روابط همسایگی در سبک زندگی اسلامی (مقاله پژوهشی حوزه)

چکیده

اسلام تنها دین و آیینی است که به درستی بنای دعوت خود را بر اجتماع استوار کرده و به لحاظ مدنی الطبع بودن انسان، امر اجتماع را در هیچ یک از شئون رها نکرده است. زندگی اجتماعی انسان در اشکال گوناگون تبلور می یابد. بی تردید، پس از خانواده که اساسی ترین واحد اجتماعی به شمار می رود، همسایگان که در قالب یک محله شکل می گیرند، مهم ترین تشکیلات جامعه انسانی اند که در کنار انسجام و وحدتی که دارند، تعاملات و معاشرت های اجتماعی تاثیرگذاری با هم دارند که زمینه ساز شکل گیری یک الگوی فرهنگی و زیستی متناسب با هویت جمعی خود اند. بحث همسایه و همسایگی، همواره از مباحث مهم مورد توجه ادیان، اندیشمندان اجتماعی و علما ی علم اخلاق بوده است، تا آنجا که در الگوی اسلامی، روابط و حقوق همسایگی، پس از پرستش خداوند و نیکی به والدین، مورد تاکید قرار گرفته و حتی برای کافران حق همسایگی برشمرده شده است. در نوشتار حاضر با عنایت به مباحث امروزی در باب الگوهای زندگی اجتماعی، نخست، به اجمال، سبک زندگی مورد بحث قرار گرفته و سپس با بهره گیری از روش اِسنادی، تلاش شده تا آموزه های دینی متناسب با موضوع، بررسی شود و با استخراج مفاهیم و محورهای شاخص در باب روابط و حقوق همسایگی، گامی در راستای ترسیم الگوی روابط همسایگی - بر اساس دیدگاه اسلام - برداشته شود.