سمیه تاجیک اسماعیلی

پژوهش پیش رو با هدف مقایسه مهارت های زندگی شهروندان تهرانی بر اساس نوع مصرف رسانه ای، اجرا شده است. پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و از نظر روش، مقایسه ای است، تکنیک آن پیمایش و ابزار اندازه گیری ، پرسشنامه استاندارد در زمینه مهارت زندگی و پرسشنامه محقق ساخته در زمینه مصرف رسانه ای است. جامعه آماری شامل کلیه شهروندان ساکن شهر تهران و بر اساس آمار موجود در سایت مرکز آمار ایران8,693,706 نفر است. پرسشنامه ها به شکل الکترونیکی در میان یک نمونه 396 نفری، توزیع، جمع آوری، و پس ازکنترل های لازم ، با استفاده از spss تجزیه وتحلیل داده ها صورت گرفت. نتایج نشان داد در شهروندان بیننده تلویزیون و تماشاگر فیلم و سریال، مهارت های زندگی بالاتر است. تماشایگران اخبار، باه شرکت در فعالیتهای بهبودبخش منافع،رابطه مثبت دارد. بیشتر اهمیت میدهند. تماشاگران برنامه های آموزشی، مهارت حل مسئله و درک اصول آزادی بیشتری دارند. تماشاگران برنامه های سرگرمی، مهارت تفکر خلاق و انتقادی کمتری دارند. تماشاگران برنامه های ورزشی مهارت حل مسئله، مشارکت همگانی و تفکر انتقادی کمتری دارند. تماشاگران برنامه های اقتصادی مهارت تفکر خلاق کمتری دارند. تماشاگران برنامه های فرهنگی روابط بین فردی بیشتری دارند. بینندگان برنامه های حوزه سلامت، مهارت بیشتری در هدف در زندگی دارند. در میان شهروندان بیننده ماهواره و تماشاگر برنامه های سرگرمی ، مهارت های مربوط به رعایت نکات ایمنی، بیشتر و مهارت های حرفه ای کمتری است. ..

پژوهش پیش رو با هدف شناسایی نقش برنامه های رادیویی در توسعه فرهنگی شهروندان تهرانی اجرا شده است. این پژوهش، بر مبنای هدف، از نوع کاربردی و بر مبنای استراتژی از روش کیفی استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش را 30 نفر از نخبگان حوزه رسانه و فرهنگ تشکیل دادند که با استفاده از نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. روش گردآوری اطلاعات روش میدانی و با ابزار مصاحبه و پرسشنامه انجام شد. در این پژوهش 9 شاخص از طریق روش کیفی استخراج شد که عبارت اند از: نگرش، گرایش، منش، مصرف فرهنگی، امنیت شخصی شهروندان، فرآورده، ارتباطات، دستاورد و نیروی انسانی. جهت تجزیه وتحلیل و رتبه بندی عوامل شناسایی شده از فن AHP استفاده شد. بر اساس نتایج حاصل، در ساخت برنامه های رادیویی؛ در بخش نگرش ها اعتماد متقابل، بالاترین اولویت را داشته است. در بخش گرایش ها، بالاترین اولویت اخلاق مداری عرق ملی (وطن پرستی و ملی گرایی) بوده، در بخش منش ها و در ساخت برنامه های رادیویی، مسئولیت پذیری و پاسخ گویی و در بخش مصرف فرهنگی، فرهنگ دیجیتال اولویت داشته است. در بخش فرآورده ها اولویت با تولیدات دیداری و شنیداری بوده و در بخش امنیت شخصی اولویت با عدالت قانونی و در بخش ارتباطات اولویت با تعداد شبکه ها بوده است. در بخش دستاورد، بالابردن سواد رسانه ای بیشترین اولویت را داشته و در بخش ارتقای نیروی انسانی اولویت با آموزش و جذب هنرمندان بوده است.

