جمعیت

اهمیت یافتن سیاست گذاری معطوف به باروری، نیاز به شواهد متقن و جامع را دو چندان می کند. از این رو در این مقاله تلاش شده است، تا شواهدی در گستره ی جهانی به دست آید، تا تصویری روشن از وضعیت کنونی و روند آتی باروری در دنیا ارائه شود. بر این اساس، نظریه ی تقاضا که برگرفته از فلسفه رفتار انسان است، مبنای بحث قرار می گیرد و با توجه به آن الگویی تجربی که طیف قابل توجهی از عوامل توضیح دهنده باروری به خصوص برخی متغیرهای خاص زنان را در برمی گیرد، طراحی می شود. روش تحلیل عبارت است از تحلیل رگرسیونی و آزمون معناداری ضرایب برآورد شده. بدین منظور از نمونه ای مشتمل بر 158 کشور جهان استفاده شده است. نتایج حکایت از این دارد، که باسوادی مهم ترین عامل مؤثر در کاهش باروری است و میزان ثبت نام در آموزش عالی، شهرنشینی و شیوع استفاده از ابزار ضدبارداری نیز از دیگر عوامل کاهنده باروری به شمار می روند. جوامع دارای تورم بالاتر، نرخ باروری بزرگتری را تجربه می کنند.

سیاست گذاری در زمینه جمعیت، امری مسلم در همه ی دوره ها و مراحل گذار جمعیت شناختی ست. امروزه جمعیت ایران در یک وضعیت متعارض گرفتار آمده است: از طرفی باروری پایین تر از سطح جایگزینی است، از سوی دیگر، تداوم این سطح از باروری به سالخوردگی جمعیت در چند دهه ی آینده منجر خواهد شد. هدف از این مقاله پاسخ به این پرسش است: در این وضعیت متعارض، سیاست جمعیتی مناسب برای جامعه ی ایران کدام است؟ برای این منظور، از طریق تحلیل ثانویه ی نتایج سرشماری های عمومی نفوس و مسکن ایران و برآوردها و پیش بینی های صورت گرفته توسط افراد و سازمان های مختلف، از جمله بخش جمعیت سازمان ملل متحد، سیمای جمعیت ایران، روندهای گذشته و چشم انداز آینده ی آن، در چارچوب مدل کلاسیک گذار جمعیت شناختی ترسیم شد. نتایج نشان داد که روند تغییرات جمعیت در ایران موجد فرصت ها و تهدیدهایی بالقوه برای جامعه شده است. بر این اساس، ضمن تعیین اولویت های سیاست گذاری جمعیتی دولت، مسیرهای مداخله ی دولت برای سیاست گذاری جمعیت را مشخص کردیم. بر پایه ی این بررسی، مدیریت دریچه ی جمعیتیو ارتقای باروری، دست کم تا سطح جایگزینی،به ترتیب بایددر اولویت سیاست گذاری جمعیتی دولت قرار بگیرد. بررسی مسیرهای مداخله ی دولت برای ارتقای بارورینشان داد که سیاست گذاری برایافزایش سطح باروری بدون در نظرگرفتن عوامل، شرایط و زمینه های باروری پایین محکوم به شکست خواهد بود.

دگرﮔﻮﻧی ﺳﺎﺧﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ایﺮان ، رواج ﺷﻬﺮﻧﺸیﻨی از یک سوی و ﺷﺘﺎب در ﭘﻮیﺎییاﺟﺘﻤﺎﻋیاز ﺳﻮی دیﮕﺮ،تأثیری ﺷﮕﺮف در ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎی ایﺮاﻧی گذاشته و ویﮋﮔی ﻫﺎی ایﻦ ﻧﻬﺎد را به لحاظ رﻓﺘﺎر و اﻧﺪیﺸﻪ ﺗﻐییﺮ داده است. ﺑﻨﺎﺑﺮایﻦ نهاد ﺧﺎﻧﻮادهﻧیﺰ به ناچار ﭘﺎﺑﻪ ﭘﺎی ﺗﺤﻮﻻت اﺟﺘﻤﺎﻋی ﻣﺘﺤﻮل شده است،نقش زنان و مردان نیز در این تحول دچار تغییراتی شده است، به گونه ای که با ورود زنان به عرصه اجتماع نیز تمایل ایشان به فرزندآوری کمتر شده است و تأکید بر زندگی شغلی نیز کمتر از فرزندآوری برای ایشان نشده است. عواملی که در دنیای مدرن بر فرزندآوری زنان تأثیر گذارده اگرچه متعددند، اما برخی از آنا ن به نظر می رسد پررنگ تر شده اند از جمله گرایش های دینی افراد.ی که زنان با ورود به عرصه اجتماعی مانند گذشتهی که زنان با ورود به عرصه اجتماعی مانند گذشتهی که زنان با ورود به عرصه اجتماعی مانند گذشتهی که زنان با ورود به عرصه اجتماعی مانند گذشتهی که زنان با ورود به عرصه اجتماعی مانند گذشتهی که زنان با ورود به عرصه اجتماعی مانند گذشتهی که زنان با ورود به عرصه اجتماعی مانند گذشتهی که زنان با ورود به عرصه اجتماعی مانند گذشتهی که زنان با ورود به عرصه اجتماعی مانند گذشتهی که زنان با ورود به عرصه اجتماعی مانند گذشته بر این اساس تحقیق حاضر باهدف سنجش برخی عوامل مؤثر بر گرایش زنان به فرزندآوریپرداخته است. روش تحقیق پیمایشی بوده و پژوهش حاضر پس از حذف ی که زنان با ورود به عرصه اجتماعی مانند گذشتهی که زنان با ورود به عرصه اجتماعی مانند گذشتهی که زنان با ورود به عرصه اجتماعی مانند گذشتهی که زنان با ورود به عرصه اجتماعی مانند گذشتهی که زنان با ورود به عرصه اجتماعی مانند گذشته داده های پرت، با نمونه ای نزدیک به 100 نفر از زنان شهر کرمان که به شیوه اتفاقی انتخاب شدند ، انجام شد. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS 22 و استفاده از آزمون های متناسب (رگرسیون چند متغیره، پیرسون، تحلیل واریانس) تحلیل شد. نتایج نشان می دهد که بین دین داری و مدرنیته با گرایش به فرزندآوری در بین زنان رابطه وجود دارد. هم چنین متغیرهای موجود در تحقیق توانستند 26 درصد تغییرات متغیر وابسته را تبیین کنند.

