نامی و نامه ای از اخوان ثالث
حوزه های تخصصی:
فیلتر های جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۹٬۱۸۱ تا ۹٬۲۰۰ مورد از کل ۱۱٬۲۵۱ مورد.
طبیبانه های شهریار
حوزه های تخصصی:
چند نکته در تصحیح لغت فرس اسدی 6
حوزه های تخصصی:
طرح نو دراندازیم: آنسیکلوپدی یا دایرة المعارف
منبع:
وحید بهمن ۱۳۴۳ شماره ۱۴
حوزه های تخصصی:
مرغی پرید از قفس آشنایی ها
حوزه های تخصصی:
کدام حضرات، حضرت؟
نقد: از پرواز پری خشمگین و شعر
منبع:
آزما آبان ۱۳۸۴ شماره ۳۸
حوزه های تخصصی:
سیری در مثنوی های یوسف و زلیخا
منبع:
وحید تیر ۱۳۵۳ شماره ۱۲۷
حوزه های تخصصی:
نسخ خطی شرقی و فهرست کتب خطی در شوروی (بخش نسخ خطی)
منبع:
وحید مهر ۱۳۴۴ شماره ۲۲
حوزه های تخصصی:
شیفتگی عاطفی با داوری علمی؟
منبع:
شعر پاییز ۱۳۸۳ شماره ۳۸
حوزه های تخصصی:
مقاله به زبان فرانسه: کلیدر؛ مهد عشق، آتش و شکوه (Kalidar; un berceau de l’amour, du feu et de la gloire)(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
نقد مضمونی روشی است که به ویژه از پدیدار شناسیِ هستی گرا نشأت می گیرد. هدف اساسیِ این روش بررسیِ مضامینی است که در یک متن به کار رفته اند و بدین منظور روی تکرار مفاهیم اساسیِ متن متمرکز می شود. در این روش، شیوه ی مطالعاتیِ باشلار به ویژه به تحلیل عناصر چهارگانه که توسط هر نویسنده به کار رفته می پردازد تا بدین وسیله، جوهره ی تخیّلِ مادی وی را نمایان سازد. این تخیّل توسط رؤیایی تبیین می شود که بر پایه ی ماده شکل می گیرد.
محمود دولت آبادی نویسنده ا ی ایرانی است که شهرت خود را به زبانی ممتاز مدیون است که توسط شناخت و انتخابِ بجای کلمات برجسته می شود. کلیدر بلندترین رمان وی، از هر جهت از این تسلط بر زبان بهره می گیرد.
هدف این جستار اینست که ابتدا سلطه ی عنصر خاک را در آثار دولت آبادی نشان دهد و سپس به بررسی امکان تلفیق چندین عنصر و تحولاتی که این تلفیق در آینده ی شخصیت های کلیدر ایجاد می کند، بپردازد.
پاره های نسخه شناسی (12 پاره)
حوزه های تخصصی:
از خاک تا خاطره
فهرست یا معرف آثار
منبع:
وحید آذر ۱۳۴۵ شماره ۳۶
حوزه های تخصصی:
آوند یا آوند؟: درباره شعر تمیمی
حوزه های تخصصی:
معانی بیان
منبع:
اخگر خرداد ۱۳۲۷ شماره ۲۷
حوزه های تخصصی:
سخنرانی جناب آقای حسن اسفندیاری در فرهنگستان
حوزه های تخصصی:
بازخوانی مؤلّفه موسیقایی وزن «شعر» و عوامل مؤثر بر آن(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
وزن به عنوان یکی از مؤلّفه های مهم موسیقایی اهمّیّت ویژه ای در شعر فارسی دارد. با وجود اقبال خاصّ محقّقان به مبحث موسیقی شعر در دهه های اخیر، مطالب ناگفتة فراوانی در خصوص وزن و سایر مؤلّفه های موسیقایی باقی است. این مقاله تلاش می کند با معرفی عوامل مؤثر در زیبایی «وزن» و آشنا کردن مخاطب با انواع شیوه های غنی کردن موسیقی شعر، از یک سو امکان التذاذ بیشتر مخاطبان از زیبایی های آن را فراهم کند و از سوی دیگر شعرای جوان را به استفاده از این عناصر ارزشمند موسیقایی ترغیب کند. مهم ترین عوامل موسیقایی که در این مقاله بررسی شده اند عبارت اند از: نسبت و ترتیب قرارگیری انواع هجاها در اوزان عروضی، استفادة آگاهانه از هجاهای کشیده، ایجاد مطابقت بین آخر واژه ها با آخر ارکان، ایجاد وزن عارضی در کنار وزن عروضی، استفاده از فواصل مرتب واژه ها خارج از فواصل ارکان، استفاده از دو یا چند بحر عروضی در یک شعر، ایجاد قابلیت خوانده شدن یک شعر به چند وزن، کاربرد وزن دوری، توجه به ارزش سکوت در وزن و استفادة کم و در عین حال، هنرمندانه از ضرورات و اختیارات شاعری. بررسی اشعار شعرای ادوار مختلف نشانگر آن است که سبک «عراقی» مهم ترین نمودگاه مؤلّفة موسیقایی «وزن» است.