بر ساختن مدلی برای فهم «طرد/شمولیت» در رژیم سیاستگذاری اجتماعی شهری (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
بدون ارجاع به نئولیبرالیسم شهری، جامعه توده ای و دموکراسی شهری در ایران، و اینکه چگونه گروه های بی صدا/کم قدرت از چرخه سیاستگذاری شهری حذف می شوند، نمی توان تصویر معتبری از رژیم سیاستگذاری اجتماعی شهری به دست داد. نگاهی انتقادی به بسترهای سازنده شهر لازم است تا بتوان مکانیسم های طردکننده را رویت پذیر کرد که تاکنون مورد غفلت بوده است. در این مقاله به مدد نظریه زمینه ای، سعی شده مدلی از دل داده های کیفی و کمی گردآوری شده از تجربه زیسته، تحلیل محتوا و تحلیل مضمونی برای گردآوری داده های تاریخی، داده های ثانویه و آمار موجود و محتوای روزنامه ها، برساخته شود تا چگونگی طرد اجتماعی گروه های مختلف را توضیح دهد. وضعیت ساخت یافته هم پیوند بین بسترهای «جامعه نامتکثر»، «دموکراسی شهری توده ای» و «اقتصاد سیاسی نئولیبرال شهری»، تعیین کننده ترین امر در رژیم سیاستگذاری اجتماعی شهری هستند که عموماً منافع گروه های ذی قدرت را تامین و نیازها و اقتضائات گروه های بی صدا/کم قدرت را نادیده می گیرد و بدین سان نابرابری های اجتماعی-اقتصادی ساخت یافته را بازتولید و تشدید می کند. وجود جامعه مدنی تضعیف شده و همراستایی منافع مدیریت شهری با طبقه ملاک شهری نیز از مهمترین ویژگی های رژیم سیاستگذاری اجتماعی شهری در کلانشهر تهران است.Constructing a Model for Perceiving "Exclusion/Inclusion" in the Urban Social Policy Regime
Without addressing urban neoliberalism, mass society, and urban democracy in Iran, it is impossible to provide a valid picture of the regime of urban social policy-making and how voiceless/powerless groups are excluded from the urban policy cycle. A critical insight at the constructive contexts of the city is necessary to make visible the exclusionary mechanisms that have been neglected so far. In this article, with the help of grounded theory, an attempt has been made to construct a model through qualitative and quantitative data collected from lived experience, content analysis, and thematic analysis -for historical data gathering-, secondary data, and existing statistics, and newspaper content, in order to explain how different groups are socially excluded.
The structured state of interdependence between the contexts of “undifferentiated society”, “mass urban democracy” and “neoliberal urban political economy” is the most decisive factor in the urban social policy regime, which generally serves the interests of powerful groups and ignores the needs and requirements of voiceless/powerless groups, thus reproducing and intensifying structured socio-economic inequalities. The weakened civil society and the alignment of urban management interests with the urban ruling class are also the most important features of the urban social policy regime in the Tehran metropolis.
تبلیغات
