این پژوهش، گونه گفتمان زنان مسلمان را در رسانه های قدیمی و جدید مورد بررسی قرار می دهد تا با مقایسه ویژگیهای گونه بتوان شیو ه های آموزشی جدیدی را با بهره گیری از رسانه های نوین برای یاد دهی زبان انگلیسی به عنوان زبان بین المللی به زنان مسلمان به کار برد. از این رو به منظور پاسخ به این پرسش، که آیا شیوه یاد دهی گونه مدار یا عادی می تواند بر گفتگوی زنان مسلمان تأثیر داشته باشد، 198 نفر از زنانی که در رشته روابط بین الملل در دانشگاه های شهر اصفهان تحصیل می کردند به صورت نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده انتخاب شدند. از این میان، 182 نفر با سطح مهارت زبانی متوصط ضعیف به منظور بررسی کارامدی شیوه آموزش گونه مدار به شکل تصادفی به دو گروه 91 نفری تقسیم شدند. گروه اول به شیوه عادی و گروه دوم به شیوه آموزش گونه مدار، محتوای انگلیسی را در 18 جلسه مجازی روی تلفن همراهشان دریافت می کردند. تحلیل داده های گردآوری شده با استفاده از ضریب همبستگی اسپیر من و مربع کای پیر سون از تأثیر شیوه آموزش گونه مدار بر رسایی و شیوایی گفتمان بین المللی زنان حکایت می کرد. تحلیل داده های گردآوری شده از همسویی پاسخ نگرش زنان به شیوه آموزش گونه مدار و عملکرد آنها خبر می داد. این نتایج نظریه آموزش گونه مدار سویلز (1990) را تأیید می کرد؛ چرا که تمرکز بر گونه سبب شد تا گفتگوی فراگیران با بهره مندی از جزئیات بیشتر درک و انتقال پیام را برای آنها آسان تر سازد.
