عوامل سوق دهنده

هدف پژوهش حاضر، بررسی تطبیقی نقش عوامل مؤثر بر توسعه گردشگری ورزشی در قالب سه دسته عامل کلی ""عوامل سوق دهنده، جلب کننده و بازدارنده"" از دیدگاه مدیران و دست اندرکاران ورزش ایران و استرالیا است. بدین منظور 25 مدیر و دست اندرکار ورزش از کمیته ملی المپیک و سازمان تربیت بدنی کشور ایران و 25 مدیر و دست اندرکار ورزش از کمیته ملی المپیک کشور استرالیا به عنوان نمونه انتخاب شدند. با توجه به ماهیت تحلیلی تحقیق حاضر، پرسشنامه محقق ساخته ای بر اساس مقیاس 5 گزینه ای لیکرت طراحی و بین آزمودنی های مورد نظر توزیع شد. پس از جمع آوری اطلاعات، با استفاده از بسته نرم افزار آماری SPSS، داده ها استخراج، ویرایش و از طریق آزمون آماری t-Student تجزیه و تحلیل شدند. به طور کلی نتایج تحقیق حاضر نشان داد که بین دیدگاه مدیران و دست اندرکاران ورزش ایران با مدیران و دست اندرکاران استرالیا در خصوص عوامل جلب کننده و باز دارنده تفاوت معنی داری وجود دارد، به نحوی که مدیران و دست اندرکاران ورزش استرالیا به عوامل جلب کننده بیشتر از مدیران و دست اندرکاران ورزش ایران اهمیت می دهند، در حالی که مدیران ودست اندرکاران ورزش ایران به اهمیت عوامل بازدارنده بیشتر از مدیران و دست اندرکاران استرالیا تاکید می کنند.

این پژوهش که به بررسی عوامل مؤثر بر گردشگری ورزشی استان اصفهان از دیدگاه کارشناسان ورزشی و گردشگری می پردازد از نوع توصیفی مقایسه ای بوده و به روش میدانی انجام شده است. جامعه آماری را کلیه مدیران و کارشناسان تربیت بدنی (130نفر) و گردشگری استان اصفهان (75نفر) تشکیل دادند. 92 نفر از مدیران و کارشناسان ورزشی و 59 نفر از مدیران و کارشناسان گردشگری به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. نتایج نشان می دهد مهم ترین عوامل سوق دهنده، جلب کننده و بازدارنده به ترتیب دیدار با دوستان و بستگان، کیفیت تسهیلات اقامتی و نبود فعالیت های جدی جهت اطلاع رسانی همچون رسانه ها و دستگاه های متولی گردشگری می باشد. علاوه براین، نتایج تفاوت معنا داری را بین دیدگاه مسئولین ورزشی و گردشگری در خصوص عوامل سوق دهنده و بازدارنده نشان می دهد. در حالی که تفاوت معناداری در ارتباط با عوامل جلب کننده بین دیدگاه 2 گروه مشاهده نمی شود.با توجه به نتایج پژوهش به مسئولان ورزشی و گردشگری پیشنهاد می شود ضمن توسعه عوامل سوق دهنده و حذف عوامل بازدارنده، نسبت به تقویت عوامل جلب کننده گردشگری ورزشی در استان اصفهان توجه بیشتری نمایند.

هدف ازاین پژوهش تدوین الگوی عوامل موثربرگردشگری ورزشی وارائه الگوی توسعه آن بودبا توجه به هدف تحقیق، پژوهش حاضراز لحاظ هدف کاربردی می باشدوازنظر روش تحقیق به روش توصیفی پیمایشی انجام گرفت.جامعه آماری تحقیق را خبرگانی از دو حوزه گردشگری که تحصیلات گردشگری داشتند. ودر حوزه ورزش دارای تحصیلات مدیریت ورزشی که لزوما حداقل دو مقاله معتبر در حوزه گردشگری ورزشی به چاپ رسانده باشند را تشکیل می داد که دارای مدرک دکترا در این رشته بوده یا هیئت علمی دانشگاه بوده و یا حداقل10 سال سابقه مدیریت میانی داشته اند(189=N). بدلیل محدود بودن جامعه آماری تحقیق، عینا جامعه برابر نمونه است ونمونه گیری به صورت کل شمار انجام گرفت. ابزار تحقیق پرسشنامه تغییر یافته گردشگری ورزشی قیامی راد و محرم زاده (1378) بود. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه به تائید 12 نفر از خبرگان مربوطه رسیده و روایی سازه آن با آزمون تحلیل عاملی تائیدی مورد تائید قرار گرفت. همچنین، پایایی پرسشنامه در یک تحقیق اولیه که بر روی 30 نفر از اعضای جامعه تحقیق صورت گرفت، مورد تائید قرار گرفت و تمامی ضرایب آلفای کرونباخ بیش از 70/0 به دست آمدکه نشان از پایایی مناسب پرسشنامه تحقیق داشت نتایج نشان دادکه بین اولویت عوامل سوق دهنده جذب کننده وبازدارنده تفاوت معناداری وجود دارد. در نهایت مدل عوامل موثر بر توسعه گردشگری ورزشی در ایران تدوین و ترسیم شد و برازش آن با استفاده از شاخص های مختلف برازش همچون شاخص برازش مطلق،تطبیقی، مقتصدهنجار شده توکر- لویس و بنتلر-بونت به تائید رسید.

