پژوهش های جغرافیای برنامه ریزی شهری

در سال های اخیر بهبود کیفیت زندگی به یکی از مهم ترین اهداف مدنظر برنامه ریزان شهری تبدیل شده است. یکی از عرصه های جلوه گری این مفهوم در روستا- شهرهاست. روند ارتقاء سکونتگاه های روستایی به شهر به عنوان یکی از سیاست های اصلی به منظور بهبود کیفیت زندگی در نواحی روستایی، موجب شده است که در دهه های گذشته روستاهای بسیاری به شهر ارتقاء یابند. در این مقاله به ارزیابی تطبیقی چند بعدی از مولفه های کیفیت زندگی ساکنان محلی با تاکید بر  سیاست ارتقا به شهر در محدوده های موردپژوهش پرداخته شده است. از آزمون آماری به منظور ارزیابی رضایت ساکنان از کیفیت زندگی در دو برهه قبل و بعد از ارتقاء به کار گرفته شد. بررسی آمار توصیفی نشان می دهد ارتقاء سکونتگاه نتوانسته است باعث رضایت در شهرهای مصیری و سپیدار شود. درحالی که بوستان دارای رضایت نسبی و کوپن در بهترین شرایط بین چهار شهر قرار دارد. بر اساس آزمون میانه دو شهر کوپن و سپیدار در بهترین و بدترین شرایط ازنظر رضایت از عملکرد شهرداری قرار دارند. همچنین با توجه به آزمون کای اسکوئر شهر مصیری و سپیدار قبل از ارتقاء و کوپن و سپیدار بعد از ارتقاء سکونتگاه بهترین و بدترین شرایط را ازنظر ساکنان دارا می باشند. از دلایل ضعف در شهرهای مصیری و سپیدار می توان به ضعف در عملکرد ارگان های شهری در زمینه بهبود شرایط دسترسی، عدم دسترسی مناسب، نبود سیستم حمل ونقل مناسب، دسترسی نامناسب به ایستگاه های سوخت رسان، عدم تغییر مطلوب در زمینه های گوناگون اقتصادی ازجمله اشتغال و درآمد ساکنان و غیره اشاره کرد..

در طول تاریخ، جنسیت عامل مهمی در شکل گیری جایگاه فرد و به تبع آن ایفای نقش های متعدد او بوده است. همواره جوامع برحسب فرهنگ های متفاوت خود نقش های متفاوتی را به زن و مرد نسبت داده اند. به طوری که نقش مردان در شکل گیری فضاهای شهری بافاصله زیادی حائز اهمیت است با توجه به این که حداقل نیمی از شهروندان را زنان تشکیل می دهند، توجه به وجود فضاهایی برای حضور فعال هرچه بیشتر این قشر از جامعه در شهر حائز اهمیت می باشد. پژوهش حاضر ضمن بررسی وضعیت شاخص های مؤثر بر حضور پذیری زنان در فضاهای شهری نسبت به شناسایی مؤلفه های تأثیرگذار بر حضور زنان در بازارهای تاریخی می پردازد. بدین منظور "مجموعه بازار تاریخی شهر ارومیه " به عنوان یک فضای شهری در بافت تاریخی جهت مطالعه موردی انتخاب شد. با توجه به اینکه بازارها نقش محوری درمجموع فعالیت های شهری داشته؛ این سؤال مطرح است که چه عواملی در به وجود آمدن این مهم نقش اساسی دارد؟ نتایج به دست آمده حاکی از آن است که در حال حاضر علی رغم ظرفیت های متنوع در بحث حضور پذیری و همچنین ایجاد رضایت نسبی در برخی مؤلفه ها، بازار عملکرد مناسبی در خصوص حضور پذیری زنان نداشته و دچار مشکلات اساسی است. ازجمله مهم ترین چالش ها در این بحث عدم انطباق نیازها و مطالبات جامع زنان با زیرساخت های کاربردی، کالبدی و اجتماعی موجود بازاراست؛ به طوری که امکان حضور بخش عمده ای از زنان را فراهم نمی کند.

