تحلیل گفتار دراماتیک در سریال های تاریخی-مذهبی داوود میرباقری
آرشیو
چکیده
هدف: هدف از این پژوهش بررسی سبک گفتارنویسی در سریال های تاریخی-مذهبی داوود میرباقری است و به دنبال پاسخ این پرسش است که گفتارها، اعم از دیالوگ ها و مونولوگ ها در این آثار چه ویژگی ها و چه نقاط قوت و ضعفی دارند.روش شناسی پژوهش : پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی و با مطالعه چهار سریال امام علی، مسافر ری، معصومیت ازدست رفته و مختارنامه به مثابه متن تصویری، گفتارها را از حیث «کهن گرایی و توهم تاریخی بودن»، «اصل صحت و تناسب» و «مناسب سازی برای مخاطبان» مورد بررسی قرار می دهد و در این راه از گردآوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای نیز بهره می برد.یافته ها: از حیث توهم تاریخی بودن ویژگی هایی همچون: «استفاده از واژگان، اسلوب ها و دستور زبان تاریخی»، «حذف نشانه مفعولی»، «جملات آهنگین و آرایه های لفظی» و نیز «صناعات بیانی» در آثار منتخب داوود میرباقری دیده می شود. همچنین از جهت اصل صحت و تناسب، سه ویژگی «اصطلاحات و ساختارهای جعلی»، «به کارگیری اشتباه کلمات» و «استفاده از واژه های بیگانه» در این آثار مشهود است. مناسب سازی گفتارها برای مخاطبان تلویزیون نیز از دو طریق «استفاده از ضرب المثل های ایرانی و اشعار فارسی» و نیز «بیان محاوره و ادبیات عامیانه» مورد توجه قرار گرفته است.بحث و نتیجه گیری: نویسنده کوشیده است با استفاده توأمان از زبان محاوره و اصطلاحات عامیه و نیز اسلوب ها و واژگان کهن، در گفتارنویسی سریال ها میان زبان تاریخی نما و عامیانه تعادل برقرار کند.Speech Analysis in Historical-Religious TV Series by Davoud Mirbagheri
Research Objective: The purpose of this study is to examine the discourse styles in historical-religious TV series by Davoud Mirbagheri. Specifically, it investigates the characteristics, strengths, and weaknesses of dialogues and monologues in these works. The research employs a descriptive-analytical method, focusing on four prominent series: “Imam Ali,” “Masafir-e Rey,” “Lost Innocence,” and “Mokhtarnameh.” These series are analyzed in terms of historical illusion, adherence to accuracy, and audience adaptation. Additionally, the study draws upon library-based information gathering.Findings: Regarding historical illusion, Mirbagheri’s selected works exhibit features such as the use of historical vocabulary, stylistic elements, and language conventions. Notably, they omit the accusative marker and employ eloquent sentences and verbal arrays. In terms of adherence to accuracy, the series demonstrate three characteristics: the use of fabricated terms and structures, occasional word misuse, and the incorporation of foreign words. Furthermore, the adaptation of discourse for television audiences is achieved through two approaches: employing Iranian proverbs and Persian poetry, as well as using colloquial expressions and vernacular literature.Discussion and Conclusion: The author strives to strike a balance between historical and colloquial language by simultaneously utilizing idiomatic expressions, vernacular terms, and archaic styles. This approach enriches the discourse in Mirbagheri’s TV series, catering to both historical authenticity and audience engagement.
تبلیغات
