عباس بازرگان

عباس بازرگان

مدرک تحصیلی: استاد دانشگاه تهران؛ عضو هیأت علمی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی

مطالب

فیلتر های جستجو: فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۴۱ تا ۴۷ مورد از کل ۴۷ مورد.
۴۱.

پداگومتری(آموزش سنجی)وکاربرد آن در بهبود کیفیت آموزشی

نویسنده:
حوزه های تخصصی:
  1. حوزه‌های تخصصی علوم تربیتی برنامه ریزی آموزشی
  2. حوزه‌های تخصصی علوم تربیتی مدیریت آموزشی
تعداد بازدید : 551 تعداد دانلود : 432
وظیفه نظام آموزشی بسیار گسترده است . برای اینکه این وظیفه به طور مطلوب به انجام رسد‘نظام آموزشی باید از شفافیت وکارآیی برخوردار باشد. فراهم آوردن چنین حالتی مستلزم منظور داشتن یک رویکرد کل گرا است . از طریق این رویکرد باید بتوان نظام آموزشی را با درونداد وفرآیند مناسب سازمان داد وعملکرد بهینه از آن حاصل کرد. پداگومتری(آموزش سنجی)رویکردی است که تصویر لازم را ‘ برای سازماندهی مطلوب وعملکرد بهینه ‘ بدست میدهد. این رویکرد از سه مؤلفه تشکیل میشود:الف) طراحی تحقیق وارزیابی برای شناخت مسایل نظام آموزشی وآشکارکردن چگونگی رفتار عوامل تشکیل دهنده آن یا قضاوت درباره ارزش آن عوامل ب)کاربرد نظریه های اندازه گیری در نظام آموزشی برای تصویر کردن عوامل یاد شده وج)تحلیل آماری داده ها وتدوین سیاستهای مناسب برای بهبود نظام آموزشی. این مقاله پس از توصیف نقش هر یک از مؤلفه های پداگومتری‘به تعریفهایی از کیفیت در نظام آموزشی اشازه میکند. سرانجام چگونگی استفاده از پداگومتری را در افزایش کیفیت آموزشی بیان میدارد.
۴۲.

روش مطالعه موردی و کاربرد آن در تعلیم و تربیت

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 326
در این مقاله ابتدا به مثالهای فکری(پارادیم ها)در پژوهشهای حوزه علوم انسانی و اجتماعی اشاره شده است . بر این اساس رویکرد پژوهش کیفی و رویکرد پژوهش کمّی در علوم تربیتی مورد نظر قرار گرفته است . پس از آن مطالعه موردی به عنوان یک روش پژوهش ‘ که میتواند به شیوه کیفی و کمی انجام پذیرد ‘ توصیف شده و مراحل انجام آن بیان گردیده است. سرانجام‘به عنوان مثالی از کاربرد مطالعه موردی‘نتایج یک پژوهش‘که درباره نیازهای آموزشی مدیران مدارس متوسطه استان لرستان در سال 1372 انجام گرفته ‘ عرضه شده است.
۴۳.

برابری فرصتها در آموزش عالی: تصویری از دانشگاه تهران

نویسنده:
حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 171 تعداد دانلود : 616
قسمت اول این مقاله‘ ضمن بازنگری یافته های پژوهشی درباره دستیابی و مشارکت گروههای اجتماعی – اقتصادی در آموزش عالی کشورهای مختلف جهان‘ به توصیف روند این مشارکتها می پردازد‘ در قسمت دوم چگونگی اجرای طرح پژوهشی و یافته های مربوط به توزیع دانشجویان از نظر قشربندی اجتماعی – اقتصادی‘ جنسیت‘ و مناطق جغرافیایی‘ بیان شده است. در این طرح که در دانشگاه تهران در نیمسال اول 73 – 1372 اجرا گردیده‘ داده های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه و از طریق نمونه گیری گردآوری شده است. متغیرهای اصلی مورد مطالعه شامل: رشته تحصیلی ‘ سن‘ جنسیت شغل پدر‘ تحصیلات پدر‘ و تحصیلات مادر بوده. تحلیل داده ها نشان می دهد که در مرتبه اول فرزندان صاحبان مشاغل آزاد و در مرتبه دوم فرزندان متخصصان و کارمندان عالیرتبه در دانشگاه تهران نسبت بیشتری از دانشجویان را شامل می شود. نسبت فرزندان کارگران و کشاورزان در دانشگاه تهران در مقایسه با گذشته تغییر نکرده است. سطح سواد پدر برای اکثریت دانشجویان در حدود تحصیلات ابتدایی است. اما تحصیلات مادر در سطح نسبتاً بالایی است. این نسبت در گروههای دانشجویان دختر و پسر به طور محسوسی تفاوت دارد. ترکیب جغرافیایی دانشجویان نشان می دهد که دانشجویان استانهای تهران‘ سمنان و زنجان دستیابی بیشتری به دانشگاه تهران دارند. در پایان‘ ضمن بحث درباره یافته ها‘ بر ضرورت استفاده از برنامه ریزی استراتژیک تاکید شده است.
۴۵.

سیستم نشانگرهای آموزشی و کاربرد آن در تحلیل کارآیی دانشگاهی

نویسنده:
حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 178
به منظور کارآمدتر کردن نظامهای آموزشی‘استفاده از نشانگرها (شاخصها) رایج شده است . نشانگر مقداری عددی است که جنبه ای از عملکرد یا رفتار یک سیستم(نظام)را نمایان می کند.با استفاده از مجموعه نشانگرهای آموزشی با بروز وضع بحرانی در عوامل اصلی نظام آموزشی‘میتوان هشداری برای تصمیم گیرندگان فراهم آورد. در این مقاله‘ابتدا اهمیت نظام اطلاعاتی مدیریت دانشگاهی مورد نظر قرار گرفته وضرورت استفاده از سیستم نشانگرهای آموزشی بیان شده است ‘پس از آن با مرور تجربیات تدوین نشانگرهای آموزشی در سطح بین المللی و نیز در ایران‘رهیافتی که امکان تحلیل کارآیی دانشگاهی را به دست دهد بیان شده است . برای این منظور ابتدا مفاهیم اصلی کارآیی‘کیفیت و عدالت آموزشی تعریف شده و سپس مراحل این رهیافت توصیف گردیده است.

پالایش نتایج جستجو

تعداد نتایج در یک صفحه:

درجه علمی

مجله

سال

حوزه تخصصی

زبان