بازآفرینی شهری به منظور معکوس نمودن جریان تغییر و افت شهری هست. در بستر بازآفرینی شهری گونه های جدید سازمانی در حال شکل گیری هستند که هدف آن ها نگاه توسعه از پایین به بالاست که در آن همه کنشگران درگیر شده و این امر موجب توسعه راه حل های پایدار در بلندمدت می شود. این پژوهش با هدف بازآفرینی پایدار محلات شمالی بافت تاریخی – فرهنگی شهر تبریز صورت گرفته است. روش پژوهش بر اساس ماهیت، تطبیقی- تحلیلی و از منظر هدف جزء تحقیق های کاربردی محسوب می شود. متغیرهای استخراج شده از مبانی نظری، از طریق مصاحبه با 15 نفر از کارشناسان خبره (اساتید دانشگاه، متخصصان، مدیران و کارشناسان اداره مسکن و شهرسازی و شهرداری) موردبررسی قرار گرفت. در این پژوهش از شاخص های اقتصادی، اجتماعی، کالبدی، زیست محیطی و مدیریتی و نمونه گیری هدفمند استفاده شده است. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از مدل های تحلیل معادلات ساختاری، مدل سناریونویسی GBN، SWOT و QSPM بهره گرفته شده است. نتایج تحقیق نشان داد که از بین 39 عامل 15 عامل کلیدی در بازآفرینی محدوده موردمطالعه نقش دارند که بر اساس اهمیت و عدم قطعیت دو عامل اقتصادی و مدیریتی چهار سناریو مطرح گردیده که برای رسیدن به سناریو طلایی باید راهبرد رقابتی (ST) موردتوجه قرار بگیرد و با ارائه راهبردهای تهیه طرح ویژه بافت های تاریخی محلات، ایجاد سرمایه گذاری برای اشتغال و زمینه برای فعالیت NGO ها و کارهای دریافت وام ویژه بازآفرینی و نظارت دقیق بر رعایت قوانین و مقررات شهرسازی می توان به بازآفرینی بافت های پایدار محلات موردمطالعه اقدام نمود.

«خدمات فرهنگی اکوسیستم» در پارک شامل فواید غیرمادی است که مردم به صورت ذهنی ادراک می کنند و در بهبود کیفیت زندگی شهرنشینی تأثیر دارد. این پژوهش قصد دارد با رویکرد مشارکتی ارتباط بین سبک طراحی منظر با خدمات فرهنگی پارک را بررسی نماید. پژوهش پیش رو از نظر هدف کاربردی و روش پژوهش از نوع تحلیلی-توصیفی است. برای ارزیابی کالبدی منظر از روش ارزیابی شخصیت منظر و برای ادراک خدمات فرهنگی از پیمایش اجتماعی استفاده می گردد. جامعه آماری شامل مراجعه کنندگان به پارک هایی با سبک منظرین متفاوت در شهر تهران هستند. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان، ۴۰۰ نفر برآورد و با روش نمونه گیری در دسترس (توزیع پرسشنامه های آنلاین در شبکه های اجتماعی) اقدام به جمع آوری داده ها شد. رتبه بندی عوامل خدمات فرهنگی در پارک های مختلف با آزمون ویلکاکسون در نرم افزار SPSS انجام می شود. نتایج نشان دهنده تفاوت در اولویت بندی ادراک خدمات فرهنگی در پارک هایی با سبک منظرین متمایز است. هر چند تفریح در همه پارک ها اولویت اول استفاده کنندگان می باشد و حس مکان و ارزش های معنوی به خوبی در پارک ها ادراک نشده است ولی در پارک با سبک طبیعت گرایانه ادراک بهتر خدمات فرهنگی پارک صورت گرفت است ازاین رو کالبد طبیعت گرایانه می تواند زمینه را برای ارتباط معنادار مردم با فضای سبز شهری فراهم کند. لایه طبیعی پارک با پوشش گیاهی نیمه متراکم، لایه بندی گیاهان در اشکوب های مختلف و غلبه لایه طبیعی به لایه مصنوع پارک از عوامل مهم کالبد طبیعت گرایانه هستند. به این ترتیب پژوهش حاضر گام های نخستین را در راستای برنامه ریزی منظر مبتنی بر ارتباط معنادار استفاده کنندگان با محیط برداشته است.