بررسی روند تحولات جمعیتی ایران پس از انقلاب اسلامی نشان می دهد ، مطابق ماده سوم قانون مصوب مجلس درسال 1372 باعنوان«قانون جامع تنظیم خانواده»، رسانه های جمعی موظف گردیدند در راستای سیاست های کاهش رشد جمعیت،برنامه سازی و تبلیغ نمایندکه این عامل به همراه سایر عوامل فرهنگی ، اجتماعی و اقتصادی موجب گردید ، نرخ رشد جمعیت در دهه های اخیر به صورت پرشتابی کاهش یابد و به حدود3/1 درصدبرسد. به اذعان کارشناسان رسانه ای، ابزار رسانه های جمعی و به طورخاص رسانه ملی، ازجمله عواملی هستندکه درکاهش رشد جمعیت موثربوده اند.

آمادگی جسمی، روانی، اجتماعی و فرهنگی برای ازدواج یکی از شرایط پایداری خانواده است. اگرچه پیش رسی ازدواج در ایران در دهه ی 1360 و 1370 کاهش اساسی داشته است، اما در دهه ی اخیر با نوساناتی برای هر دو جنس همراه بوده است. بنابراین در این مقاله با استفاده از داده های ثبت احوال و سرشماری درطی سالهای گذشته، وضعیت پیش رسی ازدواج به تفکیک مناطق شهری و روستایی استان های کشور، بررسی شده است. نتایج نشان داد، که پیش رسی ازدواج برای مردان از 48904 نفر در سال 1385، به 48145 نفر در سال 1390 کاهش یافته است، اما برای زنان از 33083 نفر در سال 1385، به 39831 نفر در سال 1390 افزایش یافته است. نسبت پیش رسی ازدواج بر حسب استان های کشور متفاوت بوده است. در سال 1390 نسبت پیش رسی ازدواج زنان در استان های خراسان شمالی و خراسان رضوی و برای مردان استان های سیستان و بلوچستان و خراسان رضوی بیشتر از بقیه استان ها بوده است. در سال 1385 بیشترین نسبت پیش رسی ازدواج در استان های اردبیل و سیستان و بلوچستان برای زنان و خراسان رضوی و سیستان و بلوچستان برای مردان بوده است.

در سال 2011، چند سال پس از پایان عملیات نظامی 2003، یک تحلیل دقیق از وضعیت نظام ثبت احوال عراق انجام گرفت. این مطالعه با استفاده از روش های ترکیبی، شامل مصاحبه با دست اندرکاران کلیدی در نظام ثبت احوال عراق، مشاهده، مطالعه ی اسناد، نقشه برداری و تحلیل خلأ در نظام ثبت احوال عراق انجام شد. علی رغم جنگ هایی که در طی سه دهه ی گذشته در عراق تجربه شده است، این مطالعه نشان داد ، که نظام ثبت احوال عراق تا حدود زیادی دست نخورده و کارآمد است. با توجه به اینکه نظام ثبت احوال عراق در طی جنگ به طور کلی نابود شد، این مقاله دلایل برگشت پذیری و ترمیم پذیری نظام ثبت احوال عراق را مورد بررسی قرار می دهد و از این طریق آموزه هایی را به دست می دهد.

ازدواج، مجرای شکل گیری خانواده است. تغییرات جمعیت شناختی در ارتباط دیالکتیکی با تحولات اجتماعی، خانواده را نیز تحت تأثیر قرار می دهد و به همین نسبت ازدواج نیز در دوره های مختلف تاریخی متأثر از عوامل جمعیت شناختی است. این مطالعه به توصیف تحولات ازدواج در دوره های جوانی و میان سالی، در مناطق شهری و روستایی و در چهار دوره ی پیش از انقلاب، پس از انقلاب، دوره سازندگی و دوره اخیر پرداخته است. یافته ها حاکی از آن است که در رابطه با تحولات ازدواج می توان دو بعد را از هم تفکیک کرد: وضعیت تجرد و درصد تغییرات تجرد. از بعد وضعیت تجرد، نسبت افراد هرگز ازدواج نکرده در بین زنان جوان و میان سال شهری و روستایی به طور کلی رو به افزایش است. این نسبت در مردان پس از انقلاب کاهش یافته و پس از آن رو به افزایش نسبی گذاشته است. در رابطه با درصد تغییرات تجرد، نیز باید گفت، نسبت تغییرات زنان هرگز ازدواج نکرده، روند افزایشی قابل توجهی داشته است. این در حالی ا ست که این امر در بین مردان با شیب بسیار کمی رو به افزایش داشته است.