زهره صیادپور

" پژوهش حاضر به بررسی عواملی می‌پردازد که بر میزان رضایت از ازدواج تأثیر می‌گذارند. هدف اصلی پژوهش برجسته کردن عواملی است که با افزایش احساس رضایت از ازدواج، پایداری زندگی زناشویی را تضمین می‌کنند. نمونه انتخابی را 300 دانشجوی زن و مرد متأهل که به صورت نمونه در دسترس از دانشگاه آزاد اسلامی‌واحد تهران جنوب انتخاب شدند، تشکیل دادند. تمامی‌آزمودنیها به دو پرسشنامه رضایت از ازدواج و پرسشنامه مشخصات فردی پاسخ دادند و بدین ترتیب، متغیرهای جنس، سالهای زندگی مشترک، سن همسر، اختلاف سنی با همسر، درآمد خانواده و شیوه آشنایی بررسی شدند. نتایج حاصل از تحلیل واریانس یک طرفه نشان دادند که جنس، سالهای زندگی مشترک، سن همسر و اختلاف سنی با همسر بر میزان رضایت از زندگی زناشویی مؤثرند اما عواملی مانند درآمد خانواده و شیوه آشنایی بر میزان رضایت افراد از ازدواج تأثیر نمی‌گذارند. نتایج به دست آمده، ضرورت مداخله‏های روانشناختی پیش از ازدواج و در طول زندگی زناشویی را مورد تأیید قرار دادند. "

رضایت از ازدواج و مفاهیم مرتبط با آن ، بیش از هر مفهوم دیگری در روان‌شناسی بررسی شده است. این پژوهش نیز برای ارزیابی رابطه‌ی شیوه‌های دلبستگی با رضایت از ازدواج شده است. هدف اصلی این پژوهش ، شناخت یکی از عوامل مؤثر بر میزان رضایت از ازدواج ، برای کاهش نرخ طلاق بود. برای دستیابی به این هدف ، 100 دانشجوی زن و مرد همراه با همسران‌شان از دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب به عنوان نمونه‌ی در دسترس گزیده شدند. تمامی آزمودنی‌ها به دو پرسش‌نامه‌ی شیوه‌ی دلبستگی هازان و شیور ، و رضایت از ازدواج اولسن (این ریخ) پاسخ دادند. یافته‌ها نشان داد که شیوه‌ی دلبستگی اضطرابی دوسوگرا ، با رضایت از ازدواج ،‌همبستگی منفی معنادار دارد ؛ در حالی که بین شیوه‌های دلبستگی ایمن و پرهیزی ، با رضایت از ازدواج همبستگی معنادار به دست نیامد

هدف این پژوهش بررسی تأثیر یادگیری مشارکتی بر اضطراب و انگیزه پیشرفت تحصیلی بود. طرح پژوهش، آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. از منطقه 5 آموزش و پرورش با روش نمونه گیری خوشه ای، دو کلاس ششم دخترانه از دو مدرسه متفاوت به عنوان گروه آزمایش (40= N) و گواه (40= N) انتخاب شدند. در مرحله پیش آزمون، هر دو گروه به مقیاس اضطراب کودکان اسپنس (1994) و پرسشنامه انگیزه پیشرفت تحصیلی هرمنس (1970) پاسخ دادند. سپس در گروه آزمایش، تمامی دروس به مدت دو ماه با روش یادگیری مشارکتی ارائه شدند. در حالی که به گروه گواه با شیوه متداول آموزش داده شد. پس از دو ماه، هر دو گروه به مقیاس اضطراب کودکان اسپنس (1994) و پرسشنامه انگیزه پیشرفت تحصیلی هرمنس (1970) پاسخ دادند. با استفاده از تحلیل کوواریانس نتایج نشان دادند که یادگیری مشارکتی، اضطراب دانش آموزان را کاهش و انگیزش پیشرفت تحصیلی را افزایش می دهد (001/0p <). لزوم آموزش معلمان جهت به کارگیری شیوه یادگیری مشارکتی در کلاس درس به منظور کاهش اضطراب و افزایش انگیزش پیشرفت مورد بحث قرار گرفت. واژه های کلیدی: یادگیری مشارکتی، انگیزش پیشرفت تحصیلی، اضطراب

هدف این پژوهش تعیین نقش نارسایی هیجانی و نشخوار فکری در پیش بینی رضایت از زندگی مبتلایان به چاقی بود. از بین همه زنان چاق و دارای اضافه وزن که در سال1395 به مراکز درمان کاهش وزن (مراکز مشاوره تغذیه و رژیم درمانی) در تهران مراجعه کردند، 150 زن با حداقل تحصیلات دیپلم، در دامنه سنی15 تا 65 و شاخص توده بدنی بالاتر از 30 انتخاب شدند و به مقیاس رضایت اززندگی (دینر، امونز، لارسن و گریفین، 1985)، مقیاس نارسایی هیجان تورنتو (بگبی، پارکر و تیلور، 1994) و مقیاس نشخوار فکری (نولن هوکسما و مارو، 1991) پاسخ دادند. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که نشخوار فکری و نارسایی هیجانی 25درصد از رضایت زندگی مبتلایان به چاقی را تبیین می کنند. بنابراین، رضایت اززندگی در افراد چاق با مهار نشخوار فکری و افزایش توانایی بیان هیجان ها افزایش می یابد.

ناباروری، پایه های زندگی مشترک را متزلزل می سازد و با ایجاد ترس از تنها ماندن در دوران پیری، اضطراب را در زنان نابارور افزایش می دهد و افزایش اضطراب می تواند جرأت ورزی را در آنان کاهش دهد. با توجه به افزایش ناباروری پژوهش حاضر به مقایسه جرأت ورزی، اضطراب و رضایت از زندگی زنان بارور و نابارور اختصاص یافت. طرح پژوهشی پس رویدادی بود. بدین منظور با روش نمونه گیری هدفمند 139 زن از چند مرکز درمانی و بیمارستان (69 نفر بارور و 70 نفر زن نابارور در سنین 20 تا 50 سال) به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مقیاس رتبه بندی اضطراب هامیلتون (1959)، شاخص رضایت زناشویی (هادسن، 1992) و جدول جرأت ورزی (راتوس، 1973) جمع آوری شدند. به منظور تحلیل یافته ها از روش تحلیل واریانس چندمتغیری استفاده شد. نتایج نشان دادند که رضایت از زندگی (516/514 = F ؛ 000/0 = sig ) و جرأت ورزی زنان نابارور (318/554= F ؛ 000/0 = sig ) در مقایسه با زنان بارور کمتر بود. در حالی که در مورد اضطراب، یافته ها حاکی از آن بود که اضطراب زنان نابارور نسبت به زنان بارور (78/025 = F ؛ 000/0 = sig ) بیشتر بود. بر مبنای نتایج پژوهش، رضایت از زندگی و جرأت ورزی زنان نابارور کمتر از زنان بارور است و در مقایسه با آنان از اضطراب بیشتری رنج می برند. بنابراین لزوم به کارگیری روش های کاهش اضطراب و افزایش جرأت ورزی در زنان نابارور مطرح است.