امروزه منابع تأمین کننده غذای بشر توسط عوامل گوناگونی از قبیل کاهش زمین های قابل کشت و حاصلخیز در مقیاس محلی، وابستگی روزافزون به سوخت های فسیلی برای تولید، فرآوری و حمل ونقل مواد غذایی در مقیاس جهانی مورد تهدید قرارگرفته است. بازاندیشی در روند تولید به مصرف و خودکفایی در رفع نیازهای شهری ازجمله راه حل هایی است که در قالب نوع جدیدی از کشاورزی به نام کشاورزی شهری ظهور می یابد. هدف از این مطالعه بررسی مشارکت و عوامل تأثیرگذار بر آن در جهت توسعه کشاورزی شهری در شهر تهران بود. این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بود و به روش پیمایشی انجام شده است. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. گروهی از کارشناسان شهرداری تهران و تعدادی از اعضای هیئت علمی ترویج و آموزش کشاورزی روایی پرسشنامه را تأیید کردند. ضریب پایایی برای بخش های گوناگون پرسشنامه با انجام آزمون پیشاهنگی محاسبه و مقدار قابل قبول به دست آمد. بر اساس یافته های تحقیق، میانگین همه متغیرها به جز هنجار ذهنی بالاتر از حد متوسط می باشد. نتایج همبستگی بین متغیرها حاکی از آن است که بین همه متغیرها با رفتار شهروندان برای انجام کشاورزی شهری رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. از میان متغیرهای بررسی شده، کنترل رفتار ادراک شده دارای بیشترین همبستگی و اثر علی کل، و بعدازآن تمایل دارای بیشترین اثر علی کل بر رفتار شهروندان برای مشارکت در کشاورزی شهری می باشد. با توجه به نتایج تحقیق، پیشنهادهایی کاربردی در راستای ترویج و توسعه کشاورزی شهری در شهر تهران ارائه شد است.

رویکرد پژوهش تحلیل فضا زمانی، حوادث آتشسوزی اتفاق افتاده در شهر اردبیل را طی دوره پنج ساله 1394-1398 موردمطالعه قرار داده است. برای کاهش خطرات و آسیبهای ناشی از آتش سوزی برای شهروندان، اتخاذ اقدامات پیشگیرانه و اختصاص بهینه منابع، تحلیلهای فضا زمانی این پدیده، ضروری است. تعداد 2894 مورد حادثه آتشسوزی، ازنظر زمانی، فضایی، نقشهبرداری و تحلیل شده اند. از نمودارهای راداری در اکسل و فنون تحلیل فضا- زمانی در محیط سامانه اطلاعات جغرافیای (GIS) برای انجام تحلیلهای موردنظر استفاده شده است. پارامترهای مهمی مانند تاریخ و زمان وقوع حوادث، تعداد فوت شدگان و مصدومان و آدرس محل وقوع حوادث، برای تحلیل استفاده شده است. مطالعه نشان میدهد که الگوهای فضایی-زمانی آتش سوزی بسته به زمان، انواع و علل آن ها متفاوت است. نتایج نشان می دهد که بیشتر آتش سوزی ها در واحدهای مسکونی با (888 مورد) و فضاهای باز و سبز (565 مورد) اتفاق افتاده است که بیشترین عامل وقوع آن ها آتش زدن عمدی و وندالیسم با 47/44 درصد می باشد. اوج آتش سوزی درست بعدازظهر، ساعت 13:00 و روزهای سه شنبه، پنج شنبه و جمعه و در هفته چهارم هرماه بالاترین فراوانی آتش سوزی رادارند طبق این مطالعه، تابستان دارای بیشترین تعداد حوادث آتش سوزی است. الگوی پراکنش فضایی، از نوع خوشه ای بوده و شدت تراکم حوادث آتش سوزی در بخش های مرکزی و لکه هایی از حاشیه شهر بیشتر است همچنین نتایج تحلیل خوشه ها نشان می دهد به طور قابل توجهی در محدوده موردمطالعه حوادث آتش سوزی با ارزش زیاد (54/194) و یا ارزش کم (0/0) به صورت خوشه های داغ و یا سرد تجمع یافته است در پایان بر مبنای یافته های پژوهش، پیشنهادهایی برای بهبود مدیریت و پیشگیری از حوادث آتش سوزی ارائه شده اند.

