یادی از خدمات زین العابدین مؤتمن
منبع:
بخارا مهر ۱۳۸۳ شماره ۳۸
فیلتر های جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۲٬۲۸۱ تا ۲٬۳۰۰ مورد از کل ۷٬۱۹۵ مورد.
با فدوی طوقان در سروده ای آرمان گرا(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
در مقاله "با فدوی طوقان در سروده ای آرمان گرا"، پس از مقدمه ای نسبتاً طولانی درباره زیست نامه فدوی طوقان، شاعره فلسطینی معاصر، و مقام ادبی و آثار او، یکی از قصیده های معروف وی به نام "صلاةُ الی العام الجدید" (سلامی به سال نو)، با نگاهی به سایر سروده های شاعر، مورد شرح و تحلیل ادبی قرار گرفته و در طی آن به ویژگی های شعر او هم اشاره شده است.
معرفی کتاب
حوزه های تخصصی:
پژوهش: زبان شیرین فارسی
حوزه های تخصصی:
شعر پارسی: (به پژوهنده پیشاهنگ تاریخ شعر پارسی استاد زین العابدین مؤتمن)
منبع:
بخارا مهر ۱۳۸۳ شماره ۳۸
مثنوی در شعر علی معلم دامغانی
حوزه های تخصصی:
از بادها و ابرها: نگاهی به مجموعه شعر «هفت بند مویه» سروده مصطفی علیپور
منبع:
شعر بهار ۱۳۸۳ شماره ۳۵
حوزه های تخصصی:
پژوهشی در اشعار عربی تاریخ جهانگشای جوینی (جلد اول)(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
حماسه های همیشه (یادی از عزیزان سفر کرده سید حسن حسینی، نصرالله مردانی، تیمور ترنج و عزیزالله زیادی)
توضیح درباره برخی از لغات در دیوان ناصر خسرو
حوزه های تخصصی:
در مقاله حاضر راجع به لغات و تعبیراتى که در نواحى یمگان و بدخشان به کار مىرفته و ناصرخسرو تعدادى از این اصطلاحات را در دیوان خود به کار برده، چون: ایدون و ایدون، باغ، بعمدا، بىپیاز، پشین، تابعه، تن آستین، جرم، سین و شین محمّد و.... بحث شده و براى هر کدام توضیحاتى آمده است.
اگر کسی این خط را دنبال کند به کافکا می رسد (گزارش جلسه نقد «پل معلق»)
حوزه های تخصصی:
سؤالات بنائی
معرفی کتاب
حوزه های تخصصی:
آل بویه در بغداد
اسطوره رودکی(مقاله پژوهشی دانشگاه آزاد)
حوزه های تخصصی:
بهار و ادیب نیشابوری(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
ملک الشعراء بهار پس از درگذشت پدرش ملک الشعراء صبوری ، برای آموختن ادبیات عرب نزد ادیب نیشابوری به تلمذ پرداخت. آغاز تلمذ بهار همزمان با شروع ملک الشعرایی او در آستان قدس رضوی بود که با انکار مدعیان این منصب روبرو شد. بهار برای اثبات قدرت شاعری خود ، علاوه بر آن که در آزمون های گونه گون ، هنر شاعری خویش را در معرض امتحان مخالفان قرار می داد ، گاهی خود را ناگزیر می دید که در این گونه اشعار ، بستاید و قدرت شاعری اش را برتر از همه شاعران خراسان بداند. این مفاخرات بر استادش ادیب نیشابوری گران می آمد و باعث کدورت خاطر او می گردید به نحوی که با مخالفان بهار هم آوا می شد و اشعار بهار را از آن دیگران می دانست. با این وجود ، بهار با احترام ، از استادی ادیب نیشابوری یاد می کرد اما در عین حال او را شاعر بزرگی نمی دانست و حتی در سوگ درگذشت او نیز مرثیه ای نسرود. در این مقاله چگونگی روابط این دو شاعر استاد در حوزه ادبی خراسان مورد بررسی قرار می گیرد.
ما و مؤتمن
منبع:
بخارا مهر ۱۳۸۳ شماره ۳۸