پژوهش حاضر با هدف شناسایی عوامل سوق دهنده به ترک مصرف مواد مخدر (دیدگاه مراجعه کنندگان به مراکز ترک اعتیاد) انجام پذیرفت. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی؛ از نظر ماهیت، توصیفی و از نظر روش، زمینه یابی (پیمایشی) و جامعه آماری متشکل از کلیه مراجعه کنندگان به مراکز ترک اعتیاد شهر زاهدان بود. مطابق با جدول کرجسی و مورگان حجم نمونه 234 نفر و انتخاب اعضاء نمونه به روش نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس انجام شد. ابزار اندازه گیری پرسشنامه محقق ساخته با 32 گویه بود که روایی صوری و محتوایی آن از نظر متخصصان تایید و ضریب آلفای کرونباخ برابر 89/0 محاسبه شد. یافته ها نشان داد در سطح اطمینان 95 درصد (05/0=α) رتبه بندی عوامل سوق دهنده تاثیرگذار بر ترک مصرف مواد مخدر در افراد مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد به ترتیب اولویت عبارت است از عوامل فردی، عوامل اطلاع رسانی و تبلیغاتی، عوامل مالی و اقتصادی، عوامل خانوادگی و عوامل فرهنگی و اجتماعی.

مقدمه: نوجوانی دوره پرمخاطره ای در رشد جنسی است و احتمال بروز خودارضایی یا عادت آسیب زای پیش روی دختران و خانواده هاست که گاه زیست زناشویی آنها را نیز تحت تاثیر قرار می دهد لیکن مطالعات ایرانی اندکی در خصوص خودارضایی دختران در دست است، لذا این مطالعه با جهت گیری پیشگیرانه و تربیتی برای کاوش در خودارضایی دختران نوجوانان انجام شد. روش: این مطالعه به روش کیفی و در بستر تعامل مشاوره ای با خانواده ها و دختران دارای شکایت خودارضایی طی سال 1397 تا 1399 انجام شد. در این مطالعه از روش نمونه گیری در دسترس 4 نوجوان دختر 14تا17 ساله وارد مطالعه شدند. داده ها از طریق مصاحبه های عمیق نیمه ساختارمند گردآوری شدند. یافته ها: یافته های این مطالعه 3 مقوله اصلی و 19 مقوله فرعی را در پاسخ به سؤال عوامل سوق دهنده به خودارضایی، نشان داد که به ترتیب اولویت عوامل محیطی-ارتباطی (نظیر چالش های ارتباطی با والدین، استرسورهای خانوادگی ، ارتباطات نامحدود با جنس مخالف)، عوامل روان شناختی (مانند تخیلات جنسی، و باروهای نادرست در مورد خودارضایی ، آسیب دیدگی در فضای مجازی و اعتیاد به پورنو گرافی) و عوامل اجتماعی( نظیر محیط اجتماعی آسیب رسان، سطح تحصیلات و رفاه مادی) می شوند. نتیجه گیری: واکاوی تجارب شرکت کنندگان حکایت از آن دارد که به ترتیب عوامل ارتباطی-خانوادگی، روانشناختی و اجتماعی بر سوق دادن دختر نوجوان به خودارضایی مؤثر بوده است و به نظر می رسد توانمندسازی خانواده می تواند نقش محوری و تعیین کننده در این عوامل داشته باشد، بدین جهت پیشگیری از ابتلا به خودارضایی یا ترک آن نیازمند الگوی تربیت جنسی خانواده محور برگرفته از مبانی علمی در چهارچوب وسیع و غنی آموزه های دینی و فرهنگی است تا در قالب برنامه های آموزش خانواده در مدارس، رسانه ملی و کلینیک های مشاوره بتواند به سلامت جنسی نوجوانان کمک نماید.