خطر سیل یک مفهوم چندبعدی مربوط به عدم اطمینان و پیچیدگی است. در مناطق شهری ارزیابی خطر سیل هنوز چالش برانگیز است زیرا تجزیه وتحلیل خطر سیل معمولاً در ترکیب اثرات اجتماعی و اقتصادی مشترکاً انجام نمی شود، اما منحصراً در ارزیابی خسارت های اقتصادی از نظر مالی قابل اندازه گیری است. مدیریت سیلاب متضمن کاهش اثرات و خطرات است، اما حذف اثرات و خطرات تقریباً ناممکن است. دلیل این امر، محدودیت های مالی و دانش محدود و اندک ما انسان ها است. یکی از راهکارهای کاهش اثرات در برابر مخاطرات، تاب آوری است. بر همین اساس هدف اصلی این پژوهش شناسایی پراکنش فضایی وضعیت تاب آوری در نواحی منطقه یک شهر تهران است. لذا برای دستیابی به هدف از روش فازی در نرم افزار GIS استفاده شد. نتایج شاخص نهایی تاب آوری نشان می دهد که ناحیه یک بالأخص جنوب و مرکز آن دارای بهترین شرایط بودند. نواحی 4 و 5 نیز در مجاورت آن دارای شرایط مناسبی بودند، اما در مقایسه با ناحیه یک میزان کمتری از مساحت آن ها در دسته با شرایط مناسب قرار می گرفت. به طورکلی این سه ناحیه (1، 4 و 5) یک قطب به هم پیوسته را تشکیل داده بودند. بعد از ناحیه 1، ناحیه 6 دارای بهترین وضعیت بود. حوزه نفوذ این ناحیه برخلاف ناحیه 1 یک محدوده به هم پیوسته را در سایر نواحی تشکیل نداده و صرفاً محدوده ناحیه 6 را شامل می شود. همچنین به طورکلی نواحی غربی (2، 3، 7 و 8) تا حدی دارای وضعیت نامناسب تری نسبت به نواحی شرقی بودند.

با ظهور جهانی شدن معاصر ، شهرها بیش از گذشته در عرصه ی فراملی نقش خود را برجسته نموده و در راستایدستیابی به منافع گوناگونبه گسترشتعاملات سازندهبا تقویت دیپلماسی شهری روی آورده اند .شکل گیری نمونه های موفقی از اتحادیه های شهری نظیر اتحادیه شهرهای مدیترانه، بالتیک و ... با بهره مندی از ابزار دیپلماسی شهری توسعه ی شهرها را در پی داشته و اثرگذاری ویژه ای بر فعالیت های بین المللی به ویژه صلح، همگرایی و هم افزایی شهرها داشته است. با چنین رویکردی، این پژوهش با هدف تبیین مفهوم شناختی دیپلماسی شهری و ارائه الگوی عام شبکه های شهری در جهانبا بهره مندی از روش توصیفی – تحلیلی صورت گرفته است. در این راستا بااستفاده از منابع و مقالات معتبرو بررسی تجارب موفق در این زمینه گونه های مختلف دیپلماسی شهری، سطوح و نظام همکاری دیپلماسی شهری همراه با استخراج مهم ترین ابعاد و شاخص های آن مورد بررسی قرار گرفته و در نهایت الگوی عام دیپلماسی شهری ارائه گردیده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که دیپلماسی شهری به دو شکل دو جانبه و چندجانبه و در دو مقیاس منطقه ای و جهانی صورت گرفته و کنشگران متعددی در تحقق اهداف آن دخیل اند. در میان 32 شاخص استخراج گردیده از مطالعات و تجربیات مختلف تحقیق،مهم ترین شاخص ها، شاخص عضویت در سازمان ها و مجامع بین المللی و پس از آندو شاخص یادداشت تفاهم توسعه پایدار و تبادل دانش و خدمات می باشدکه برای مطالعات موردی در مناطق مختلف جهان قابل استفاده بوده و به کمک این شاخص ها می توان ظرفیت های شکل دهی به اتحادیه های شهری و پیوستن به آن ها را در یک منطقه مورد بررسی قرار داد.

