درخت حوزه‌های تخصصی

هدف این پژوهش، تحلیل محتوا و تحلیل استنادی مقاله های فصلنامه پژوهش در مسائل تعلیم و تربیت اسلامی بود. اهداف فرعی تحقیق شامل بررسی گرایش موضوعی مقاله ها، الگوی مشارکت نویسندگان به صورت انفرادی و گروهی، جنسیت و سطح تحصیلات نویسندگان، فعالترین نویسندگان و دانشگاه ها، سازمانها و مؤسسات پژوهشی، هم چنین بررسی نوع و روش تحقیق مورد استفاده، میانگین استنادها، درصد استفاده از منابع فارسی و لاتین، وضعیت روزامدی منابع مورد استفاده، میزان رعایت سبک استناددهی مورد قبول مجله و پراستنادترین منابع و نویسندگان بود. روش تحقیق توصیفی تحلیلی و برای تحلیل داده های تحقیق از روش تحلیل محتوا و تحلیل استنادی استفاده شد. مواد و محتوای این تحقیق شامل 81 مقاله چاپ شده در 13 شماره از مجله طی سالهای 1393 1389 بود. در تحلیل داده های این پژوهش از آمار توصیفی شامل فراوانی، درصد و میانگین و آمار استنباطی شامل آزمون مجذورکای استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که بیشترین گرایش موضوعی مقاله ها را «مبانی و اصول تعلیم و تربیت» با فراوانی 10 و معادل 12درصد تشکیل می دهد. آمار مشارکت نویسندگان در سالهای مورد بررسی نشان می دهد در مجموع 73 درصد از مقاله ها به صورت گروهی و تنها 27 درصد مقاله ها به صورت انفرادی (تک نویسنده) تولیدشده و بیشتر نویسندگان مجله را مردان با 52 درصد و بیشترین سطح تحصیلات نویسندگان را مقطع تحصیلی دکتری با 56 درصد تشکیل می دهد. هم چنین نتایج تحقیق نشان داد پرکارترین نویسندگان این مجله آقایان سعید بهشتی از دانشگاه علامه طباطبایی با ده مقاله و رضا علی نوروزی از دانشگاه اصفهان با هفت مقاله بوده اند و دانشگاه جامع امام حسین (ع) با 16 نفر نویسنده، بیشترین نقش را در تولید مقاله های این مجله بر عهده داشته است. هم چنین بیشترین نوع تحقیقات را پژوهشهای کیفی با 78 درصد و بیشترین روش تحقیق مورد استفاده، روش توصیفی تحلیلی با 67 درصد و از میان منابع مورد استفاده 82 درصد منابع به زبان فارسی و 20 درصد از منابع روزامد بوده است. میانگین کل منابع مورد استفاده 2/26 منبع به ازای هر مقاله و کتاب با 74 درصد پر استنادترین منبع و علامه محمدحسین طباطبایی با 73 بار پر استنادترین نویسنده و میزان رعایت سبک استناددهی مورد قبول مجله 70 درصد بوده است.

هدف این پژوهش، که رویکردی به تربیت نَفْس از دیدگاه متون اسلامی است به بررسی عملکرد نَفْس در حالات، مراتب و موقعیتهای مختلف و در ترکیب با سایر ابعاد وجودی انسان مانند روح، عقل، قلب و فطرت می پردازد. این مطالعه، که به روش توصیفی تحلیلی انجام شده در پی پاسخ به این سؤال است که نَفْس چگونه به ایفای نقش می پردازد. با بررسی اسناد، کتابها و متون دینی، مشخص شد که نَفْس تحت تأثیر نیروهای درونی و بیرونی انسان در موقعیتهای گوناگون، حالات مختلفی می یابد و بر اساس نظریه ای به نام نظریه زمینه ای، رویکرد تربیتی نَفْس در حالات امّارگی، لوّامگی و مطمئنگی به ترتیب تذهیبی/ تزکیه ای، تأدیبی و تعالی گرایانه است و کارکرد ریزشی، پایشی و رویشی/ پرورشی خواهد داشت.

