حجت الله نیکبخت

هدف از اجرای این تحقیق بررسی اثر رژیم غذایی و ورزش همراه با طب سوزنی به مدت دو ماه بر تغییر جرم بدن و چربی موضعی زنان بود بدین منظور 40 آزمودنی با دامنه سنی 50-25 سال که دارای چربی بیش از سی در صد بودند از میان زنانی که در اطراف محل اجرای پژوهش زندگی می کردند و مایل به همکاری در این پژوهش بودند انتخاب شدند سپس به طور تصادفی در سه گروه رژیم غذایی و ورزش ( گروه تجربی یک ) رژیم غذایی و ورزش همراه با طب سوزنی گروه تجربی دو و گروه کنترل قرار گرفتند ارزشیابی در طی دو مرحله پیش و پس آزمون بعمل آمد روش های آماری که در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفت شامل تجزیه وتحلیل واریانس یک متغیره و چند متغیره لامبداویلکس بود داده های مربوط به 27 آزمودنی با میانگین در صد چربی 3+7/35 کیلو گرم که برنامه را به طور مرتب اجرا کرده بودند بررسی شدند نتایج حاصله نشان داد جرم بدن شاخص جرم بدن وجرم چربی بدن آزمودنی ها در گروه های تجربی یک ودو نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری پیدا کرده بود بین گروههای تجربی هیچگونه تفاوت معنی داری مشاهده نشد چربی دو لایه پوستی شکم و ران هر دو گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافته بود در واقع چربی از ناحیه مرکزی بدن به طور عمده کاهش یافت

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر یک دوکره فعالتی درآب با دماهای متفاوت بر عملکرد قالبی عروقی مردان میانسال است به همین مظنور دو گروه تجربی (15 نفر) و گواه (10 نفر) از مردان میانسال سالم با میانگین سنی 30 تا 45 سال انتخاب شدند گروه تجربی در آب گرم (40 درجه سانتیگراد) و گروه گواه در آب معمولی (29 درجه سانتیگراد) هر روز 30 دقیقه و به مدت 17 روز متوالی درآب فعالتی کردند (راه رفتن در آب طوری که سر و گردن از آب بیرون باشد) در روز های اول چهارم یازدهم و هجدهم از آزمودنی های دو گروه اکوکاردیو گرافی به عمل آمد میانگین ضربان قلب (HR) زمان استراحت گروه تجربی در روز هجدهم کاهش معنی داری داشت (2/2 + 66، 1/4+ 69، 2/1 + 67، 4+ 70) میانگین حجم ضربه ای (SV) و حجم پایان دیاستولی (EDV) گروه تجربی در روزهای چهارم یازدهم و هجدهم ا فزاطش داشت که در مقایسه با روز اول و با گروه گواه از نظر آماری معنی دار بود حجم پایان سیستولی (ESV) کسر تخلیه ای (EF) و میانگین فشار خون شریانی (MAP) دو گروه تغییری نشان نداد بر اساس نتایج به دست آمده می توان گفت فعالیت در آب گرم سبب کاهش ضربان قلب استراحت وا فزایش حجم ضربه ای و حجم پایان دیاستولی در مردان میانسال می شود.

هدف از انجام این تحقیق, بررسی تأثیر فعالیت بدنی هوازی در سه ماهه سوم بارداری بر برخی از شاخص های مربوط به زایمان شامل, مدت زمان مرحله فعال و دوم زایمان, نوع زایمان و استفاده از وسیله در زایمان واژینال می باشد. آزمودنی های تحقیق شامل 26 مادر باردار نخست زا و سالم بودند که به طور تصادفی انتخاب شده و به طور تصادفی و به دو گروه تجربی (12 نفر) و کنترل (14 نفر) تقسیم گردیدند. از مودنی های گروه تجربی به مدت ده هفته در تمرینات منتخب هوازی شرکت کردند. نتایج تحقیق نشان داد که مدت زمان مرحله فعال زایمان و استفاده از وسیله در زایمان واژینال در گروه تجربی به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود (P<0.05) . مدت زمان مرحله دوم زایمان و فراوانی عمل سزارین جهت زایمان دو گروه تفاوت معنی داری نداشت (P>0.05). بطور کلی نتایج تحقیق نشان داد که انجام فعالیت بدنی هوازی منتخب در سه ماهه سوم بارداری موجب کوتاه شدن مدت زمان فعال زایمان و در نتیجه, کاهش برخی از مشکلات مربوط به زایمان می شود.

تحقیق حاضر به بررسی تاثیر تمرینات زیربیشنیه شنای کرال سینه در شرایط هایپوکسی روی آنزیم های CPK و LDH خون ظرفیت هوازی و رکورد مردان جوان شناگر بادامنه سنی 20 تا 25 ساله می پردازد 38 نفر از دانشجویان رشته تربیت بدنی که با فن شنا آشنایی داشتند به طور تصافی انتخاب و به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند گروه تجربی به مدت دو ماه سه جلسه در هفته و 45 تا 60 دقیقه در هر جلسه به تمرینات تناوبی زیر بیشینه با شدت 60 تا 65% حداکثر ضربان قلب ذخیره در شرایط هاپیوکسی هر شش تناوب دست یک نفس گیری پرداختند گروه کنترل همان تمرینات را با الگوی تنفس طبیعی هر دو تناوب دست یک نفس گیری انجام دادند در اتبدا و پس از اتمام دوره تمرین آنزیم های CPK و LDH توسط دستگاه اتوآنالایزر توان هوازی به طور غیر مستقیم آزمون استراند و رکورد شنای سی متر اندازه گیری شد به منظور مقایسه داده ها در هر گوره از آزمون t وابسته و مستقل استفاده شد نتایج نشان داد تمرین در شرایط هایپوکسی افزایش معنی داری 05/0>p در آنزیم های CPK و LDH به ترتیب 45/16% و 12/16% توان هوازی به مقدار 07/13% و بهبود رکورد 30 متر شناگران به میزان 95/14% نسبت به تمرین در شرایط طبیعی در بردارد یافته های این تحقیق نشان داد این شیوه تمرین تغییرات مثبتی در قابلیت های بی هوازی ظرفیت و بهبود عملکرد شناگران ایجاد می کند