در سال های اخیر برنامه ریزان و مدیران شهری بیش ازپیش متوجه اهمیت مشارکت شهروندان در فرایند مدیریت و برنامه ریزی شهری شده و تلاش های بسیاری برای نزدیک تر کردن مشارکت از نظریه به عمل کرده اند. این در حالی است که بسیاری از این تلاش ها، چندان موفق نبوده اند؛ لذا ارزیابی فرایندهای مشارکتی بسیار اهمیت دارد و می تواند به کارایی و اثربخشی بیشتر مشارکت عمومی در عمل بینجامد. ازاین رو این پژوهش به ارزیابی پویش آرزوهای تهران به عنوان یک فرایند مشارکت عمومی می پردازد، تا از خلال آن بتوان به فرایندهای مشارکتی کاراتر در مسیر حکمروایی خوب شهری با توجه به تأثیر چنین فرایندهایی بر اعتماد شهروندان با تمرکز بر فرایندهای مشارکت الکترونیکی دست یافت. رویکرد این پژوهش کیفی است و برای ارزیابی این پویش سعی شده است از تجربه و دیدگاه کنشگران مختلف این فرایند استفاده شود، ازاین رو تعدادی مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته با مدیران شهری، کارشناسان و فعالان اجتماعی درگیر با این پروژه صورت گرفته است. همچنین برای دسترسی نسبی به تجربه شهروندان مشارکت کننده در این پویش، پیام های شبکه های مجازی نیز تحلیل شده است. برای تحلیل محتوای مصاحبه ها و پیام ها از شیوه تحلیل محتوای کیفی و کدگذاری استفاده شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که بدبینی و بی اعتمادی شهروندان نسبت به نهادهای عمومی و دولتی و نبود فضای مناسب و آمادگی برای تعامل از پیش نیازها، ناهماهنگی میان دستگاه های اجرایی در طول فرایند و نبود یادگیری متقابل و نرسیدن به توافق جمعی درنتیجه فرایند از عوامل ناکامی پویش آرزوهای تهران به حساب می آید.

شهرها زمانی از پویایی بیشتری برخوردار می باشند که رشد و توسعه هوشمندانه شهر، رفاه زندگی بشر را در جهات گوناگون موردتوجه قرار دهد؛ لذا با در نظر گرفتن انسان به عنوان محورِ توسعه شهری، اهمیت کیفیت زندگی او بیش ازپیش خودنمایی می کند. درواقع یکی از اهداف اصلی برنامه ریزی شهری، دستیابی به محیط زندگی شهری با کیفیت است که از طریق پیاده سازی شاخص های رشد هوشمند امکان پذیر است. هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی تأثیر رشد هوشمند بر کیفیت زندگی ساکنین منطقه 8 شهرداری مشهد می باشد. روش پژوهش توصیفی _ تحلیلی با استفاده از منابع کتابخانه ای و داده های پیمایشی (پرسشنامه) است. همچنین با استفاده از فرمول کوکران، نمونه آماری متشکل از 382 نفر از ساکنین منطقه 8 شهر مشهد موردمطالعه قرارگرفته است. داده های گردآوری شده از طریق آزمون T تک نمونه بررسی شده و جهت تحلیلِ میزان اثرگذاری از ضریب همبستگی اسپیرمن، استفاده گردیده است. برای تصویرسازی و تحلیل بهتر، نتایج پژوهش با استفاده از روش IDW بر روی نقشه ها نمایش داده شده که نتایج بیانگرِ وضعیت مطلوب منطقه 8 به لحاظ شاخص های رشد هوشمند با میانگین 19/3 و کیفیت زندگی با میانگین 31/3 می باشد. همچنین میان این دو متغیر با ضریب همبستگی 311/0 رابطه معنی داری وجود دارد که بیانگر تأثیر مثبت رشد هوشمند بر کیفیت زندگی است؛ به عبارتی دیگر، در محلاتی که به لحاظ شاخص های رشد هوشمند دارای وضعیت مطلوب می باشند، ساکنین رضایت بیشتری از کیفیت زندگی در آن محلات دارند..

