بایدها و نبایدهای اقتباس از زندگی معصومین علیهم السلام در متون نمایشی
آرشیو
چکیده
هدف: امروزه هنرهای نمایشی جزء اصلی ترین راه های ترویج ایدئولوژی ها هستند. تولید اثر نمایشی از زندگی پیشوایان دینی یکی از مهم ترین اهداف هنرمندان مسلمان می باشد؛ اما این کار با مسائل و مشکلاتی رودررو است. یکی از مهم ترین مشکلات پیش رو، اقتباس از زندگی معصومین در متون نمایشی است. هدف از نگارش این مقاله مشخص کردن مجوزها و محدودیت های این امر از منظر دین می باشد.روش : جمع آوری اطلاعات به روش کتابخانه ای و تحلیل و بررسی آن با شیوه توصیفی - تحلیلی خواهد بود.یافته ها: با بررسی قصه گویی و نمایش از منظر اسلام، دریافتیم که اسلام به صراحت درباره این گونه هنرها نکته ای نگفته است؛ اما از مشی و شیوه عملی قرآن و ائمه می توان به نوعی تأییدی ضمنی برای آن یافت؛ چراکه خداوند بارها از این مسئله (برای رساندن مفاهیم به بشر) استفاده کرده است. همچنین علاوه بر انواع اقتباس، تعاریفی برای مفاهیم افترا، هتک و عصمت یافته ایم.نتیجه گیری: اقتباس از زندگی معصومین در متون نمایشی، بذاته مشکلی ندارد؛ ولی نباید مترتب امر حرامی شود. برای این مسئله دو امر حرام قابل تصور است: افترا و هتک. در اقتباس وفادارانه، معمولاً در معرض این دو مسئله قرار نمی گیریم؛ اما در اقتباس آزاد و وام گیرانه، اگر نویسنده ادعای واقعیت کند، در معرض افترا قرار می گیرد و پس از افترا مسئله هتک به وجود می آید. نگارنده در خلق داستان، باید مراقب باشد تا به شخصیت های مقدس و معصومین توهین نکند. حتی اگر داستان غیرواقعی باشد، این توهین و هتک حرمت، از دیدگاه اسلام و تشیع غیرقابل بخشش است.Do's and Don'ts of Adapting the Lives of Imams in Dramatic Texts
Purpose: Today, dramatic arts are one of the most important ways to promote ideologies. Producing a dramatic work about the lives of religious leaders is one of the main goals of Muslim artists, but this task faces many challenges. One of the most important challenges is adapting the lives of the Imams in dramatic texts. The purpose of this article is to identify the licenses and limitations of this matter from a religious perspective.Methodology: Data will be collected using library research method and analyzed descriptively and analytically.Findings: By examining storytelling and drama from an Islamic perspective, we have found that Islam has not explicitly stated anything about such arts, but through the practices and methods of the Qur'an and Imams, a kind of implicit confirmation can be inferred because God has repeatedly used this method to convey teachings to humanity. We have also found definitions for concepts such as blasphemy, insult, and sanctity in addition to various adaptations.Conclusion: Adapting the lives of the Imams in dramatic texts is not inherently problematic, but it should not lead to something forbidden. Two things are considered forbidden in this matter: blasphemy and insult. In faithful adaptation, we are usually not exposed to these two issues, but in free and borrowed adaptations, if the writer claims truthfulness, he or she is exposed to blasphemy and subsequently insult. The writer must be careful not to insult the sacred and holy characters, even if the story is fictional. From the Islamic and Shia point of view, this insult and violation of sanctity cannot be forgiven.
تبلیغات