پژوهش حاضر با هدف شناسایی نقش برنامه های تلویزیون در توسعه فرهنگی شهروندان تهرانی و اجرا شده است. این پژوهش از نوع کاربردی و آمیخته (کیفی-کمی) است. جامعه آماری پژوهش را در بخش کیفی 30 نفر از نخبگان حوزه رسانه و فرهنگ تشکیل دادند که با استفاده از نمونه گیری گلوله برفی انتخاب شدند. همچنین در بخش بررسی های آماری از نظرات 384 نفر از شهروندان تهرانی بالای 18 سال بهره گرفته شد. جهت جمع اوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد که روایی آن با استفاده از روایی صوری و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ موردتایید قرار گرفت. در این تحقیق 9 شاخص از طریق روش کیفی استخراج شد که عبارتند از: نگرش، گرایش، منش، مصرف فرهنگی، امنیت شخصی شهروندان، فراورده، ارتباطات، دستاورد و نیروی انسانی. جهت تجزیه و تحلیل و رتبه بندی عوامل شناسایی شده از تکنیک AHP استفاده شد. بر اساس نتایج حاصله، در ساخت برنامه های تلویزیونی برای ارتقای توسعه فرهنگی، منش ها دارای بیشترین تأثیر، فعالیت های فرهنگی و فراورده ها در اولویت دوم، نگرش در اولویت سوم، ابزارهای ارتباطی در اولویت چهارم، ارتقای نیروی انسانی در اولویت پنجم و گرایش ها در اولویت آخر قرار گرفتند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی و مطالعه رابطه میان میزان  و نوع استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی با اهمال کاری سازمانی طراحی و اجرا شده است. این تحقیق، توصیفی  و از نوع مطالعات همبستگی است. روش پژوهش پیمایشی، ابزار اندازه گیری پرسشنامه و روش گردآوری اطلاعات، ترکیبی از روش کتابخانه ای و میدانی است. جامعه آماری پژوهش را کارمندان ستاد مرکزی بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی که در سال 1401 در ساختمان اصلی بنیاد در شهر تهران اشتغال دارند و شامل270 نفر هستند، تشکیل می دهد. در بررسی میدانی 159 نفر از بین کارمندان این سازمان، با توجه به جدول مورگان، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و به دو پرسشنامه مصرف رسانه ای و اهمال کاری سازمانی پاسخ دادند. روایی ابزار تحقیق از طریق روایی صوری و محتوایی مورد تأیید قرار گرفته و همچنین، پایایی آنها با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ بالای 0.80 تایید شده است. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمون همبستگی اسپیرمن و با استفاده از SPSS انجام شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که میان میزان و نوع استفاده از شبکه های اجتماعی و اهمال کاری سازمانی رابطه معنی داری وجود دارد؛ و هرچه استفاده از شبکه های اجتماعی در ساعات کاری کارمندان افزایش می یابد اهمال کاری شغلی آنان نیز بیشتر می شود و بالعکس. از طرفی، نوع استفاده از شبکه های اجتماعی در ساعات کاری با اهمال کاری کارکنان رابطه معنی دار داشته ولی میزان استفاده از شبکه های اجتماعی با اهمال کاری کارکنان رابطه معنی داری ندارد. نتایج همچنین نشان داد، مؤلفه های اهمال کاری سازمانی، استفاده از شبکه های اجتماعی را پیش بینی می کنند: بدین معنی که، بین استفاده از شبکه های اجتماعی با میزان ناکارآمدی کارکنان رابطه معنی دار مشاهده می شود؛ هرچه استفاده از شبکه های اجتماعی در ساعات کاری کارمندان افزایش یابد ناکارآمدی شغلی بیشتر می شود و بالعکس. بین نوع استفاده از شبکه های اجتماعی با میزان ناکارآمدی و تشویش ذهنی کارکنان رابطه معنی دار مشاهده می شود ولی در مورد میزان استفاده از شبکه های اجتماعی رابطه معنی دار نیست.

مطالعه آثار و تبعات گوناگون وابستگی به اینترنت، هسته مرکزی بسیاری از پژوهش های اخیر را تشکیل داده و به نظر می رسد وابستگی به اینترنت، بر متغیر اعتماد نیز تأثیرگذار باشد. لذا، پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه اعتماد اجتماعی میان دانشجویان وابسته به اینترنت با دانشجویان غیر وابسته به اینترنت طراحی و اجرا شده است. پژوهش حاضر به لحاظ هدف، کاربردی و از نظر روش مقایسه ای است که با تکنیک پیمایش و ابزار اندازه گیری پرسشنامه انجام شده است. بدین منظور، نمونه ای 400 نفری از میان کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی شهر تهران  (515 و282 نفر) در سال 1398، انتخاب و به پرسشنامه 25سؤالی <اعتماد اجتماعی> صفاری نیا و شریف (1389)، مشتمل بر پنج شاخص صداقت، صراحت، تمایلات همکاری جویانه، اطمینان و اعتماد کردن، و پرسشنامه 8 سؤالی <وابستگی به چت کردن در اینترنت> یانگ، پاسخ دادند. نتایج آزمون t مستقل و ضریب همبستگی رتبه ای اسپیرمن در پژوهش نشان داد، وضعیت کلی اعتماد اجتماعی دانشجویان مورد مطالعه با میانگین 38/3 بیش از حد وسط بوده و دانشجویان مورد مطالعه به میزان 2/31درصد به اینترنت وابستگی داشته اند. در متغیر اعتماد کردن و صداقت از شاخص ه ای اعتماد اجتماع ی، بین دانشجویان وابست ه و غی ر وابست ه به اینترنت، تفاوت معن ا داری وج ود دارد ( p <0.05 ). با افزایش وابستگی به اینترنت از تمایلات همکاری جویانه و صداقت دانشجویان کاسته می شود. اعتماد اجتماعی، در شاخص های اعتماد کردن و صداقت، بین دانشجویان وابسته به اینترنت ضعیف تر است و توجه، برنامه ریزی و اقدام های لازم برای کنترل و کاهش وابستگی به اینترنت و تبعات منفی آن در اعتماد اجتماعی، ضروری و مهم است.