اپیدمی کرونا یکی از مهم ترین مسائل روز دنیاست که حمل ونقل شهری را به طور قابل توجهی تغییر داده است و نقاط ضعف روش های حمل ونقل فعلی را بیشتر برجسته کرده است. این بحران فرصتی منحصربه فرد برای طراحی مجدد برنامه های حمل ونقل شهری به شیوه ای پایدارتر و مقاوم تر را فراهم کرده است. هدف اصلی پژوهش حاضر ارزیابی تأثیر عوامل زمینه ای در توسعه حمل ونقل فعال در دوران اپیدمی کرونا در شهر دورود می باشد. این پژوهش از نوع کاربردی و بر اساس روش توصیفی – تحلیلی می باشد و با ابزار پرسش نامه محقق ساخته تأثیر عوامل زمینه ای ازجمله سن و جنس و تحصیلات و... را بر حمل ونقل فعال در دوران اپیدمی کرونا با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری موردبررسی قرار داده است. جامعه آماری پژوهش شامل 180 نفر از ساکنان شهر دورود می باشد که با استفاده از نرم افزار موردنیاز و با سطح اطمینان 95 درصد محاسبه شده است. تحلیل یافته های منتج بیانگر آن است که در میان عوامل موثر بر توسعه حمل ونقل فعال در دوران اپیدمی کرونا عوامل اجتماعی و سلامت با بیشترین بار عاملی مؤثرترین عوامل و در میان عوامل زمینه ای موثر بر توسعه حمل ونقل فعال نیز، سن تأثیرگذارترین و درآمد خانوار کمترین تأثیر را در انتخاب حمل ونقل فعال در دوران شیوع اپیدمی کرونا داشته اند. نتایج پایانی نشانگر آن است که عوامل زمینه ای در دوران شیوع این اپیدمی در شهر دورود اثر بسیار زیادی بر توسعه حمل ونقل فعال در این دوران داشته است.

منظر با وجود تأثیرگذاری بر تصویر و هویت شهر، جایگاه درخوری در پژوهش های برندسازی مکان ندارد. تحقیق در برندینگ منظر در گرو شناسایی عوامل مؤثر بر آن است. مشکلات ناشی از پراکندگی آرا در ادبیات برندسازی مکان و نبود اجماع پیرامون شاخص های اصلی، با ورود به حیطه برندسازی منظر دوچندان می نماید. هدف کلان پژوهش پیشرو تعیین شاخص های برندسازی منظر می باشد. در راستای دستیابی به هدف یادشده و باتوجه به ماهیت چندوجهی برندسازی منظر، ترکیبی از روش های تحقیق کیفی و کمی مورداستفاده قرار گرفته است. تحلیل محتوای نوشتاری و بررسی عمیق مطالعات پیشین به منظور شناسایی و دسته بندی اولیه ابعاد برندسازی منظر، انتخاب خبرگان، تنظیم پرسش نامه و در پایان غربالگری مؤلفه ها به کمک همپوشانی نتایج دلفی فازی و آزمون ناپارامتری فریدمن، روش ها و ابزارهای اصلی تحقیق حاضر را تشکیل می دهد. یافته های استخراج شده در مرحله تحلیل محتوا، مجموعاً 8 بعد و 41 مؤلفه مؤثر در برندسازی منظر را مشخص نمود. پس از غربالگری مؤلفه ها از طریق دلفی فازی، بر اساس نظر خبرگان 8 بعد کالبدی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، تاریخی، زیست محیطی و رسانه ای به عنوان ابعاد شکل دهنده برندسازی منظر تأیید شدند، اما تعداد مؤلفه ها به 26 مورد کاهش یافت. در مرحله آخر، محاسبات آزمون فریدمن همپوشانی مطلوبی با نتایج فازی سازی و فازی زدایی داشته و غربال مؤلفه ها را تأیید نمود. تفسیر یافته ها همچنین، بعد کالبدی را به عنوان مهم ترین بعد فرآیند برندسازی منظر مشخص نمود.