میشل دوسرتو و تاریخ نگاری زندگی روزمره: مواجهه ای خودتأملی از خلال تجربه مطالعات فرهنگی در ایران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
آشنایی با میشل دوسرتو در ایران، از خلال صورت بندی خاصی که جان فیسک از کتاب دوسرتو، کردارهای زندگی روزمره و به ویژه دو مفهوم استراتژی و تاکتیک به دست داده، میسر شد. کاری که فیسک با آرای دوسرتو، بی اعتنا به بینش متاروش شناختی او می کند، جهان شمول کردن دوگانه های یادشده و متناظر ساختن «شیوه های عمل» با «شیوه های مصرف رسانه ای» است. با این حال، دوسرتو متفکری چندوجهی و غنی است که به ویژه به سبب تلاش های قابل اعتنایش در نقطهٔ تعاطی تاریخ نگاری، روان کاوی، الهیات، زبان شناسی و انسان شناسی، شناخته می شود. ایده ها و بینش روش شناختی و شناخت شناسانه او در حیطه تاریخ نگاری، به ویژه بحث مهم او دربارهٔ «عمل تاریخ نگارانه»، که تلاشی برای پیوند مطالعات تاریخی با متاتاریخ نگاری بوده است، می تواند مدخل مناسبی برای خروج از سردرگمی ای باشد که مطالعات زندگی روزمره در ایران را برای بدل شدن به پروژه ای تاریخ نگارانه آزار داده است. در این مقاله، نخست، مختصات «متاتاریخ نگاری» دوسرتو و تمایز آن با متاتاریخ نگاری هایی از سنخ کارهای هایدن وایت شرح داده می شود، سپس، این ملاحظات روش شناختی و متاروش شناختی در پرتو یکی از شناخته شده ترین تک نگاری های تاریخی او، تسخیر روح در لودون روشن تر می شود. در انتها و جمع بندی بحث، در مواجهه ای خودتأملی، سعی کردم تبعات دوسرتو گریزی در مطالعات فرهنگی ایران، محدودیت های تحلیل هم آیندی برای تاریخ نگاری زندگی روزمره و امکان های متاتاریخ نگاری دوسرتو برای رهایی از تنگناهای موجود را به بحث بگذارم.Michel de Certeau and the historiography of everyday life: A self-reflective encounter through Iranian cultural studies
The acquaintance with Michel de Certeau in Iran was made possible through a specific framework derived by John Fiske from Certeau's book, "The Practices of Everyday Life," focusing particularly on the two concepts of strategy and tactics. Fiske's approach toward Certeau's perspectives, while overlooking his methodological framework, aims at universalizing the aforementioned concepts and aligning "ways of operating" with "ways of media consumption". Nevertheless, Certeau is known as a multifaceted and intellectually affluent scholar, renowned for his significant contributions at the crossroads of historiography, psychoanalysis, theology, linguistics, and anthropology. His methodological and epistemological insights into the field of historiography, especially the important discussion about "The Historiographical Operation" - which has been an attempt to frame historical studies within meta-historiography - can serve as a suitable foundation for further exploration. Given the shift toward historiographical projects focusing on everyday life in Iran, his work provides a valuable starting point. It is imperative to navigate beyond the confusion that has obstructed the study of everyday life in Iran toward a historiographical undertaking. This article delves into elucidating the foundational tenets of Certeau's "meta-historiography," distinguishing it from Hayden White's metahistorical perspectives. Subsequently, these methodological and meta-methodological considerations are highlighted in light of one of his renowned historical monographs "The Possession at Loudun”. Furthermore, through a self-reflective engagement, I aim to explore the consequences of stepping aside from Certeau within Iranian cultural studies, examine the constraints of conjunctural analysis in the historiography of everyday life, and explore the potential of meta-historiography to alleviate current obstacles.
تبلیغات