این مقاله، برآن است تا تمایز علم اخلاق با فقه را مورد بررسی قرار دهدکه عبارت اند از: 1. محمول گزاره های فقهی احکام پنج گانة تکلیفی است و محمول گزاره های اخلاقی، خوب/ بد، بایسته/ نابایسته و درست/ نادرست؛ 2. حکم فقهی دغدغة استحقاق ثواب و عقاب دارد، اما حکم اخلاقی دغدغة سعادت؛ 3. گزاره های فقهی دارای جعل و اعتبار شرعی از ناحیة خداست، درحالی که گزاره های اخلاقی انشای قانونی الهی و جعل و اعتبار شرعی ندارند. فقیه دغدغه مند امتثال، برائت، رفع تکلیف، منجزیت، معذریت، طاعت، عصیان و به تبع آن رهایی از عقاب است، در حالی که عالم اخلاق دغدغه مند سعادت، کمال، تعالی، رشد، ارتقای وجودی و فلاح است؛ 4. احکام فقهی، حقیقتی دوارزشی و متواطی دارد، اما احکام اخلاقی دارای مراتب طولی است؛ به همین جهت احکام فقهی عمومیت بیشتری دارد و جز به شرایط اضطرار برداشته نمی شود، اما ارزش اخلاقی، دارای صبغة فردی و اختصاصی است و به تناسب افراد و شرایط، منعطف و مدرّج است؛ 5. هر گزارة فقهی به دلالت مطابقی بر احکام تکلیفی و به دلالت التزامی بر خوب و بد اخلاقی و مصالح و مفاسد واقعی دلالت دارد، اما برای دستیابی به حکم فقهی و اعتبار شرعی، کشف مصالح و مفاسد واقعی کافی نیست؛ 6. برخی از امور غالباً در مظان دستیابی به مطلوب های شرعی قرار دارند و به صورت نوعی، مسیر رسیدن به غایات دینی را هموار می سازند؛ پس احراز خوبی و بدی آنها با توجه به مصالح و مفاسد نوعی، دشوار نیست، اما دربارة آنها ادعای وجود یک حکم شرعی قانونی که مستلزم ثواب و عقاب الهی باشد، دشوار است. در این موارد از لسان اخلاق استفاده می گردد.

علامه طباطبایی را می توان از جمله مدافعان تقریر سنّتیِ نظریه اخلاقیِ قانون طبیعی دانست. ایشان، طرح واره ای از استعدادها و ظرفیت های انسان را که به صورت طبیعی در وجود انسان ها قرار داده شده است را بنیان نظام اخلاقی خود دانسته و ضمن توجّه به اصل هدایت عمومی یا تکوینی، در چهار گام اساسی نظامی از اخلاق را بر اساس داشته هایِ طبیعی انسان ترسیم نموده است. این اندیشمند فرزانه، در گام اوّل نیازهای طبیعیِِ انسان را تحلیل نموده و در گام دوم، در جهت برطرف ساختن نیازها، کدهایی را به عنوان امیال و استعدادهای درونیِ انسان و یا جهازات تکوینی مشخص ساخته و تلاش می کند تا زمینه را برای اخلاق مبتنی بر امیال طبیعی و بنیادینِ انسان فراهم سازد. در گام سوم، برای این امیال، غایتی مشخص می کند تا تمام این امیال در مراتب مختلف، بسوی آن جهت یابند و در گام چهارم به جهت اینکه طبیعتِ انسان را معجونی از امیال و گرایش های افسارگسیخته حیوانی و انسانی دانسته، در دو مرحله از عاملی سخن می گوید که بر مسیر امیال نظارت داشته و این امیال را در راستای غایتی مشخّص جهت دهی می کند. این مقاله تلاش نموده تا بر اساس روشی تحلیلی و استنادی، با توجّه به مبانیِ اخلاقیِ علّامه، تقریری از اخلاقِ مبتنی بر طبیعت را در آراء ایشان مورد تبیین قرار دهد. واژگان کلیدی: طبیعت انسان، ارزش اخلاقی، ساختار وجودی، عقلانیّت، علامه طباطبایی.