که، علماى فعلى بارها از چنین اظهاراتى هشدار دادهاند و هرگز موافق نسبت دادن امور کذب و غیرواقعى به امامان شیعه توسط برخى از جاهلان نبوده و نیستند.
تبلیغات
