کودکان رنج کش و تقلای اخلاقی: پژوهشی مردم شناختی در محله ای حاشیه نشین در تبریز (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
آثار مردم نگارانه اولیه کودکان را دریافت کنندگان منفعل فرهنگ بازنمایی می کردند ، اما آثار اخیر آن ها را همچون سوژه هایی تجربه کننده و دارای معنا و ارزش می دانند که باید برای علم اجتماعی جدی گرفته شوند. این مقاله با تکیه بر پژوهش میدانی مردم نگارانه ، چگونگی تجربه کودکی در یک محله حاشیه نشین را بررسی می کند. تحقیق میدانی در محله قُپانلار در تبریز طی سال های 1394 تا 1399 انجام شده و جمع آوری داده ها از طریق مشارکت، مشاهده و گفت وگو صورت گرفته است. این مطالعه مردم شناختی بر شرایط واقعی زیست کودکان، انتظارات خانواده ها و سازمان های غیردولتی از آن ها و واکنش کودکان به زندگی فقیرانه متمرکز است. روایت مردم نگارانه کودکان حاشیه نشین از دوران جنینی آغاز می شود ؛ زمانی که کودکان تحت تأثیر کالایی سازی خدمات بهداشتی، دچار ضعف و نقص می شوند . سپس کودکان گرسنگی و میل های سرکوب شده را تجربه می کنند. آن ها دوران بیکاری شدید پدرهای کارگر و زندگی در کوچه های صدپله ای و خانه های روی تپه ها با سقف های ترک خورده و در حال ریزش را تجربه می کنند. کودکان قُپانلار به هفت سالگی که می رسند ، قربانی خشونت نمادین سازمان های غیردولتی و خانواده هایشان می شوند ؛ چون در شرایط کالایی سازی آموزش، سبک زندگی طبقات بالاتر بر آن ها تحمیل می شود. با وجود این، واکنش کودکان به چنین شرایطی «تقلایی اخلاقی» است. آن ها که پدر و مادرهایشان را در رویارویی با فقر تنها می یابند ، با دوختن کفش و زباله گردی، از آن ها حمایت می کنند.Suffering Children and Ethical Struggles: An Anthropological Research in a Marginalized Neighborhood in Tabriz
The early ethnographic works portrayed children as passive recipients of culture; however, more recent studies consider them as experiencing subjects endowed with meaning and value, deserving serious attention in social science. This article, drawing on ethnographic fieldwork, examines how childhood is experienced in a marginalized neighborhood. The fieldwork was conducted in the Ghapanlar neighborhood of Tabriz from 2015 to 2020, with data collected through participation, observation, and interviews.
This anthropological study focuses on the actual living conditions of children, the expectations of their families and NGOs, and the children's responses to life in poverty. The ethnographic narrative of marginalized children begins from the prenatal stage, where children, affected by the commodification of healthcare services, face vulnerabilities and deficiencies. Subsequently, they experience hunger and repressed desires while living through periods of severe unemployment among their laborer fathers, navigating alleys with numerous steps, and residing in hillside homes with cracked, crumbling roofs. By the age of seven, Ghapanlar’s children fall victim to the symbolic violence of NGOs and their families due to the commodification of education, which imposes the lifestyle of higher social classes upon them. Nevertheless, the children's response to such conditions is described as a "ethical struggle." Finding their parents helpless in the face of poverty, these children support them by sewing shoes and scavenging waste.
تبلیغات