تاثیر مصرف مکمل گلوتامین بر تغییرات سطوح گلوتامین پلاسما و برخی از فاکتورهای ایمنی در یک گروه ورزشکار مرد هدف این تحقیق بود آزمودنی های تحقیق را 20 کشتی گیر داوطلب تشکیل میدادند که به طور تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل در یک برنامه تمرینی 16 جلسه ای قرار گرفتند گروه تجربی از مکمل گلوتامین و گروه کنترل از پلاسیبو استفاده کردند پیش از شروع برنامه تمرینی نمونه خون آزمودنی ها جمع آوری شد در پایان اولین جلسه تمرین و قبل و بعد از آخرین جلسه تمرین مجددا نمونه های خونی آزمودنی ها گرفته شد آزمودنی ها هر روز در برنامه تمرینی شرکت کردند و به مدت 90 دقیقه به تمرین پرداختند و در انتهای تمرین از گلوتامین خوراکی یا پلاسیبو استفاده کردند پس از اندازه گیری فاکتورهای خونی یافته های به دست آمده در سطح آلفای 05/0 مورد تجزیه و تحلیل آماری ANOVA قرار گرفت نتایج نشان داد که سطوح گلوتامین پلاسما در پایان یک جلسه تمرین در ابتدا وانتهای دوره تمرینی در گروه کنترل کاهش معنی داری پیدا کرد اما در گروه تجربی این سطوح نزدیک به سطوح استراحتی حفظ شد تغییرات فاکتورهای ایمینی در دو گروه مشابه بود بنابراین به نظر نمی رسد که استفاده از گلوتامین خوراکی بتواند از تغییرات فاکتورهای ایمنی جلوگیری کند سطوح استراحتی گلوتامین در انتهای دوره تمرینی در گروه کنترل کاهش ودر گروه تجربی افزایش نشان داد 05/0>P یافته های تحقیق بین کاهش سطوح گلوتامین پلاسما و تغییرات فاکتورهای ایمنی ارتباطی را نشان نداد

در این پژوهش تاثیر یک جلسه تمرین فزاینده درمانده ساز بر تستوسترون و کورتیزول بزاقی در کشتی گیران دانشگاهی بررسی شد. 9 دانشجوی مرد کشتی گیر با میانگین سنی 2.18±22.44 قد 8.24±170 سانتی متر وزن 9.02±66.6 کیلوگرم حداکثر اکسیژن مصرفی 3.44±47.11 میلی لیتر در دقیقه به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن و سابقه تمرین کشتی 3±6 سال به عنوان آزمودنی این پژوهش انتخاب شدند. هر یک از آزمودنی ها روی نوارگردان با استفاده از دستورالعمل بروس تا سرحد خستگی دویدند. نمونه تحریک نشده بزاق در زمان استراحت قبل از تمرین به مدت 90 دقیقه با فواصل زمانی 30 دقیقه بعد از تمرین جمع آوری شد. غلظت تستوسترون و کورتیزول بزاقی با استفاده از روش (ELISA) مورد سنجش قرار گرفتند اطلاعات بدست آمده با استفاده از روش آماری (ANOVA) با اندازه گیریهای مکرر تجزیه و تحلیل آماری شد و سطح معنی داری نیز (P<0.05) در نظر گرفته شد. غلظت تستوسترون بزاقی بلافاصله پس از یک جلسه تمرین فزاینده تا سرحد خستگی کاهش یافت (P<0.001) و این کاهش پس از 90 دقیقه دوره ریکاوری در مقایسه با زمان استراحت معنی دار شد (P<0.001). غلظت کورتیزول بزاقی بلافاصله و 30 دقیقه پس از تمرین در مقایسه با مقادیر زمان استراحت افزایش یافت (P<0.001) اما 90 دقیقه پس از تمرین از غلظت کورتیزول کاسته شد و به نزدیکی مقادیر استراحتی رسید. غلظت نسبت تستوسترون به کورتیزول نیز بلافاصله پس از تمرین در مقایسه با مقادیر استراحتی کاهش یافت (P<0.001) و تا 90 دقیقه پس از تمرین روند کاهش آن ادامه یافت. نتایج بدست آمده از این پژوهش نشان داد یک جلسه تمرین فزاینده درمانده ساز موجب تغییرات برجسته ای در غلظت تستوسترون و کورتیزول بزاقی می شود. این تغییرات تا 90 دقیقه پس از تمرین نیز ادامه دارد. کاهش نسبت تستوسترون به کورتیزول نیز نشان دهنده بر هم خوردن تعادل روندهای آنابولیک و کاتابولیک متعاقب یک فعالیت درمانده ساز است.